İsmail Hakkı Altuntaş

 Ey Allah’ım!  Sana gizli kalmayan halimi, nasıl şikâyet edeyim? Şunu yapmam, hayır yapmam, dediğim halde tekrarlarım beni yıldırdı... Yine de kötü fillerim ve hatalarıma rağmen bana  çok merhametli davrandın. Biliyorum nefsimden daha yakınsın, ben ise aksine Senden  kaçgınım! Ey Allah’ım!  Ne yaparsam yapayım, iyi ve kötü; onları neden kılmadın kapından savmak için  … Her şekilde kendime söylendim Bir kul nasıl olmalı diye;  Binlerce kez söz verdim,  Olmuyor, olmuyor, Ya Rabbi… Böyleyken; Duramıyorum, yüzsüzlüğüme merhametini perde çekip geliyorum. Ve Sen de, bu kaçıncı dönüşün, demeden Beni hep huzuruna kabul ediyorsun … İnsanın unutkanlığı adından belli; Senin bana yaptığını unutmuş gibi davranışından; o kadar mahcubum ki,  Her gün sebepsizce ağlıyorum. Ama bitsin de istiyorum... Bu tekrarlarım beni yıldırdı, anlatamıyorum derdimi sanki,  Bir mazeret sahibi gibi sende oralı olmuyorsun. Bu halimden çok yoruldum... Takat ve dermanım kalmadı…. Ey   Allah’ım!  Amellerimi  sermayem diye