İsmail Hakkı Altuntaş

Azraile hediye edilen can için söylence “göz açıp gördüğüm, gönül verip sevdiğim, kahramanım! tatlı dil verip öpüştüğüm bir yastıkta baş koyup seviştiğim! karşı yatan kara dağları, senden sonra ben neylerim? yaylalar olsam  benim mezarım olsun! soğuk soğuk sularını içer olsam benim kanım olsun! altını akçanı harcar olsam, benim kefenim olsun! tavla tavla şahbaz atlarını, biner olsam benim tabutum olsun! senden sonra bir kahramanı, sevip varsam birlikte yatarsam, ala yılan olup beni soksun! benim canım senin canına kurban olsun! ”  

  Bilmemektense Bilmek İçin Oku

  Özgürlük ve aşk,  ikisi bir arada olmayacağından Kul oldum,  fıtratımın arzularından vazgeçtim, Bundan sonra tam da  Sevdamın istediği gibi oldum. Tartışma ve çekişme ortamı kalktı Ebû Saîd-i Ebu’l-Hayr

Hayat denen sonsuzluğun Karşısında bir çocuğuz Düşe kalka büyürken Kalkamayız bir çoğumuz Bu hayat böyle mi olur?  Düşen hep yerde mi kalır?  Gün olur belin doğrulur Kim n'olacak belli mi olur oy Ama bitmez yolculuklar Belki biraz canın yanar Düştüğün yerde doğrulup Başlar yine ilk adımlar Bu hayat böyle mi olur?  Düşen hep yerde mi kalır?  Gün olur belin doğrulur Kim no'lacak belli mi olur oy 

Senin aklın yerinde   benimse değil. Seni deli gibi seviyorum. İşin doğrusu, tedavimi buldum. Nerde? Bir yerde değil. Birinde. Sende… Çünkü  bana sahip olan, sendin.

Hasan-ı Basrî: «Rabbini bilen O'nu sever, dünyayı bilen ondan nefret eder» demiştir. Zâten insanoğlunun kendisini sevip, kendisini yaratanı sevmemesi düşünülemez. Güneşin yakıcı sıcağı ile karşılaşan gölgeyi sever. Gölgeyi seven, zarurî olarak gölge veren ağaçları da sever. Mevcûdatta ne varsa hepsi Allah’a nisbetle gölgenin ağaca, aydınlığın güneşe nisbeti gibi, hepsi O'nun kudretinin eseri ve hepsinin varlığı O'nun varlığına bağlıdır. Gölgenin varlığı, ağacın varlığına, aydınlığın varlığı da güneşin varlığına bağlı olduğu gibi.

Aşka inanabiliyor musun? Aşıkken güvende hissedebiliyor musun? Sorular… Birisini sevmek demek güçten/kendinden feragat etmek, karşılıklı bir boyun eğmektir. Öyleyse bu nasıl oluşabilir? “Güven” ile. Aşkı sürdürmeyi sağlayan şey nedir? “Bağlılık ve aşk” Ya da alışkanlıklarımız, bazen tutkularımız, ya da ortak olduğumuz şeyler bu bazen bir kitap  veya çocuk bile olabilir. mi? Hayır, Hayır…ilişkiyi ayakta ve bir arada tutan şey ortak çekilen acıdır. Daha doğrusu iki kişinin paylaştığı acılardır. O pek fazla kalmamışsa, aşk tek başına yeterli değildir. Bu nedenle acılara karşı direnmeyin…ona sahip çıkın…doğrusu budur.

  CXVIII Ateşte bir yaygıdır yaydı; böyle ol işte sevgilim. Sonra da tuttu, ateşin içinde gizlendi; Böyle ol işte sevgilim. Yaygı öylesine bir tat aldı, mumum öylesine bir şevkle yandı, yakıldı, öylesine gözyaşları döktü, eridi ki... Böyle ol işte sevgilim. Gene dönüp aşka geldiğimiz andan beri geceleri uyku girmiyor gözümüze; sarhoşlar meclisinde Böyle ol işte sevgilim. Âşıklar kalktılar, geceleri uyumuyorlar, dağılıp gitmeyin, kaçmayın siz de; Böyle ol işte sevgilim. Vuslat sel gibi aktı, Mecnun, Leylâ oldu; şimdi gece, yarın gündüz olur, fakat hep bu; Böyle ol işte sevgilim. *              Rab tecelli etti de söz söyleyene lûtuflarda, ihsanlarda bulundu, gerçekten de bir ateş gördüm ben; Böyle ol işte sevgilim.   Kaynak: Cilt 1 Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI

