İsmail Hakkı Altuntaş

Selam olsun… En sevgili, en güzele… Kalbime huzur veren ölümsüzüme Karalar ruhuma sinmiş Damla damla sızan dertler Andırdında  İsminden doğdu bir hoşluk Beni mecnun yerimi gül bahçeleri eyledi Buluşmamız zaten   yok ama Hayalinde koynundayım Unutturdun bana doğru bildiklerimi Nasıl olsa bir gün vedâ edip gideceğiz  Değil mi bu hayata Mutluyum gerçekten İnanılmaz gibi Yine de seninle olduğum o kısacık anlar Kaderin yüz çevirmişliğine Ateşler serper Engelleri dağıtıverirler   Ah…güzelim   Ah…sevdiğim Sözlerim yangın Haline bakma Umutsuzluğuma Ama sonsuz bir sevgim var Kimseler olmasın İmrensin beni bekleyen mezar   Salamı dinlemek için insanlar Sen yüzünü sadece bana çevirdin Ve herşeyimi bildin Böyleyken Ölüm düşleri görsem   Uykular gözümde sıralarını beklese Bedenim acıdan infilak etse İçimin cehenneminde  Kalbimsin! Nerdesin demem Var...benimle derim   Ah…güzelim Ah…sevdiğim Sonsuz tek gerçek Sevda böyle olmalı Usanç duymadan istemek Acıdan

  Sessizliğimin gizeminden kalbim titreyerek En güzel duygularla seni çok seviyorum Kavuşmak...en büyük hayalim Kolay değildi ama zorlana zorlana Kozama girdim Bu bir umut Belki bu içinde bulunduğum Tüm acılardan kurtulma nedeni olacak Körler kuyusu zifiri karanlık Kozam sırlarım dünyası Soğuk, sessiz, gri ve sıkı Kavuşmak için çarem Dar yerin en darına düşmeli Sıkıntısı çok olacak Fakat seni hayal ederek aşacağım Dayanabilirim bu hâlime Uzun kısa demem Razıyım çile yumağına Bir gün gelecek Güneşim doğacak... Kalbimdeki hasretim dinecek Kelebeğin uçacak Ah ne güzel Saçlarına konduğunu düşündükçe  İsmail Hakkı Altuntaş

    mektubunda dedin mi gelsen yapamazsam…öyle de oldu   bana yazıklar olsun sanki bir giyotin ötesi aşkın alevi   neden ki ses veremedim kırılırsa…kavrulsaydı gözlerine yaş ve içine kan aksaydı   seviyorum…ölüyorum…yalanlar...olup önüme gelince nerde kaldı sözler vefasızlıkla bir mi oluyor şimdi darağacında boynu kırılsaydı   o kadar sancısını çekmezdim aslında doyacak kadar duymuştu kulaklarım sesini açta değillerdi hani   kırk mazeret dizersem olsun mu…tamam mı yetmiyor ki   affetmiş gibi yapsam kendimi affedemedim ki ben zalim hayat … berabersizliğim bir cehennem içimde yangınlar aldatmışım gibi   sonra sevgilim “demedim say”ını duymak ağlayan yalanlarım özlem duymaz mı ölüme   keşke…ferahlasam düşündükçe üstüme…karalarla geliyor donuk kaldım ya küstüyse veya bir damla yaş geldiyse gözüne kim taşır vebalini   leyla gücüm kalmadı götürsünler beni kör kuyuma boğuyor zaten yalan

  CXXXIX Biyâ ey on ki bordî tu karârem Berâ çün teng-i şekker der kinârem A kararımı, huzurumu alan güzel, gel; şekerkamışı demeti gibi kucağıma gel. Taş yüreğini koy yüreğime; görmüyor musun, gamla taşlanıp duruyorum. Yakın gel de yüzüme bir bak; aşktan ne izler var yüzümde, bir gör. Gönlümün yanışından bir duman çıkarsam yedi göğün de perdesini yakarım. Güz, bağı bahçeyi yakar, yandırırsa, ilkbaharım güldür dünyayı. A baharlar der dünya, tekrar dönün, gelin; güzün zulmünden, bağrımda yüzlerce dağ var. Sâkî, o güz kadehini döndür; baharın aşkıyla mahmurum çünkü. Ver o can gibi gizli şeyi bana; canın için olsun, bundan fazla bekletme beni.   Kaynak: Cilt 6 Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI

