İsmail Hakkı Altuntaş

  إِلهِي، عَلِّمْنِي مِنْ عِلْمِكَ المَخْزُونِ، وَصُنِّي بِسِرِّ اسْمِكَ المَصُونِ “Ey Allah Teâlâ’m Hazinendeki gizli ilimden bana da öğret ve beni korunmuş gizli ism-i azâm’ın ile koru…”

Büyük velîlerden Ma'rûf el- Kerhî kuddise sırruhu , "Bir dileği için aşağıdaki duâyı okumamızı tavsiye etmişlerdir. بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم Bismillahirrahmanirrahîm اَللَّهُمَّ يَا لَطِيفُ أَدْرِكْنِي بِلُطْفِكَ الخَفِيُّ أَنَا محْتَاجُ ذَلِيلُ وَأَنتَ الغَنِيُّ العَزِيزُ Allahümme yâ latîfü edriknî bi lutfike'l-hafiyyi ene muhtâcü'z-zelîl ve ente ganiyyü'l-azîz . Allahım ! Ey Latîf ! Bana gizli lutuflarını gönder zîrâ ben lutfuna muhtâc ve hakîr sen ise herşeyden müstağnî ve en yücesin... Bu duâyı bir kere okudukdan sonra, aşağıdaki duâyı da kırk kere veyâ bin kere okumalıdır : سُبْحَانَ المُقَدِّرُ كَيْفَ يَشَاءُ بِقُدْرَتِهِ Sübhâne'l-mukaddirü keyfe yeşâ'ü bi kudretihî Kudretiyle her şeyi dilediği gibi takdîr eden, Sübhân Allah'dır . سُبْحَانَ الْحَكِيمُ كَيْفَ يَشَاءُ بِعِزَّتِهِ Sübhâne'l-hakîmü keyfe yeşâ'ü bi izzetihî İzzeti ile her şeyi hikmetle idâre eden, yerli yerince ya

ALINTI- Ömer Faruk Hilmi Merhum Eyyub Sabri Paşa , Medine-i Münevvere daha Vehhâbîlerin eline geçmeden önce Osmanlılar döneminde şahid olduğu ve kendisininde katıldığı bir geleneklerinden söz ediyor. Mir’atü’l-Harameyn kitabında buyurdu:  Ödenmesi kolay ve karşılığı bulunan borçlar yiğidin kamçısıdır. Eğer borcun karşılığı yoksa; yiğidin felaketidir. Çoğu kere borç kişiye üzüntü, keder, maddî ve manevî bunalım ve stres verir. Bu da kişiyi çoğu kere kişiliğinden eder. Bundan dolayı İslâm âlmleri, borçlanmak kişiye unutkanlık verir, buyurdular. Borçluların, borçlarından kurtulmalarının manevî yollarından biri de, Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) hazretlerinin ruhâniyetinden istimdâd etmeleridir. Bu güzel bir adettir. Ve hemde adetlerin en güzellerindendir. Tecrübe edilmiştir. Bunu tecrübe eden borçlular, borçlarından kurtulmuşlardır. Her sene, Zilkâde ayının on beşi olduğu zaman Medine-i Münevverede bulunan Müslümanlar büyük bir heyecan ile buğday tedarik etmeye çalışırlardı. Bor

  Tayyibetü'l-Ezkâr (Medine Hâtıraları) Derviş Ahmed Peşkârî [1] Bilinmeli ki, kamerî aylardan Zilkâde'nin on yedinci gecesi, akşam ile yatsı namazı arası cümle şehir halkı Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin saadetli huzuruna borcunu arz edip “Ya Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şu miktar borcum var, ihsan eyle!” diye salât u selam ederek şebike' [2] den içeriye buğday bırakırlar. Oraya biriken buğdayı ağa­lar alıp ekmek yapar ve bazı kimselere hediye ederler... Tecrübe edilmiştir. [3] O sene hacılar gelip gittikten sonra bir kimsenin dünyada hiç bir bildiği, tanıdığı olmasa bile, borcu kadar bir para veya mal kendisine nasip olur. Hatta bu satırları yazan biçare din kardeşiniz o ge­ce şöyle düşündüm: “Borcum yok, bu şereften mahrum olmayayım, benim de Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin defterine ismim kayd olsun...” dedim ve bir miktar buğday alıp “Ya Resulallah bu biçare Derviş Ahmed'i ihsan hediyenle sevindir” de­yip salât u selam ederek bırakt