ÇeviriGölge Gibi Senden Hiç Ayrılmayan Biri Varsa O Da Benim
LXVII Men tuem tu meni ey dost merov ez ber-i hîş Hîşrâ geyr meyengâr-o meran ez der-i hîş Dostum, ben senim, sen de bensin... Kendini bırakıp da gitme kendinden; kendini başkası sanma; sürme kapından. Sonu gelmez fitnelerinle başını, ayağını yitirme de şaşkınlar gibi cefa ayağını kendi başıma basayım. Gölge gibi senden hiç ayrılmayan biri varsa o da benim; dostum, kendi gölgene çekme kendi hançerini. A ağaç, her yana binlerce gölgen serilmiş; okşa gölgeleri, ayırma aslından onları. Gölgelerin hepsini gizle, ışığında yok et; parlak güneşe benzeyen yüzünü aç, göster. Gönül ülkesi senin iki gönüllüğünün yüzünden perişan olmuş; çık tahta, minberinden ayak çekme. * Akıl taçtır; Ali temsil yoluyla böyle demiştir; sen de kendi incinle, kendi özünle taca bir başka güzellik ver, yeni bir parlaklık bağışla. Kaynak: Cilt 7-2 Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
