İsmail Hakkı Altuntaş

  “En yakın akrabanı uyar! ‟ [1] âyeti geldiğinde Rasûlullâh sallallâhü aleyhi ve sellem, ehl-i beytinden olanları bir araya getirdi. Sayıları otuzdu. Yediler, içtiler. Rasûlullâh sallallâhü aleyhi ve sellem onlara: “Hanginiz benim „dinimin gereklerini yerine getirmeyi, sözlerimi dinlemeyi taahhüt eder ki ‟ [2] benimle beraber cennette olabilsin ve ailem arasında da benim Halîfem olsun?” diye sordu. Akrabalarından birisi bu sözler karşısında: „Ey Allâh ‟ ı n Ras û l ü ! Sen bir denizsin. Kim bu vazifeyi yerine getirebilir ki? ‟ dedi. Sonra Rasûlullâh sallallâhü aleyhi ve sellem bunu üç defa tekrar etti. Fakat hiçbir cevap alamadı. Bunun üzerine -Hz. Ali kerremallâhü veche   „Ben kabul ediyorum ‟ dedim.”    [3] Sh:15-16 Kaynak: Muhammed Zahid BELEK,   Hz. Ali’nin Kur’ân Tasavvuru Ve Âyetleri Tefsîri , T.C. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı Tefsîr Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi ,   Isparta, 2010   HAZRET-İ ALİ kerremallâhü ve