İsmail Hakkı Altuntaş

Hzl: FİKRET KARAKAYA BİR BESTEKÂR YETİŞİYOR HİKÂYESİNİN MAKALEYE DÖNÜŞTÜRÜLMÜŞ HALİ İsmail Dede’nin bazı eserleriyle Zekâî Dede’nin bazı eserleri arasında dikkate değer benzerlikler tespit ettim. Görünüşe göre bunlar, bir eserin melodik çizgisinin, başka bir güfteyle ve başka bir makamın nağmeleriyle birleştirilmesinden ortaya çıkmış eserlerdir. İlkin, İsmail Dede’nin Sultanîyegâh İkinci Beste’si (“Cân ü dilimiz lûtf-i kerem-kâr ile mâmur”) ile Zekâî Dede’nin Ferahnâk Beste’si (“Söyletme beni câmm efendim kederim var”) arasında böyle bir ilişki olduğunu fark ettim. Sonra Zekâî Dede’nin Hicazkâr Ağır-semâî’sini (“Gülşende hezâr nağme-i dem-sâz ile mahzûz,”) İsmail Dede’nin Acem-aşiran Ağır-semâî’si (“Ey lebleri gonca, yüzü gül, serv-bülendim”) üzerine bestelediğini anladım. Bunun üzerine Zekâî Dede’nin eserlerine daha çok dikkat etmeye başladım ve “Dil verdiğin ol çeşm-i siyah-meste işittim” mısraıyla başlayan Hüzzam Yürük-semâî’si ile Âmâ Kadri Çelebi’ye atfedilen Nikr

Önsöz Stefanos Yerasimos'un bu kitabı yalnız Türkiye sorunlarıyla değil. "azgelişmişlik"le nitelendirebileceğimiz bütün diğer ülkelerle ilgilenenler için de önemli ve muhakkak okunması gerekli bir eser. Zengin bir tarihî belgeler tomarının değerlendirilmesine ve tarihsel diyalektik bir açıdan kaleme alınmış olmasına rağmen bu kitaba sadece Türkiye üzerine yazılmış bir tarih kitabı gözüyle bakamayız. Yazar ta Bizans'a. Roma'ya kadar uzanıyorsa bunun sebebi, bugünkü duruma varan evrimi en iyi anlamanın şartını, sözü edilen yapıların araştırılıp çözümlenmesinde görmesi ve aynı zamanda günümüze ve geleceğe ait sorunların zorunlu kıldığı çalışmalarla bağıntısı olan cevapları yakın ya da uzak bir geçmişte aramak ihtiyacını duymasıdır. Eser, yaşanmakta olanın yani çok sayıda çelişkinin hızla gelişmesine yol açan bir modernleşme sürecinin kavranabilmesi için gerekli olguları tarihe başvurarak araştırmaktadır. Hu kitabın yaşadığımız döneme ayrılmış üçüncü c