İsmail Hakkı Altuntaş

  Sözcükler sadece titreyen gırtlağın, aktive edici nöronların ve organize eden beynin sonucu değildir. Gizli çığlıkların, gün doğumunda bulunan arzuların ve gizlice sunulan okşamaların bir koleksiyonuyuz.  Sözlerimiz, bizi birleştiren büyük duygusal güce sahip evrenlerdir. Sevgiye karşılık vermek için yaratıldık.  Beynimiz varlığımızın mükemmel bir tarafıdır.  Kelimeleri ile bağlantılar yaratır, rahatlatır, öğretir, rahatlatır ve elbette bazen kulağın ötesine geçer ve "ruhlarımızı okşar". Kelimeler açık bir alan ve düşüncelerimizi ve nezaketimizi yansıtan tek ayna ve bizi sarsmak için en güçlü kelimeleri seçen akıllı sevgidir. Eğer dilimiz, duyularımızın gizlendiği o harika kemanın yarattığı bir müzikse, o zaman açık olan bir şey var: Hepimiz onu nasıl doğru kullanacağımızı bilmiyoruz. Bazen müzik zararlı ve mutsuz olabilir. Diğer durumlarda kendimizi anlatamaz, aktaramaz ve hareket ettiremeyiz. Sözcükler: Sevgi ve dil duyguları arasındaki aracılar Kullandı

  Ay yüzlüm! Seni gördüm göreli başkasını sevemedim. Biraz nâz etsen… Yüreğimde tasa, aklım da kayıp… Bu derdimin dermanı senden başkası mı…söylesene? Gönlüm yanıyor…iki gözüm, gece gündüz kalbime gizli gizli ağlıyor. Sen de izini göremeyince…hani, nerede aşkın kanlı gözyaşları, diyorsun? Koydu mu, eser ki, sana ispat edeyim. Kurumuş kuyulara döndürdü ayrılığın acısı. Ağlayan gözlerin ve gülen iki dudağın… Benim ilacım tatlı bakışların… Kalbin, karanlığa düşmüş ömrümü aydınlatandı. Bütün bağlarımız ve o bütün sözlerimiz… Sonunda hep ayrılığa bağlandı. Kader istedi, dedin. Söylemeli, kebap oldu içim, düştüm bir yana. Gülgünüm! Gönlü güzel dilber. Hep söylüyorum. Sevgine müptela oldum olalı…canım ve ruhum sana köle. Derdimden gündüzüm gitti aydınlık nerede… Güneş kayboldu mu? Yıllar yılı aşkım, gözlerime laf dinletmek için kanlı yaşlar döküyor. Kimsenin haberi olmadan, gelip birazcık   sevindirsen. Biliyorsun gençlik günlerim gitti belki seninle   tazelenir. Hayatım bağışlanmış derim. Ci