Veysel Döktü Dereye Ben Nereye
Derdimi dökersem derin dereye Doldurur dereyi düz olur gider Irakipler geldi de girdi araya Korkarım yar benden yoz olur gider Ilgıt ılgıt yeller eser seherde Dost beni düşürdü onulmaz derde Yar ile buluşsak bir tenha yerde Duyar ırakipler söz olur gider Pervane ateşten sakınmaz câni Uğruna koymuşum başı bedeni Doldur tüfengini hedef et beni Yaram doksan dokuz, yüz olur gider Veysel der çıkayım bir yüce dağa Ağaçlar bezenmiş yeşil yaprağa Zaman gelir tenim düşer toprağa Karışır toprağa toz olur gider Aşık Veysel