İsmail Hakkı Altuntaş

  Eski Türklerde dokuz, kutsal ve önemli bir sayıdır. Türk kağanlarının dokuz tuğu bulunurdu. Osmanlı Türklerinde de görülen, verilen armağanın dokuz sayısı ile ölçülmesi geleneği çok eskilere dayanır. ‘‘Dokuz’’ kelimesinin Eski Türkçedeki söylenişi tokuz’dur. Eski Türk boylarının kimilerinin adlarında dokuz sözcüğü geçer. Mesela; Tokuz Oguz (Dokuz Oğuz) , Tokuz Ogur (Dokuz Ogur) , Tokuz Tatar (Dokuz Tatar) . Dokuz sayısı, Türkler’in destanlarında da çokça geçer: dokuz ağaç, dokuz boy, dokuz dallı ağaç, dokuz dev, dokuz felek, Dokuz Oğuz gibi.   “Rivayetlere göre Ahmed Yesevi kuddise sırruhu’l-azîz dergâhında yetiştirildikten sonra Hind kıtasından İdil boylarına, Çin seddinden Tuna kenarlarına kadar uzanan geniş bir coğrafyaya tebliğ ve irşad göreviyle gönderdiği dervişlerinin sayısı doksan dokuz bindir. Bu doksan dokuz bin rakamı , sayı olarak tam tamına olmasa bile çokluğu ifade etmesi yönünden gerçeğe işaret eder.” [1]   Sonuç olarak dokuz ve dokuzun katları olan

ÖZGEÇMİŞ Sinop Türkeli Işıklı Köyü'nde eski adı Muğan olan köyde Çolakoğulları isimli bir ailenin iki oğulları Kara Hüseyin ve İbrahim iki kardeş iki aile olmuş. Aralarından geçen ufak su deresini sınır yapmışlar. Dedemin babası İbrahim'in bir erkek çocuğu olmuş. Adını Arif koymuş. Adı Arif kendi de Arif olan dedem Arif Ağa Gürcistan'dan gelen Gürcü ve Çeçenistan'dan gelen Çerkez muha­cirlere mülkiyetinin bir kısmını tapusunu vermiş. Hatta şimdi Kuz köyü diye bilinen Çerkez köyü dedemin yaylası imiş. Öylece gelen Gürcü ve Çerkez muhacirlere hibe etmiş. Dedem Arif Ağa'nın da ha­yatta bir tek oğlu babam İbrahim varmış. Babam İbrahim benden 50 yıl evvel bîr erkek çocuğu doğmuş. Bir yaşına girmeden ölmüş. İkinci defa evlenmiş. İkinci banımı Hacer anamdan bir kızı dünyaya gelmiş. 20 yaşından sonra anasıyla bile ablam evimizden ayrılmış. Babanı ilk hanımıyla kalan evimizin ocağımızı tütmemesi endişesiyle yıllar geçir­miş fakat Yemen'de askerlik yapan haccını yediy