İsmail Hakkı Altuntaş

Ali Emiri’nin en başta taşıdığı sevgi Peygamberimize olan sevgisidir.... Her mümin gibi... Peygamberimiz Hz. Muhammed salla'llâhü aleyhi ve selleme karşı gönlünde nehirler gibi çağıldayan sonsuz bir sevgisi vardı. Ancak, bu derin sevgi ve hayranlık onda berrak bir vecd hâline dönüşmüştü ki,  peygamber sevgisini dile getirmek için başlı başına bir divan oluşturacak kadar çok sayıda şiir söylemişti. Ve hepsi de “noktasız yazılı idi” “O’na bir nokta kondurmak benim haddim değil!” derdi. Kaynak: Dr. Muhtar TEVFİKOĞLU,  ALİ EMİRÎ EFENDİ, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989 Ankara Peygamberimizle uğraşanlar şeytanın arkadaşlarıdır. Günümüzde din alimi sıfatındaki bu tür insan müsveddeleri çok, Allah dillerini boğazlarına dolasın  amin.

  Ali EMÎRÎ ALİ EMİRÎ EFENDİ (1857-1924) KİMDİR? Müellif Ali Emirî Efendi 1857’de Diyarbakır’da doğdu. İlk tah­silini orada yaptı. Başta Ahmed Hilmi Efendi olmak üzere zamanı­nın meşhur müderrislerinden dersler aldı. Kısa zamanda Arapça ve Farsçayı iyi derecede öğrendi. Bu arada eski tarzda şiirler de yazmaya başladı. Ülkenin çeşitli yerlerinde maliye müfettişliği görevinde bulun­du. Bu sırada ‘rütbe-i ula sınıfı sanisi’ nişanı ile taltif edildi. 1908’de II. Meşrutiyet'in ilanından sonra kendi isteği ile emekli oldu. Emekliye ay­rıldıktan sonra Milli Tetebbular Encümeni, Tasnif-i Vesaik-i Tarihiyye Encümeni başkanlığı ile Tarihi Osmani Emcümeni üyeliği yaptı. 23 Ocak 1924’te İstanbul’da öldü. Mezarı Fatih Camii haziresindedir. Hayatı boyunca gittiği her yerde kitap toplayan Ali Emirî Efendi, ilmi ve edebi faaliyetlerini emekli olduktan sonra daha da artırmıştır. Orta seviyede bir şair, usta bir münekkid olan Ali Emirî Efendi'nin asıl büyük yanı, hayatı boyunca toplamış...