İsmail Hakkı Altuntaş

  Hz. Bâyezîd'in Miracnâmesi Şeyh şöyle dedi: Yüce Allah beni varlıklardan ihtiyaçsız olma makamına ulaştırdıktan, kendi nuruyla aydınlattıktan ve garip sırları bana açık edip yüceliğini gösterdikten sonra yakîn gözüyle O'nu seyrettim. Ardından O'ndan kendime baktım, kendi sırlarım ve sıfatla­rım üzerinde düşündüm. Benim nurum Hakk'ın nuru karşısında karan­lıktan başka bir şey değildi. Benim yüceliğim Hakk'ın yüceliği karşısın­da değersizliğin ta kendisiydi. Benim itibarım Hakk'ın itibarı yanında zandan ibaretti. Orası baştan sona safa ve aydınlıktı, burasıysa baştan sona keder ve bulanıklık. Tekrar bakınca kendi varlığımı O'nun nuruy­la gördüm, izzetimi O'nun izzet ve azametinde bildim. Her ne yaptımsa, O'nun kudretiyle yapabildim. O'nun nuru kalbimde parladı. Beden gözüm ne bulduysa, O'ndan buldu. İnsaf ve hakikat gözüyle baktım; bütün ibadetlerim benden değil, Hak'tandı. Oysa ben O'na ibadet ettiğimi sanıyordum.   "Yarab

  Aldın aklımı bir bakışta Yaktın yüreğimi ateşte Al hançeri sinem işte Acımazsan vur sevdiğim Bir görüşte sevdim seni Ettin deli Mecnun beni Göreyim o gül sineni İnsaf eyle dur sevdiğim Sevdiğim başımın tacı Merhamet et bana acı Sendedir derdim ilacı Himmet eyle ver sevdiğim Gafilem aklımı aldın ey güzeller serveri  Yana yana aşk oduna bu ciğer kebap oldu  Hak Muhammed Ali deyip vird ederim ezberi  Şems-i kudret doğa gelir kameri mehtap olur Hikmetine akıl ermez güheri kandan ara  Terket zaruret sesini ararsan candan ara  Bu enel-hak sırrıdır kim Mansur'u çekti dar'a  Bunda yare ser verenler anda menh-ü bab olur Kul kısmetin Hak'tan arar bol vermiştir Yaradan  Aşık sadık ikiliği kaldırırlar aradan  Irak yakın zahir batın düşürme bu sıradan  Menarefe tabi olan akıbet gülab olur Yetiş bir ehli mürşide açalar can gözünü  Bu meydan arif meydanı pişir söyle sözünü  Ayarından düşürüp kara ederler yüzünü  Havfetmen mi kıyametten sorarlar azap olur Bu Esiri kemterindir yüz tutar A

  Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat En müstesna doğuşa hamiledir kainat Yıllardır boz bulanık suları yudumladım Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım Hasretin alev alev içime bir an düştü Değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü İhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi'nin Gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla Mehtabını düşlerken o mühür sahibinin Sarsılır Ebu Kubeys kovulmuş feryatlarla Evlerin anasına dikilir yeşil bayrak Yeryüzü avaredir, yapa yalnız ve kurak Zaman, ayaklarımda tükendi adım adım Heyula, bir ağ gibi ördü rüyalarımı Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım Yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü Düşmanlık içimizde, dostluklar yaban düştü Yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi ta

  SEVGİLİ EFENDİMİZE MUHAMMEDÎ DUA (sallallâhü aleyhi ve sellem ve ala âlihî) İhramcızâde Hacı İsmail Hakkı  ALTUNTAŞ De ki: Ey mülkün sahibi Allah (celle celâlühû) ´ım!  Sen mülkü dilediğine verirsin,  dilediğinden de onu çeker alırsın,  dilediğini aziz edersin,  dilediğini zelil edersin.  İyilik Senin elindedir.  Muhakkak ki, Sen  her şeye  kâdirsin. Kur´an-ı Keri “Bilmeyene bir kere, Bilip de Sen´i sevemeyene  binlerce kere yazıklar olsun” SUNUŞ الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى اله وصحبه وسلم اجمعين         Ey Hüdâ´nın Sevgili Mahbûbi Ey fahri cihan     Hep Sen´in için halk ve icat oldu kevn-i mekan     Cürm-ü isyân ile oldu halimiz gayet yaman     Ümmetine kıl şefaat Yâ Muhammed el-âman Peygamberimiz Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem ve ala âlihi) ´i sevmek ve O´nun ümmeti olduğumuzu bilmek, Allah (celle celâlühû) ´ın bizlere ihsan kıldığı en büyük nimetlerden birisidir.    “Allah (celle celâlühû) , kulların zannı üzere hareket eder” müjdesini kendi