Ruhuna dokunan insanı bul. Konuştuğunda gözleri gülen ve seni olduğu gibi seven…

Ey Leylam…Ey Gecem Beni kınamayın Herkes gibi bende Leylayı anıyorum Kim anmaz ki onu Aşk meltemleri tatlı olabilir mi Leyla'yı anmadıkça Gezdiğim yollar bana Leylayı soruyor Bende içimdeki acıları bir sorsana diyorum Onun hasreti beni gözlerime her gece taşıyor Ah Leylam Ay dahi Leyla incinmesin diye yavaş yavaş süzülüyor Gözlerinde bir kez gezmek için neler vermezdim Ah Leylam Günler fısıltı fısıltı içinde gidiyorlar Pişmanlık duymadığım mı var Düşlerimin acısına karşılık verirse Leylam adın anmayacağım...nasıl Gündüzde yok gecede Esinleme: İsmail Hakkı Altuntaş **************  وديع الصافي - الليل يا ليلى يعاتبني الليل ياليلى يعاتبني ويقول لي سلم على ليلى الليل يا ليلى يعاتبني ويقول لي سلم على ليلى الحب لاتحلو نسائمه إلا إذا غنى الهوى ليلى الليل يا ليلى يعاتبني ويقول لي سلم على ليلى الحب لاتحلو نسائمه الا اذا غنى الهوى ليلى الا اذا غنا الهوى ليلى دروب الحي تسألني تره هل سافرت ليلى درب الحي تسالني تره هل سافرت ليلى وطيب الشوق يحملن

  Biri olmalı Aşk ve tutkulu Sırılsıklam insanı âşık etmeli   Ayaklarını yerden kesmeli İnsanı kendinden geçirmeli…başını döndürmeli Dahası çılgınca sözler ettirmeli Var mıdır ki dünyada böyle biri Onu nasıl bulurum...deme Düşünme de…aklın olmadığı yere gitmeli Doğru bildiklerini çoktan unutuvermeli Aşk  olmadan Hayatın bir anlamı var mı Varsa bunu biri bana söylemeli Tamam derim Aşk için çabalamak  Gerekmez mi Yoksa bir  şans mı gülmeli Ah o kim… Seni senden çok seven Sonsuzluğun derinliklerine götüren Telef etmeden geri getiren Güzelliği nadir ve çekici Baştan çıkarıcı Ezelimden ebede var olan Bilemesem de Bir kere bulsaydı onu biri Güzel kokusunu duysa Düşüncesini kalbini ona  göre Ayarlar Çalışan saat gibi akıverirdi O kimdir  Deme o bulur seni Gerek yok denemeye Bir kez gördün mü Dizlerin   titrerse Kalbin tuhaf bir şekilde atıverirse İşte bu olmalı demelisin Eğer ki bir de nasip  olursa Öpmek Dudakların

  Sana yakın olmak, Bir akşamüstü sessizliğinde; Hava tam karardı kararacak. Gökyüzünün en parlak yıldızı, Yeryüzünün en güzel varlığı Yanımdasın. Senin güzelliğine sarhoşum, Oldum olasıya yalnızlıkları unutmuşum, Yoksul bir aşık kalbinde, Masum güzelliğine sığınıyorum. Seninle birlikte olmak; Bir yaz akşamı, Bütün efkarları unutmuşken, Savaşlar, kötülükler, açlıklar bitmişken. Aklımda bir tek sen, Gözlerinde bir fırtına gibi kopuyorum. Ve seni içimde hissetmek; Düş ve gerçek arasında gidip gelmek, Bir yıldız gibi kayıp, Bir yıldız gibi ölmek, Senin gözlerinde boğulup gitmek. Ve seni sevmek; Dünyanın en güzel işi olsa gerek... Halil AYAZ

  Huzur içinde nefret etmeden sevmek Ağlamadan yaşamak isterim Gözlerim, kalbimin umutsuzca attığını Görmekten epey yorgun Hayat beni yaş ile çökertiyor Kötülükler beni rahatsız ediyor Ve talihsizlikleri de hatırlayınca Endişesiz, eziyetsiz Bir gelecek istiyor insan Tüm yazılarımda acı   İstemeyerek var Bir çok düşüncem Ağlamalarım boğazımdan çıkamıyor bile Kendinden yorulur mu Evet yoruluyorsun Sonuçta hayata anlam vermeden Öleceksek Nedir bu olanlar İsmail Hakkı Altuntaş

dünkü güzel, bugün tek başına sarmış karasın dünü dünde kaldı  konsa su tasına içeni olmaz, kalanı durmaz kırılmış o da yalnız başına hasta dediler,  tuttular gün geldi, güneş geldi, ışıkları  söndü oldu gölgemsiz hastalar ve doktorlar teselliden habersiz ölüm  arıyorlar  geldi, kaldı ve gitti odası şimdi boş, hasret bitti andı andırdı öyleyle kalsaydı keşke adı  İsmail Hakkı Altuntaş

