İsmail Hakkı Altuntaş

ÖNSÖZ Bilindiği üzere İslam’da, özellikle de Kur’an-ı Kerim’de İsa, Hristiyanlıktan ve İncillerden farklı olarak, Allah’ın resulü ve peygamberi olarak tanımlanmaktadır. Kur’an’a göre, Tevrat ve İncillerde peygamberlerin özellikleri kasıtlı olarak tahrif edilmiştir ve bunu yapanları ağır cezalar beklemektedir. Örneğin Al-Bakara sûresinin 174-176. Âyetlerinde şöyle denilmektedir: “Allah’ın Tevrat’ta indirdiğini, çok cüz’i bir bedel karşılığında gizleyenlerin yedikleri karınlarında ateşten başka bir şey değildir.. Onlara bu azap, Allah’ın indirdiği Kitab’ı inkâr ve ketmederek hak yolundan ayrılmaları yüzünden verilmiştir. Onlar ki Kitab üzerinde, (bir kısmına inanıp, bir kısmına inanmamak suretiyle) ihtilaf etmişlerdir, haktan uzak bir ayrılık içindedirler”. Hıristiyanların bazı apokrifik eserlerinde de (örneğin Barnabas İncili’nde), tıpkı Kur’an’da anlatıldığı şekilde, İsa’nın Allah’ın resulü olduğunu teyit eden bilgilere rastlanması ilginçtir. Y. Lazarev, ‘Nauka i Religiya’ derg

GİRİŞ Thomas İncili 1945'de Yukarı Mısır'da, Nag Hammadi bölgesinde bulundu. Köylüler, mezarlık olarak kullanılan kaya oyuğunda, tesadüfen, içinde bakır levhaya sarılı 12 el yazması bulunan bir toprak testi buldular. Papirüs üzerine Kopt lisanında yazılmıştı ve tarihi üç ya da dördüncü yüzyıla kadar uzanıyordu. Gnostik bir cemaatin kitaplığını oluşturan eşsiz değerdeki bu kitaplar arasında Thomas'ın İncili de bulunuyordu. 114 Logia (Kelâm-ayet) içeren bu tomarlar arkaik niteliğini hemen belli eden edebî bir formda yazılmıştı. Gerçekten, İsa'nın mesihî faaliyeti hakkında genel bir görüş vermek isteyen geleneksel İncillerin tersine Thomas’ın İncili, İsa’nın sözlerini bize hiç bir yorum olmadan aktarmaktadır. Thomas’ın İncili 1959'da, ilk kez, Jean Doresse tarafından Nag Hammadi keşfi hakkında tarihî ve kritik bir yorumla beraber Fransızca olarak tanıtıldı. Bu tercüme, çözümleme girişimlerinin ilkini oluşturuyordu. Tercümeye eşlik eden yorumlar, daha önce