Aşk, Ne Yüce Bir Şey
‘İnsan kalbi gizli hazinelerle doludur 'Sırla kaplı, sessizlikle mühürlenmiş ’ Düşünceler, umutlar, hayaller, hazlar ifşa edildiğinde büyüleri bozulur’ Kaderim, Gönül Eşim, Gerçek Aşkım! Kendimden geçince korka korka iyi mi kötü mü demeden. kelimeler ağzımdan dökülüp sayfalara düşüyor ve orada bir daha okur musun okunmaz mısın bilemesem de ölmelerini istemiyorum. Söylemesek daha mı iyi olur? Yoksa söylenmeli mi? Bence söylenmeli. Onlar canlı çıkıp ölecek olsalar da söylenmeli. Çünkü hamile anne ne kadar dayanır çocuğunun hasretine ve çektiği acılara. Bir an önce yavrusunu eline almalı sarılmalı koklamalı. Bende öyleyim. Bu acılarımı doğurur gibi dağıtıyorum ortalığa sırrımı ifşa ediyorum. Yaramaz çocuklar gibi. Sonra sen okudun mu hayat verirsin bana verdiğin gibi, değil mi? Ağlıyorum çok zaman. Gözlerden hep acı su dökülür derler bende ise içimin yangınından gözlerim kuruyor, gözyaşlarımda göğsümün yangın yerine, buz kristalleri gibi düşüyor. Öyle ki buharında duman altı olu