İsmail Hakkı Altuntaş

“İnsan yanındakiyle yaşar ama aklındakiyle ölür…” Acım! Kurumuşum dallarım kırılsa hissetmez canım. Bir su imdadıma derdim… Sen çölüme yağmur oldun. Toprak ve su bir karışsa, sadece tek bir öz olurduk, bulanmadan berrak. Benim tek sevincim can derdim! Gölgende bir yer verdin ya bana... Sevmenin tadını biliyorum, yaşamanın da. Seninle beraber, bir an göz göze dursak ve dilsiz konuşsak, ölümüne razıyım. Hayatta en büyük kayıp, sensiz yaşamakmış. Bunun dışında her şey kolaymış…içime yük değil. Kendimle barışmam mümkün değildi, ancak seninle olunca hayatı seviyorum. Eğer ki sen olmasan yine aynı olur, biliyorum, duruyorum…kendimce. Bir tanem, bırakma beni. Önceden bilmezdim, sevmeyi sevilmeyi. Birde senin sevdiğini biliyorumya. Bil ki gönlüm sana karşı çok dolu… Şimdi kendimde seni yaşadığımdan, ölmüşüm kalmışım fark eder mi? … İsmail Hakkı Altuntaş

  “Mutlak cemâlin etkisiyle kendinden geçen şair her şeyi sevgilisi olarak görür.”   toprağa örtü olarak yanağını serdi ateşinle yanan gönlüne bir su ah    bu nedir diye sorma alevi kıvranırken   kanından bir damla damla düşse kalbi söyler seni bir nefes oldun doldun içine sınırları olmasa sukut etmezdi sevap günah derdi al beni kahrolur   yalnızlığıyla bu davası ölse bitmez ki mahzenlerinde mahkum üstüne kapılar kapa… beklet kendi kendine sanma söner alevi    susuz bıraksan çölünde buz gibi donar karanlıklarında siyaha çal görme halini tutunmak için kanıyor dikenler arasında gülüm gözü inciler döküyor boynu bükük suskun dili umutsuzluk umuduydu yokluğundan ürperir her günüm geçiyor böyle düşlerim İsmail Hakkı Altuntaş

  bu akşam evde yoksun ateşler içindeyim…yaşlı gözlerim gurbetteyim sanki derinden derin kalbim karanlık sislerle hüzne daldı burkuldu uzaktasın diye akşam rüzgarına saçlarını yayda senden bana bir haber getirsinler hayalin koynunda içimde hasretin sevdiğim çiçekli yola bakıyorum hanımeli kokusuyla dayadım yüzümü pencereye beklediğim nasıl olsa gelecek diyorum bunu düşünmek bile içime bir nefes sanki   varlığın bir ateş gibi siler içimi ömrüm sürdükçe kalbimin mabedinde yalnız seni yad edecek hep seni anacağım vuslatını bağışla yoksa yurtsuzum bana inan seni hatırlatan şarkılar dinliyor hasretle bekliyorum   “unutamam seni ben geçse de yıllar sevemez gönlüm inan senden başka yar Kalbimde Tek Aşkımsın Gönlümde Bahar Unutamam Ben Seni Geçse De Yıllar.”

  onunla dopdolu uyursan hayali insanı sarhoş eder hatıraları… duyuları bir an bile rahat bırakmaz kalbi tatlı… eşsiz esintim bazen kısa bir an habersiz kalsan kızıyor mu…üzgün mü…düşünceli mi diye üzüntüden ruhun yorgun düşer onsuz artık huzur diye bir şey yok kendini teslim edeceğin kırmızı dudakları kalbinden kavuran iç ateşini çekip çıkardığında perişansındır aslında olsun…o benim tatlı sevgilim   bu gecemde ay yüzü kızıldı çarpıntısı kan gibi göğümü öptü sevişmeden geçen bir günümü kollarıyla sarmadı ya sanki… yüreğim köle olmuş…ruhum üzgün varlığımın ruhu…bana gelen her mesajından hiç değilse onu hak etmeyi bir başarsaydım sevdiğim çekindiğim…içimdeki tatlı yıldırım gibi ateşli duygularım hayatın acısını benden unutturdu ondan sınırsız açık yüreklilikle sonsuz aşkımı istiyorum daha çok sevmek ve bir bağlılık ama yalnızca senden teselli edilmeye de ihtiyacım var kalbimsin…beni mutsuz eden kaygılardan kurtarsan yoksa başka t

  Uzun zamanda geçmedi...hayatımı dünyayla paylaştıktan beri..beni gizliden gizliye takip edenim! Bilmeden, görmeden  seni çok sevdim.  Sende beni sevmiş olmalısın... Ancak her geçen gün seni daha çok özlüyorum. Yüreğimde  andıkça,  daha güçlü hissediyorum Seni seviyorum… Ah ne güzel… Ne zaman ayrı kaldık ki, şu an bile yanımda olduğunu hissediyorum. Bana gülümsüyor, sevgini benimle pay ediyorsun. İçten içe   kanım sızar gibi... Söylemeye gerek var mı...​merhametlisin hem de ne çok... Bana şefkatle baktığını biliyorum. Ben yorulsam, vaz geçsem, sen yorulmadan beni izliyorsun. Değil mi ki birisi kendisini her şeyden iyi tanır…Ama senin için hissettiğim her şeyi sen benden daha iyi biliyorsun. Çünkü seni kalbimde...bedenimin zerrelerine dağılmış sonsuz bir aşk ile buluyorum. Neredesin, nasılsın çok bilemem…ama ben bunları sana yazabiliyorum ya, bu büyük bir şans olmalı... Senin için sorunlar yok durumun da…çünkü sessizliğin zirvesindesin. Konuşmaya, paylaşmaya

