İsmail Hakkı Altuntaş

Abdullah bin Mübarek rahmetullahi aleyh anlatıyor. Şeyhim Abdülaziz Debbağ kaddesellâhü sırrahu’l âlî Hazretleriden işittim, (Allah Teâlâ ondan razı olsun) buyurdu ki: — Doğrusu müminler cennet ni'metlerini akıllarına getirip gönüllerine doğru çekerler, cennet ile ve Allah'ın onlara orada hazırladığı şeylerle ferahlık duyarlar. Velî olan zata gelince, onun kalbi ve düşüncesi Allah Teâlâ'dan başkasından kopmuştur. Yani onların akıllarında ve düşüncelerinde Allah'tan başkası hakkında bir fikir yaratılmaz. Bunun için onlara Evliyâ-ullah denilmiştir. Allah Teâlâ'dan başkasından kalblerini, kafalarını koparıp uzaklaştırdıkları için bu isme lâyık görülmüşlerdir. İşte bu sözler şeyhime aittir. Kişiyi Allah ile beraber bulundurmak, onu Hakk'a irşâd edip götürmek, kulun himmetini yüceltmek içindir. Tâ ki kul ni'met ile meşgul olup ni'meti vereni unutmaya. Bilâkis kula vâcib olan şudur: Kendisine ni'meti verenle meşgul olmak, ona zarilik edip huz

NECMEDDÎN-İ KÜBRÂ Kaddese’llâhü sırrahu’l azîz Necmeddîn-i Kübrâ (540/1145-618/1221), hicrî altıncı asrın ikinci yarısı ile yedinci yüzyılın başlarında Harezmşahlar Devleti (1097-1231)’nin hâkim olduğu Harezm bölgesinde irşâd faaliyetlerinde bulunmuş dikkate değer bir mutasavvıftır. Gerek yetiştirdiği halifeleri ve gerekse verdiği eserlerle tasavvuf tarihinde adından sıkça söz ettirmektedir. Ayrıca henüz tarikatların teşekkül sürecinde yaşamış olması ve kendisine Kübreviyye adında bir tarikatın nispet edilmesi onun önemini bir kat daha arttırmaktadır. Şeyh Necmeddîn-i Kübrâ kaddese’llâhü sırrahu’l azîzin birçok eseri vardır. Bunlar içerisinde “Fevâihu’l-Cemâl ve Fevâtihu’l-Celâl” kitabı, baş eseri olarak isimlendirebilir. Kitab şeyhin bir takım mânevî tecrübelerinin yazıya aktarılmasından meydana gelmiştir. Aslında kitap, seyr-u sülûk yapan sâlikin makamlar, haller, vâkıalar ve özellikle de halvet esnasında tecrübe edeceği algılar, görüntüler ve haller hakkında bilgilendirmeyi amaçl