  Sanmayın derdimin çâresi var Ciğerimde kimin yâresi  Bir bakışıyla vurdun beni İçimde iz yâresi  Olmadı bu âlemde nasip Her günümün var bir karesi Beni sersem etti kader Etrafında var binlerce çilesi  Felek çok mu gördün bize Yoksa hoşluk mu var üzülmesi  Her gün tekrar tekrar Bir cevrin mi var çekilesi Ne vazgeçer başımız birbirimizden Ne zorun   var bırakmasın bizi  Bu başımız duracaksa eğer Verilmiş söz mü var bir kimseye düşmesi Başka çaremiz mi var  Al bizi bizden…isyan edemeyiz ki İsmail Hakkı Altuntaş

  Derya aşkıyla yanan ırmak katreleriyle yola düşmüş, heyecanla kavuşacakları deryayı hayal ediyorlardı. Atalarından duydukları vardı, deryaya gark olmak. Bunu kendilerine derd edinmişlerdi. İçlerinde biri ise hep şunu derdi. “Siz deryanın derdindesiniz, acaba hangimiz yar başında kalacak kadar şanslıdır.”             “Nasıl” “Büyüklerimiz bize deryayı söylediler” dedi. Yar başını anlayanda çok çıkmadı. Bilmiyorlardı ki anlasınlar. Yine de hepsi heyecan içinde bir an önce deryaya kavuşalım hırsıyla akıp gidiyorlardı. Yaşlanmış bir katre vardı. Kadehe dökülse, tadıyla tükürülecek kadar acımış,   itilmişti. Birde yetmezmiş gibi hakaretlere uğramış bulanık ve ağırlaşmıştı. Berrak katreleri, güneş görse yanına çağıracak kadar çekici, canlı görse içmek için avuçlanacak kadar tatlıydı. Irmak kaynaktan deryaya doğru akıyordu. Kendi halinde son deme doğru giderken arkalara düşecek kadar yorulmuş aşağılanmış haliyle katre umutla takip etmeye çalışıyordu. Olması gereken dönüşüm mev

Sevdiğim… Kalbim… Bu dünya ve diğer âlemlerdeki sonsuz nefesim… Mektubunu okudum.  Cevap için üzerine yazılacak cümle bulamıyorum. Susmak daha iyi galiba. Belki cevapların en güzeli. Kalbim senin duymak istediklerini ve bende duymak istediğimi duymak için saatlerce susup kaldım bu hoşuma gidiyor. Kelimeler yetmiyor cümleler ise zayıf, tutunacak dalı kalmayan yapraklar gibi savruluyor. Daha fazla daha fazla der gibi. Duygularını içime akıttın içim acıdı. Ancak şunu iyi bilmeni isterim, inanırsın sözlerime ve duygularıma da seninle ilgili en ufak bir üzüntü yada kırgınlık hissim kalmadı. Önceki gün öyle bir temizledin ki kalbimi… içim ferahladı. Senden ricam bu sayfayı kapatalım n’olur. Bazı şeyler ikimiz için gerekli olması gerekendi. Yaşadık. Ve şimdi kendimizi tartmamızı sağlayan yaşanmışlıklar olarak düşünelim. Sende bu yönden bakınca bana hak vereceksin. Biliyorum… Işığım… Güneşim… Seni seviyorum… *********** Ve sana bakarım ve ne gördüğümü bilmem Özgür olabilseydik hayat nasıl olac

  Ateşimi çıkardı Sana ulaşmak ve kucaklaşma arzusu Değil mi...bağımlıyım   Dudaklarım susuzluktan zonkluyor   Nefesini duymamak beni deli ediyor   Beni kollarına ve sesinle kulağımı alsan Bana duymayı özlediğim aşklarından söylesen Utangaç yanaklarım kırmızıya boyayıp Bana kendinden bahsetsen Ben farklıyım desen…bunları  tekrar tekrar  söylesen   Sesini seviyorum… Ben sen olmaz mıyım Dünyada olmak güzelse…belki budur Gayem benim Sonsuza kadar sonsuz dahi yetmesin Tanrıyı gökten indirip, gözyaşlarını sildirsem İçim susmaz  Herkesi unutacağıma söz Hayallerimde    gerçeğimde Gözlerimin önünde bir sen kalırsın   Aşkın çaresizliği acıtır Ayrılık hikayeleri   sert inlemeleri Çığlıkları ve korku veren umutsuzlukları Ölüm olsa keşke diyecek kadar Kavuşamamak en acısı   Anıları   istemiyorum Sana seni sevdiğimi söylemekten başka Hep   yalnız olmak istiyorum Birbirimize eğilip kördüğüm gibi Sadece ikimiz   Söz veremem bir şeye…am

