İsmail Hakkı Altuntaş

Başlangıç GAZİ Mustafa Kemal bir gün sofrasında, temrin olarak bana şu kelimeleri verdi: « İnsan, bi-hudut, beşeriyet, tezahür eder, aşk, ruh, ten, dudak, saç, hayat, hayat, hayat, şefekat, muhabbet, ölüm, hayat, hayat, bilmem ». —        Bu kelimeler sana ne ilham eder ? dedi. Şunu yazdım: «İnsan isen sevginde bi-hudut ol... Beşeriyetin kemali bunda tezahür eder... Bunu anlamıyan hiç bilmiyecek güzel saç, berrak ten, duygulu dudak nedir !.. o bilmiyecek aşk nedir, ruh ne !.. Böyle biri için hayat bile ölümdür.     Fakat beşeriyet bunu istemez. O hayat diler, hayat, hayat!... Gel, ey fani, anla ye gör ki hayat nedir.. Şefekattir o, muhabettir o.. Hayat budur.., ötesi ölümdür, onu ben bilmem... Hayat isterim, hayat ... » Dinledi ye beyendi. Ey yazımı okuyan! Maksadım beni daima teshir etmiş olan bir yüksek iltifatı sana hikâye etmek değildir. O, zaten benim ruhumun hazzıdır, saadetidir ki içimde saklarım. Onu burada anlatışım, hayatın ta kendisi olan Büyük Adamın b