İsmail Hakkı Altuntaş

  Leyla Hanım (ö.1848) Gönül bir dünya güzeline bağlandı. Onun eşi, benzeri cihana bir daha gelmeyecek yegâne sevgilidir. Tavrı, duruşu çok kibar ve nezaketlidir. Onun eşi, benzeri cihana bir daha asla gelmez.   ** Ey güzel, latif gül, feryat ettiğimi gördüğün halde beni bir dinleseydin. Ey uzun boylu güzel! Bu aklını yitirmiş âşık senin yolunun toprağına düşse ne olur, Bunda şaşılacak ne var ki? Efendim, bu gece seninle gizlice huzur meclisinde bulunduk Ben böylelikle pek sevindim. Ey sevgilim, beni yaktığın için halimi sana anlatmak, Arz etme konusunda kudret sahibi değilim.   **   Yârimin insanlar ile görüşmesi, dostluk kurması çok güçtür.   O alımlı güzel, yakınlaşılması pek güç bir vahşidir, bu yüzden yanımıza yanaşmaz.   Gönül, yârin verdiği kavuşma sözüne sakın aldanma.   Eğer aldanırsan dert, elem ve kederini çekmek sonra senin için çok zordur.   ** Ateşle doluyum, sakın ha ağzımı açtırma. Yürek yanığım, bana gönlümde neler olduğunu s

  S enin aşkın kime ki düştü ey Cân (Allah) Ne mezhep koydu ne dîn ü îman. Bu aşkın oynuna hiç kimse doymaz Kapılarda kul oldu nice sultan Bu aşk zincirine çünkim çekildi Koyundan dahi yavaş oldu arslan Şunun kim aşk alıptır cümle varın Oladır deyr (kilise) ü Kâbe ona yeksan (aynı) Bu aşk esrârın (sırlarını) Eşrefoğlu Rûmî Ko söyleme ki bilmez bunu insân.

“İyi insan olmak istersek en evvel fena insan olduğumu­za inanmalıyız!” "Alemi seninle gördüğüm halde seni görmeyeyim? Bu, bana layık mı? Seni arayan ben değilim. Kim olduğunu yazık ki anlamıyorsun? Gönlümün içindeki ve dışımdaki hep odur. Tenimdeki can, damar ve kan hep odur. Orada küfür ve iman nasıl yer edebilir ki vücudum misalsizdir; misal ise yine odur." 'Dünyayı seninle, gördüğüm halde seni görmeyeyim? Bu bana layık mıdır?' " O Hak âşığı... O senin mi önünde eğildi sanıyorsun? Sana mı teşekkür etti? Sen vesile oldun, Hakk'a secde etti. "'Kün' diyen de biziz 'feyekun' da! " "Ol" diyende "olanda" biziz. "Sevgilim! ayaklarına yüz sürüp güzelliğini göklere çıkaran ben bir âşığım, Allah'ın divanesiyim; sen de canımın canı, ruhumun içisin” "Gönül Allah'ın Kâbe'sidir , bu Kâbe'yi  çul ve çuvalla örtmek hürmetsizlik olur. Suretin sirete uymasında mahzur değil,

  Hani o bırakıp giderken seni Bu öksüz tavrını takmayacaktın? Alnına koyarken veda buseni, Yüzüme bu türlü bakmayacaktın? Hani, ey gözlerim bu son vedada, Yolunu kaybeden yolcunun dağda, Birini çağırmak için imdada Yaktığı ateşi yakmayacaktın? Gelse de en acı sözler dilime, Uçacak sanırım bir kaç kelime... Bir alev halinde düştün elime, Hani, ey gözyaşım akmayacaktın?   Orhan Seyfi Orhon

  İlk gözlerin beni benden aldı. Öyle anlamlar yüklüydü ki; bazen dondurma yiyen çocuk sevincinde, bazen hain, bazen saf, bazen ürkütücü, bazen de bir kız rüyasında gözlerin. Bazen de öyle bir bakardın ki, hem bir şeyler anlatmak istermiş gibi telaşlı, hem de uyku sersemi gibi suskun. Çok defa gözlerindeki anlamı kağıtlara dökmek istedim; tükenen kurşun kalemler tanığımdır inan. Bir yapabilsem, bir başarabilsem; seni sana bir anlatabilsem... Bazen düşünüyorum da, kim bakarsa baksın gözlerinin içine; göremeyecekler benim gördüğümü. Öyle bir bakıyorsun ki bana, önce ürperiyorum; sonra korkuyorum. Yavaş yavaş başımı öne eğiyor ve bakamıyorum gözlerine. Kısa bir süre düş denizlerde barınaksız bir tekne gibi ordan oraya savruluyorum. Tekrar başımı kaldırıp gözlerine baktığımda görüyorum ki, hafiften hafife sıyırıyor serseri kurşunun hedefi. Öyle yerlere gidiyorum ki, renklerin adını unutuyorum... Ve artık hayatımda sadece gözlerin var. Bir türlü aşamıyorum şu yalnızlığı. Boşuna değil