“perdenin inceliği çok fazlaydı” siz ben, bensiz miyim… şaşırmıyorum…doğrusu ancak bu kadar … olmaz… dedirten nedir ayrıyken beraber, beraberken ayrı hangi dünyada düğümlenmiştik olsa olsa… olmayacak çözenim… keselim mi yetsin söyleme… böyleyken böyle… engelim… …bir sen melekleri etme… hakikate  erenler uçtan uca bir telde titreşir iman kifayetsiz… sevgi de çaresiz … söyler misin … bensiz miyim, ben siz miyim bensizsem artık … nerdeyim İsmail Hakkı Altuntaş

İç titreten sesler. -Yalnız ….. -Yalnızız, aydınlığın bir karanlığı.  -Kafes -Can kuşu, kafeslenmez ki. -Meyhane, - sarhoşu değiliz kendimizi rehinde etmedik,  dünya tuzağını örttüler iki gözümüz bağlı diye Keder seçsede, orda burda Yazımsız, dermansız  umutsuzca hep yalnızız beraber.  Kader zaten yalnız. İsmail Hakkı Altuntaş

kimin gölgesi olduğumuzu bir bilsek önemi kalır mı yaşasak veya ölsek seninim ama ben de bildim bileli şimdiyse ağlar durur seni gözlerim bir sitil cismim ve dolu gözyaşımla taşar inlerim öyle sakin durduğuma ve ahlaklı olduğuma bakma aşkından aklıma günahlar dökülüyor hayret etme… ateşten korkmuyor deme seni bildim bileli bende iz mi bıraktın ezelden meftun düşmüş gönlüm düşeli içimde ateşin… yanarım yanarım bir ilacı yok mu söylesen yoksa tamamen sen mi istiyorsun yansın diye beni   sıyrılmışken içimden her şeyden vazgeçeli   var mı aramak…kaybolan bulunur mu yoksa gerçeğine mi düşürdün seninim de ben nerdeyim şimdi anladım kendimi kaybettim ve sende uzaktasın olmaz olsun bu ayrılık düzenleri ve dikenleri öylesine aramıza neden düştüler ki yine de sen fark etme ama canımı çok yakıyorlar bilsen derdimi çaresizlikten bir yokluk istiyorum kurtulmak için…sonsuzca…bir daha geri gelmesin ben de bileyim…kalmasın bir şeyim tutupta hiçbir

sevdam benden ümitlenmemi istediğinde başıma taşlar vurulsa yüzüm toprağa değse kanaat eder sabrederim çünkü o bana varlığımı verdi yoksa ben bir hiçtim hatta ondan da aşağı daha fazla dense sezadır…her ne ise benim gibi bir hiç olandan eğer bir şeyler var görünüyorsa yine ondan olduğunu ben bilirim…sizde bilin ezeli sevgilim dediklerinin aynısını diyorum sadece sen varsın benimsin…imanımsın adını anmak için…ağzımı bin kere gülsuyu ile yıkadım yine de dilim titrer adını hâlâ anmaya güç yetiremedim sonra benim seni insanlara açıklamam uygun olmaz ki şarkılardaki aşk gibi gizli kalmalısın bazen ifşa ediyorsam ölümlü dünyada bir izin kalsın diyorum içimdeki acılarımın birazını seninle açıkladım o bile korkutuyor sonuçta sırrımız bizim yerlerde sürünenin süreyya yıldızına ne münasebeti olabilir deseler yalan da değil gören kim…görünen kim aşık kim…maşuk kim güzelliğin daima görünmekte çok zaman kızıyorum kendime o alemlerin en güzeli…se

  dostlar   hastalığım kaldırılacak halden çoktan beri kaldı bari beni bırakın acımın meltemlerine bendeydi bu eskiden gömülmüş şarkımla şimdi çıktıysa arzum… acınır...acır depreşirken sabâ rüzgârı hüküm sürse n’olur ki ha mescid… ha meyhanede yoksa mezbelelikteyim de habersiz miyim kim olduğum… ya da ne demek istediğim çok mu önemli şarkım var…olsun kime bilemeseniz de… yine siz dinleyince hoş geldi … İsmail Hakkı Altuntaş