  Alnımı secdeye koydum ağladım Bu aciz canımı hakka adadım Dünya yalan imiş er geç anladım Islandı seccadem gözyaşlarımla Dünya yalan imiş er geç anladım Islandı seccadem gözyaşlarımla Islandı seccadem gözyaşlarımla Rukum mevlayadır secdem mevlaya Artık hevesim yok fani dünyaya Secdede ağladım ben doya, doya Islandı seccadem gözyaşlarımla Secdede ağladım ben doya, doya Islandı seccadem gözyaşlarımla Islandı seccadem gözyaşlarımla Serdim seccademi kızgın çöllere Aktı göz yaşlarım döndü sellere Deva olamadı gonca güllere Islandı seccadem gözyaşlarımla Deva olamadı gonca güllere Islandı seccadem gözyaşlarımla Islandı seccadem gözyaşlarımla Rukum mevlayadır secdem mevlaya Artık hevesim yok fani dünyaya Secdede ağladım ben doya, doya Islandı seccadem gözyaşlarımla Secdede ağladım ben doya, doya Islandı seccadem gözyaşlarımla Islandı seccadem gözyaşlarımla Islandı seccadem gözyaşlarımla

 küçelere su serpmişem  yar gelende toz olmasın  eyle gelsin eyle gitsin  aramızda söz olmasın  samavara od salmışam  istekana qend salmışam  bir haftadır tek galmışam   ne ezizdir yarim canım    piyaleler ıraftadır  her biri bir taraftadır  görmemişem bir haftadır   ne ezizdir yarim canım   ** Küçələrə su səpmişəm, Yar gələndə toz olmasın Elə gəlsin, elə getsin, Aramızda söz olmasın. Samovara od salmışam. İstəkənə qənd salmışam. Yarım gedib tək qalmışam. Nə əzizdir yarın canı, Nə şirindir yarın canı. Samavarı alışdırın, Maşa gətdim qarışdırın Küsülüyük barışdırın Nə əzizdir yarın canı, Nə şirindir yarın canı. Piyalələr irəfdədir Hər biri bir tərəfdədir Görməmişəm bir həftədir Nə gözəldir yarın canı, Nə şirindir yarın canı.

Ben senin yüreğinden yüreğime , gönlümde damla damla cennet inşaa eden cümlelerini sevdim.  İçine bakamadığım ama içinde kaybolmayı istediğim gözlerini sevdim.  Sıcaklığını hiç hissedemediğim o yumuşacık beyaz ellerini sevdim.  Allah diye çarpan ancak sesini henüz dinleyemediğim kalbini sevdim.  Bedenimi tamamlayan ve sarıp sarmalayan ruhunu sevdim.  Sana susamayı, seni özlemeyi sevdim.  Seni beklemeyi ve düşlerde sana kavuşmayı sevdim.    Sana susmayı ve sustuğumda beni anlamanı sevdim.  Her saniye aklımda olmanı sevdim. Bana bunca güzellikleri yaşattığın için teşekkür ederim sevgilim.  İki cihandaki Sonsuz Cennet' im....  

  "Parıltılar...Lemeât لمعات...فخرالدين عراقى" Kitabından YİRMİ BEŞİNCİ PARILTI Âşıkın maşuku murakabesi ve âşıklık mâşukluk münasebetlerinde birbirinin ruhani haletlerine ihtiyaçları   Âşık, mâşukunun murakıbı' olmak dilerse bunun, çaresi: ister basar ister {basiret') ile her bakışta onun murakıbı olmaktır. Mâşukun her âlemde bir sureti ve ’ her surette bir görünüşü vardır. Âşık her veçhile onun murakıbı olmalıdır. Çünkü o her şeyin bâtını ve içyüzü olduğu gibi her şeyin de zâhiridir. « وهو الظاهر والباطن » Zâhir ve bâtın odur. Hiçbir şey görmezsin ki; her neye bakacak olsan ondan evvel veya ondan sonra veya onun içinde veya onunla beraber mâşuku görmemiş olsun. Âşık bu makamda halktan çekilip halvette kalamaz. Çünkü mâşukunu her şeyde görmektedir. Ancak kendi hiçliği halvethanesine çekilip de Hakkın isimleri ve sıfatlariyle. birlikte uzleti seçebilir. Lâkin âşık ve mâşukun uygunlukları dolayısiyle aralarında bir çeşit ilgi olduğunu bildiği için kendi sıfat