  Yazan: Seda KORKMAZ   Hasret çekmek o kadar zor ki, hasretini saçmasapan çizgilere bağlamak . Her üstünü çizdiğim gün için binlerce gözyaşı döktüğün takvim hiç seni anlamadı. Gün a de giden geri dönmedi çünkü. Kıyametin takvimi hiç yapılmadı ve hiç kutlanmadı ahiretin yılbaşısı. Gece sevdiklerinin isimlerini kazıdığın yıldızlar sabah ne hale geleceğini düşünmediler ki. Hasretini toprağa akıtmak. Dolu dolu, içli içli toprağa akıtmak içinde onlar için beslediğin çocuğu. Sonra yavaş yavaş yeni bir çocuk yeşertmek nasıl bir şey bilmediler mezarlığa sadece bayram sabahı gidenler. Geceleri gözyaşıyla ıslattığı yastıkta öylesine bomboş uyumayı, sabah kalktığında binlerce kalp atışının yokluğunu hissetmeyi bilmediler. Bilmediler bir çocuğun boş bakışlarında kimlerin gizlendiğini, yaşlı bir annenin sürekli kimler için ve ne için dua ettiğini bilmediler. Hasretin adı anıldığında yavaşça bükülen boyunları ve gözlerin doluşunu anlamadılar. Radyoda çıkan öylesine bir melodiye ağlama

    Senin nefesim benim nefesim Karışmış birbirine Havalara sarıldım…geçer mi…anlarım İçimin haykıran sessizliğe mahkûm çığlıkları Bastığın yerlere Sevenlerin yüzü değsin de Ama nerde benim olmayan dileklerim Toz bulutunda yağmura bulanıp Çamur niyetine döküldüler Sen bile belki basamadın … Rüyalarda kahraman yaşayıp Uyandığında kürek mahkumundan kötü hallerim Geceleri durmadan sevişirken Gündüz elem döken gözlerim Yalnızlığın habercisi arsız saatler Karşısında erittiklerim Yüzüme bakmayan hayalleri Aynada görmeye çalışan düşlerim Dökülüyor birer birer Ey gölgeler imdadıma yetişin Nasıl olsa fark etmiyor kimseler Belki bir sensin diye Sevinirim Kim duyar bizi…gel diye haykırsam İçimdeki korkular neden engeller Harabiyeti gönlümün sana değil ki Vücudumu yakan irademin sorgusu Aklıma düşen büyük engeller Huzur vermiyorlar Kaderimin bana sık sık hatırlattığı Olmaz olsun dediğim geçmişlerim … Fikirlerimde fokurdayan Se

Günümün güneşi… Sevdamın ateşi… Canımın canı sevgilim… Günaydınlığım… Güne senin cümlelerinle başlamak, her gece uyumadan önce en son konuştuğum kişi olmanı seviyorum. Sıkıntılı anımda kalben yanında olduğunu, beni anlayan, dinleyenin tek sen olacağını biliyorum. Ruhen beni öyle sarmalayıp koruyacağını, üzüntümle üzülüp, sevincimle sevineceğini ve sonsuz bir bağ ile bağlı olduğumuzu da biliyorum. Bunları bilmek ve yaşamak Rabbim'in bana verdiği en büyük lütuf olmalı. Sen karşıma çıkan ve Rabbim'in “bak sana ne yazdım” deme şekliydin. Buna çok sevindim ve seni sonsuzca sevdim. Sen geldin bana ışık oldun, mutluluk oldun, hüzün de oldun ama olsun sen geldin ya… Görevini unutmuş kalbim seninle can buldu. Sen yine de söyleme kimseye! Bu şehirde en çok seni sevdiğimi. Sen benim gizli mabedim, gizli hazinem olarak kalmalısın. Rabbim biliyor ya, ne saklayayım yanında ihtiyarlamak istiyorum. Her gece uyumadan önce son düşündüğüm ve her sabah gözümü açtığımda aklımdaki en güzel sebebimsi

