İsmail Hakkı Altuntaş

  Acı çeken Hiçbir şey hissetmeyen Uçurumun kenarındaki Kimsenin farkına varmadığı Sessiz çığlıklar atan  Yalnız olan öyle birisi Ağlasa...duyan olur mu Kalbinin yarasını Sızan gözyaşlarını Başkalarının gözünde Sessiz,  aklı yerinde  ve sakinken İçinde bir alevi var  Karanlık düşüncelerinden Kurtulmak için çırpıyor Çiçek gibi açmak Hayata tutunmak Engelleyen zincirleri düşecek belki Hayatı bu Çok yıprandı Düzelir mi umuduyla gözler  Beklesin  Hayallerini İsmail Hakkı Altuntaş

  varlıktan kırılsın için ışıklar saçıyorsun seni övmeye koyulsam dünyada ne bir ürküntü ne de bir korku kalırdı bense sarhoş şarap içiyorum her şeyden habersiz kırılmadan   sen yine vazgeçme arasa… istese senden   kaçabilir mi sonra ne hâle düşer aslında var…onulmaz bir hasreti İsmail Hakkı Altuntaş

  XXX Botâ ger merâ tu bebînî nedânî Be con lâlezârem be roh ze’ferânî Güzelim, beni görsen tanıyamazsın, bilemezsin. Can bakımından lâleliğim, fakat yüzüm safran gibi. Sana gönül verdim; sen gönülden de yeğsin bana. sana can veririm; cana da cansın sen. Ahımdan, gözyaşımdan binlerce izim vardı. şimdi iş işten geçti; ne izim kaldı, ne izimin tozu. Ulu bir padişahsın, gönülde konaklamışsın.Abıhayat kesilmişsin, gönülde akmadasın. Hem gizli şeyleri görürsün, hem nazlısın, nazeninsin... sana hiçbir zaman “Göremezsin” demezler. Mademki coştun, köpürdün, ne diye yüzünü örtersin? Ama ister sen yüzünü ört; gizli kalamazsın sen. Ne acı ölümdür sensiz yaşarsa can. fakat sana karşı öldüm mü, bu ölüm ne de güzel dirimdir. Şu görünen candan bezdim, cana geldim. şu görünen can yüzünden, can gizli kalmada. İki can arasında şaşırdım kaldım. biri, busun demede; öbürü, busun demede. Biri cennet canı, biri cehennem canı. biri karanlık can, öbürü apaydın can. Cennet nedir, ceh

  Yıldızlardan ta uzakta bir ışık iniyor aşağıya yönlendiriyor arzuyu o yıldızlara, adı Aşk diye bilinir bu dünyada. ** Ayrılırken Tanrı ’dan ruhlarımız Aşk, bana iyi bir göz, sana ışık ve parıltı bahsetmiş; benim bu büyük arzum Tanrı ’yı bulur tekrar, günahlarımız yüzünden ölüme yazgılı güzelliğinde. Nasıl ki sıcaklık ayrılmaz ateşten, benim gözüm de ilahi güzellikten, yüceltirim ondan geleni ve ona daha çok benzeyeni. Senin gözlerinde bulduğumdan cenneti, dönmek için seni ilk sevdiğim o yere, sığınıyorum aşkla kaşlarının altına ** Ben senin adını anarak bir imge tasarlarsam,onun adaşı -ölüm- yanı başındadır daima; eriyip gider sanatım dehamla Michelangelo Buonarroti

Kutsal bahçem! Yıllarca özlemini çeken beni, göğsündeki çiçeğin titreyişiyle, seninle konuşmak ve beraber olmanın vereceği sıcaklığın tatlı rehaveti ve doyumsuz iştaha ile sana sarıldığımı düşünür müsün? . Ben bunu hayal ettim gerçek oldu sanki…bir müddet öylece kalıp kendimi kaybetmişim. Sonra başımı kaldırıp yüzüne baktığım zaman, o pembemsi dudaklarının arasından mükemmel dişlerini gördüm ve onları bile oracıkta öpücüklere boğmak istedim. Tatlım. Seni düşlerimde milyonlarca kez öpsemde…bu bir başka şey. Kadim aşkım! Sen başıma gelen en güzel şeysin. Aslında kendimi senden de tam saklamayı başarmıştım ama nedense açığa çıkmam gerekti. Taşan kaynak akmak için yol aramaz mı? Öylece… Sana yazdığım her mektubumdan sonra ikincisini içime tekrar koyuyorum sakinleşeyim diye…yine de yanıyorum. İnsanı kendi acıları öldürmez birinin yokluğudur bütün dertlerin başı. Düşünüyorum sensiz yaşamayı düşünmek çok zor…dünya seninle gelmiş gibi hissettiğimden beri…bu acım daha fazla. Hayal

Hiç kimseyi sizi duasına katmayacak kadar kırmayın…. Hz. Fatıma aleyhisselâm

  "Hallac Divânı"ndan   أيا مولاى، دعوة مستجير بقربك فى بعادك والتسلی لقذ أوضحت أوضاح المعانى بعرضكها بأنواب التجلی شغلت جوارحى عن كل شغل فكلى فيك مشغول بكلى Farsça اى سرورم به تو پناه مى برم به نزديك شدن به تو در دورى از تو و آرامش يافتن مسلماً معانى را با نمو دار كردن در لباس تجلى آشكاركردى جوارحم را ازهركارى [به خود] مشغول كردى پس همه وجودم در تو مشغول به كلم شد Türkçe Ey efendim, sana sığınırım Senden uzaktayken bu yakınlıkla teselli buluyorum Anlamları açıkça ortaya çıkardım Elbette senin arz ettiğin tecelliyle   ilgili bazı anlamlar var Ruhumu yaralıyan her şeyle meşgulsün Zaten   herşeyimle tümden ilgilenensin de

Adı, Nesebi ve Künyesi İbnu’l-Fârid’ın biyografisini yazan âlimler onun isminin Ebû Hafs (Ebu’l- Kasım) Şerefuddîn ‘Ömer b. Ebi’l-Elasan ‘Alî b. Murşid b.’Alî es-Sa‘dî el- Elamevî el-Mısrî olduğunda ittifak etmişlerdir. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellem’in sütannesi Elalîme’nin kabilesine mensubiyetinden dolayı Sa‘dî, aslen Elamalı olduğundan Elamevî, doğduğu, yerleştiği ve vefat ettiği yer Kahire olduğundan dolayı da Mısrî nisbeleriyle anılır. İbnu’l-Fârid’in nesebiyle ilgili olarak, torunu Şeyh ‘Alî, şöyle bir rivayet aktarmaktadır: Dedesi bir gece rüyasında Hz. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellemi görür ve Rasûlu'llâh ona nesebini sorar. İbnu’l-Fârid de babasından ve dedesinden öğrendiklerine göre nesebinin Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellem’in sütannesi Elalîme’nin kabilesi olan Benî Sa‘d’ a dayandığını söyler. Yukarıda da ifade edildiği gibi İbnu’l-Fârid, babasının asıl memleketine nisbetle de Elamalı sayılmasının yanı sıra kendi vatan