İsmail Hakkı Altuntaş

Peyami Safa Rusya’da Sovyetler idaresinin, İtalya’da faşizmin ve Almanya’da “Nosyonal sosyalizmi” teşekkülün den çok evvel, geçen asrın başından bugüne kadar, demokrasilerin düşmanları kendi hudutları içinde türedi. Bunlar yığın üstünde büyük bir telkin kudretine sahip, otoriteli ve şöhretli fikir adamlarıdır. “Demokrasinin iflâsı”   müellifi, büyük Ingiliz tarihçisi H. G. Wells, bu harbin ilk aylarında bile davanın neticesinden ümidi olmadığını bir Ingiliz mecmuasında neşretmişti. Fransada Barres’lerden, Peguy’lerden sonra Maurras’ın, Leon Daudet’nin, Tardieu’nata ve sağlı sollu birçok ideolojilerin, Alman tanklarından ve ağır loplarından evvel demokrasinin öz prensiplerini yaylam ateş altına aldıkları malûm. Tardieu “Yeniden yapılacak inkılâp” adlı dört ciltlik meşhur eserinin bir fasIında, demokrasilere, karşı seksen senedenberi yapılan hücumların bir hulâsasını yazar. Kendi bildiklerimizi de buna katınca ortaya çıkan liste, bugün uğrunda harbe edilen prensiplerin geçen a