…

    Kalbini benim için kırma Kimin yok ki deliliği Göremesem de Sığındığım Sıcak kucağım olan ... Üzgünlüğümü   Korkudan titrediğim anlarımı Unutmama izin veren Hep hayalini istiyorum Sarıldığım..... Nefes aldığım..... Çünkü sen Benim tek ruhumsun ... Sebebini bilmiyorum Cevabı olmaz bunun Ta ki ben ...tamam diyene kadar Gözlerim gözlerinde kalsın Kalbim belki susar Dilim duramasa da İsmail Hakkı Altuntaş

    Bizim sevdamız aşk kadar ebedi Her şeyden uzağız   Çoşan aşkımızı bilemezler Bizde kaldıysa   En üstünü ve gizlisi Ne kayar ne şaşar   Mest olmamıza bakma Sağlamdır ta evvelinden   Günler beklemişiz… Yıllar beklesin… ne haber   Ellerde durmuşuz da var gibi Aslında yok gibi… ikimizde saklıyız   Bir güzel gördüm Sende aynısı dersin   Değmesin kimseler bize Ebedten kalmışız ezeli İsmail Hakkı Altuntaş

………

  ağladığım günlerim çok biliyorum ki gelecek sen yarim ölmeden gel korkuyarsan karanlıklar bassın bilmesin kimseler ve ben sende sevineyim umutsuz rüyadan uyanmış gibi ve sen konuşamasan da anlatsın gözlerin sarsılan çınarın altında sararmış yaprağın uçmasın sensizliğe söylemeye gerek kalmaz karanlıklarda olduğumu yüreğinin cehenneminde yaşamaktan vazgeçmişe yeter ki gel... gözyaşlarım kalbimi susturamaz yoruldum...bittim tükendim. bu kadar hiç acımamıştı. canım gel sen yeter İsmail Hakkı Altuntaş

  Le temps fait tout fondre Le problème n'est pas ce qu'il faut Ce qu'il nous a laissé Que vous et moi Jusqu'à la fin Lui et moi Plus que vous pouvez imaginer Ma lune dans ma nuit. Je m'abrite dans mes senteurs Quand je suis gelé Il m'a ouvert un regard Cela fait encore trembler mon cœur. Sa miséricorde et sa compassion sont éternelles Il possède mon amour Même l'esprit ne peut pas comprendre grand-chose au-delà Chéri Elle est tout et plus Toutes les choses que je ne peux pas oublier Je ne l'appellerais pas car il y en a partout Il y a permanent. À chaque instant et pour toujours. Mon monde éternel et éternel ** Daima Zaman her şeyi eritir Sorun ne gerektirdiği değil Bize ne bıraktı Sen ve ben Sonuna kadar O benim. Hayal edebileceğinden daha fazla Gecemdeki ayım. Kokularıma sığınırım Ben donmuşken Bana bir bakış açtı Hala kalbimi titretiyor. Merhameti ve merhameti sonsuzdur Aşkım

Kavuşmak için çarem mi kaldı Ölmeli…eşiğinin toprağına düşmeli Olsun Bir tutam ot veya kokusuz bir çiçek Açılmak istemese bile Sende geçerken görüp Dokunamadığın bedenime bir kez Elin vurmuş olursun Kokmayan çiçeğe el kim atar O olmazsa basar geçersin Beni tekrar tekrar kurutsun güneş Savursun rüzgar Yerde taşlar arasında duvar deliklerinde Tekrar gelirim ve sayısızca Ölmeli Kader bana başka çare bırakmadın Sesim bile ulaşmıyor Sana hasret   şiirlerim Kanayan yüreğimde  Ölmeli Gelemeyeceksin Acım içinde inliyorum Ve o yasak bahçede beraber olmak arzusu Sınırların ötesine geçebilsek Korku olmaz mı aşıklara Bakıyorum da "benim" için ölmeli Tek sahip olduğum sonsuz hayallerimle Olur belki bu hikaye değişir mi Öylesine… İsmail Hakkı Altuntaş

Şu güzel kadına ben anne diyorum;, sen de teyze diyorsun Bu arslan yapılı adam benim babam, onun, amcasıdır. Bana dayı, kardeş, dost, arkadaş olanlar, kim bilir ötekilerin nesidir? Ama başımızı önünde eğdiğimiz bir kudret: var ki, yalnız ona sen de ben de ötekiler de, Allah’ım, diyoruz. Âlemin değişici hükümleri her yaratılmışa bir başka damga vururken, sen, ey ezel künyemizi bilen Tanrım, halkın dilinde bin bir renge boyanan bir kulun var ki ona, sevgilim, diyorsun. Yusufcuk /Sâmiha AYVERDİ