İsmail Hakkı Altuntaş

  Nakledildiğine göre kıyamet günü olunca Hakk Teâlâ bir kimseye hesap sorar. Günahı sevabından ağır gelir. Hakk Teâlâ o kulun Cehenneme atılmasını ister ve Cebrâil (aleyhisselâm) a: — O kula sor. Hiç dünyâda bir âlimle bir yerde oturduğu var mıdır? Eğer oturduğu var ise affedeyim? buyurur. Cebrâil (aleyhisselâm)  o kula sorar. O kul: — Oturduğum yoktur, der. Hakk Teâlâ: — Dünyâda hiçbir âlimi sever mi idi? buyurur. Cebrâil (aleyhisselâm)  sorar. O kul: — Yok, der. Hakk Teâlâ: — Ey Cebrâil! Sor! Hiçbir âlimle yemek yediği var mıdır? buyurur. Cebrâil (aleyhisselâm)  sorar. O kul: — Yok, der. Hakk Teâlâ hazretleri: — Ey Cebrâil! Sor, o kulumun adı hiçbir âlimin adına uygun mudur? buyurur. Cebrâil (aleyhisselâm)  sorar ki, muvâfık değildir. Hakk Teâlâ hazretleri: — Ey Cebrâil! O kulu koy. Ben bilirim ki, o kulum, bir âlimi seven bir kimseyi severdi. Ben o âlim hürmetine buna rahmet eyledim, buyurur. … Nakledildiğine göre kıyamet g...

İçindekiler [ kapat ] TOZUNU AL DERLERSE Temiz kalpli, iyi soylu, akıllı bir delikanlı deniz yoluyla Rum kıyılarına çıktı. Kıyıdakiler onun erdemli, temiz kalpli ve akıllı biri olduğunu görünce, eşyalarını alıp onu iyi bir yere götürdüler. Delikanlı, günlerini burada konaklayarak geçirmeye başlamıştı ki bir gün, orada yaşayan âbidlerin ulularından biri, delikanlıya; "Şu mescidin tozunu alıver." diye emretti. Delikanlı, bu emri işitir işitmez hiçbir şey demeden oradan çıkıp gitti. Bir daha izini gören olmadı.  Bunun üzerine şeyh ve müritleri delikanlının gidişini, hizmet etmek istemediğine saydılar.  Yine bir gün müritlerden biri, onu yolda yürürken yakalayıp hemen sordu; "Dostum! Kötü fikre uyup aldanmış oldun. Allah dostlarının hizmetle makama erdiklerini bilmiyor muydun?"  Delikanlı, yana yakıla ağlamaya başlayıp; "Ey cana can katan, gönüller aydınlatan dostum! Ben orada toz-toprak görmedim. Ve işte o an anladım ki bu yerin tozu da toprağı...