ÇeviriO Halvette Ki
O halvette ki, varlıktan eser yoktu. Âlem yokluk köşesinde gizli idi. Bir varlık vardı ki, ikilikten uzaktı. Bizlik ve senlik orada yoktu. Öyle bir güzellik ki, zuhur yerleri kaydından âzâde kendi nûru ile kendine görünüyor. Gayb gelin odasında eteği ayıp töhmetinden uzak, gönül süsleyen bir güzel. Ne yüzü aynaya aksetmiş, ne saçına tarak eli değmiş. Bahar rüzgârı saçından bir tel koparmamış, gözü sürmeden bir zerre toz görmemiştir. Yanağına zülüf komşu olmamıştır. Yanağında ne ayva tüyleri, ne ben var. Hiçbir göz ondan üzüntü ve kedere düşmemiştir. Güzelliğini kendine arzediyor, kendi kendisiyle âşıklık kumarı oynuyordu. Fakat, güzel yüzlü olduğu için perde arkasında kalmaktan sıkıldı. Zira güzel yüzlü örtülü kalmaya tahammül etmez. Kapıyı kapasan başını pencereden çıkarır. Câmî, Yûsuf ve Züleyhâ, s. 17.