  LXXXV “Tercî-i Bend” Hele derdeh mey-ı begzîde ki mihmân-ı tuem Zi perîşâni-i zolf-ı tu perîşân-ı tuem Hele o seçilmiş şarabı sun; konuğunum senin... dağınık saçlarının yüzünden darmadağın bir âşıkınım senin. Acı olsun, tatlı olsun, dudağımıza bir şey tattır da haremden çıkar bizi. Bugün ver, bugün, veresiye istemem; senin cüzdanına bir Abbas kesilmişim ben. Şarap iki dünyayı da toz gibi yele verir... o zaman görünür, bilinir ki senin yüzünden sana aydın bir Ay kesilmişim ben. Derken cana benzer kadehi sunar da al der; canına sinsin. canın değilsem bile sevgilinle ilgim yok mu? Kadeh büyük bir doğandır, bineği de eldir. çünkü avcıyım ben; senin kuşlarının tam fitnesiyim. O doğan elden çıkar da beyne doğru uçar; senin say v anının seçkin bir meşalesiyim, o say v anın parlaklığı benim der. Ay gibi güzellerin ekmek, su yüzünden yüzlerinin suları döküldü gitti. müjde a sarhoş, senin suyun da benim, ekmeğin de. Denizi kim avcuna almıştır ki? Sen al bir kez bâri de

    Sevmek nedir biliyorum İstemeyi de  Sevilmek can bulmak gibi Verdiğinden beri İçimde heyecandır seni düşünmek Ve hayat seninle yalnızlaştırsın beni Eğer ki kaldıysak beraber ikimiz Bu hal sonsuza kadar gitmeli Hani geç kalınmışlarımız var ya Madem...unutmak için Daha çok sevişmeli Kalan son demleri İsmail Hakkı Altuntaş

Seni bulduran Rabbim'e binlerce hamdolsun… 

  "Divan'ül Fârid"   هو الحُبّ فاسلم بالحشا ما الهَوى سهلَ فما اختارَهُ مُضْنى به وله عقْلُ وعِشْ خالياً فالحُبّ راحتُهُ عَناً وأَوّلُهُ سُقْمٌ وآخرُهُ قَتْلُ ولكنْ لديّ الموتُ فيه صَبابةً حياةٌ لمَن أهوى عليّ بها الفضل فإن شئتَ أن تحيا سعيداً فمُتْ بِهِ شهيداً وإلاّ فالغرامُ لهُ أهْل تَمَسّكْ بأذْيالِ الهَوَى واخْلَعِ الحيا وخَلّ سَبيلَ الناسكينَ وإن جَلّوا وقُلْ لقتيلِ الحبّ وَفّيتَ حقّه وللمدعي هيهاتِ ما الكَحَلُ الكَحْل أحِبّايَ أَنتُم أَحسَنَ الدّهرُ أم أسا فكونوا كما شئتمْ أنا ذلك الخِلّ وتعذيبُكُمْ عذبٌ لدَيّ وجَورُكم عليّ بما يقضي الهوى لكُمُ عدل أَخَذتُمْ فؤادي وهوَ بَعضي فما الذي يضُرّكُمُ لو كان عندكُمُ الكُلّ نَأَيْتُمُ فغيرَ الدَّمعِ لم أرَ وافياً سوى زَفْرَةٍ من حرّ نار الجوى تغلو وقد صَدِئَتْ عيني برُؤية غيرها ولَثمُ جفوني تُرْبَها للصَّدا يجلو وقد عَلِمُوا انّي قتيلُ لِحاظِها فإنّ لها في كلّ جارحةٍ نصْل وإن ذُكرَتْ يوماً فخُرّوا لذِكرها سجوداً وإن لاحت الى وجهها صَلّوا وفي حُبّها بِعْتُ السعادةَ بالشّقا

  "Divan'ül Fârid" 251.      وتَظْهَرُ للعُشَّاقِ في كلّ مَظْهَرٍ             من اللَّبْسِ في أشْكالِ حُسنٍ بديعة Sevgilim her bir şeyde elbise ve perdenin arkasından güzellik ve cemâlin zâtı olan fevkalâde şekillerde hoş ve güzel sûretlerde âşıkların gözüne görünür. Sevilen ve âşık olunan her güzel şekil ve hoş sûret, hakîkatte kendi mükemmel güzelliğinin parıltısıdır ki, âşıkların gözünden yine onu temâşâ eder. 252.      ففي مَرَّةٍ لُبْنَى وأخْرى بُثَيْنَة             وآوِنَةً تُدْعَى بعَزَّةَ عَزَّتِ Sevgilim bâzen Lübnâ şeklinde Kays'a görünür, başka bir zaman Büseyne şeklinde, bâzen de Küseyyir'in gözünde büyük değer taşıyan Azzete ismiyle anılır. [Muhtelif sûret ve şekillerde görünen yine biricik kendisidir.] 253.      وَلَسنَ سِواها لا ولا كَنَّ غَيرَها             وما إن لها في حُسنها من شَريكةِ İsimleri zikredilenler hakîkî sevgilimden başka değillerdir. Onların güzellikleri onun güzelliğinden ayrı değildir. [Belki de bunların hepsi on