İsmail Hakkı Altuntaş

1.        سَقَتني حُمَيَّا الحُبَّ راحَةَ مُقلَتي           وَكَأسي مُحَيَّا مَن عَنِ الحُسنِ جَلَّتِ Göz bebeğim olan sevgili, bana muhabbet şarâbını içirdi. Benim kadehimde o yücesevgilinin bilinen, anlaşılan ve kayıtlı güzelikten üstün olan   yüzüdür. 2.        فَأَوهَمتُ صَحبي أنَّ شُربَ شَرابهِم           بهِ سُرَّ سِرِّي في انتِشائي بنَظرَةِ Arkadaşlarımın gibi içince onları vehim ve şaşkınlıkta bıraktım. Bakışta onlar gibi içişim olunca, sarhoşken kalbim sevinçle doldu.[ bu halle onların idrak gözlerinden uzak kaldım.] 3.        وبالحَدَقِ استغنَيتُ عن قَدَحي ومِن           شَمائِلِها لا من شَموليَ نَشوَتي Zât'ın cemâlini gördüğüm için kadehimden/kadehlerden yüz çevirdim.   Sarhoşluk sevincim, hallerim ise şaraptan değil zâtın ve sıfatlarındandır...