İsmail Hakkı Altuntaş

4.3.              Tasavvuf ve Tarikatlara Bakışı Tasavvuf, Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak ve ebedi mutluluğa ulaşmak için nefisleri temizleme, ahlakı olgunlaştırma, iç ve dışı süsleme, fiil ve hareketleri güzelleştirme hallerinden bahseden bir ilimdir. [143]  Tasavvufu, felsefi bir sistem haline koyan büyük mutasav­vıf Muhyiddin Arabî O’nu; “Allah’ın ahlâkı ile ahlaklanmaktır” şeklinde tarif ederek tasavvuf hakkında yapılan bütün tanımları en özlü bir şekilde özetlemiştir [144]  dememiz mümkündür. Tasavvuf, Batı yazarları tarafından “İslâm mistisizmi” olarak isimlendirilmekle birlikte tasavvufun bütün varlığıyla bir “mistisizm” olarak adlandırılamaz. Tasavvuf; aklın ürünü olan felsefenin mistik görünümü değil, vahyi esas alan İslâm dininin; insan ruhundaki mis­tik eğilim ve ihtiyaçlara cevap veren değerlerin kurumsallaşmış bir toplamıdır. İnsan ruhu; başlangıçtan beri, varlığın özüyle temasa derin bir hasret duymuş ve bunu imkân dahiline sokmak için didinmiştir. Mistik üşünce ins