İsmail Hakkı Altuntaş

 

Hicran destanını kendinden oku, Mecnun'dan duyup da rivayet etme. Aşkın Leyla'sını gördünse söyle. Söz temsili bulup hikayet etme. Yüz bin Leyla doğar alemde her gün, Senin aradığın zevk, sefa düğün. Tutacağın işi önceden düşün; Daha ilk adımda nedamet etme. Sevdanın oduna pek güvenilmez, Tutuşurşan eğer kolay sönülmez. Bu yolun hükmüdür geri dönülmez, Canına kıymazsan seyahat etme. İyi bak kabına, olmasın delik, Boşuna taşırsın ,gider gündelik. Anında olmalı, ettiğin iyilik, Alem duysun diye, inayet etme. Kabe'den maksadın varmaktır yara, Kör gibi tapınma, kara duvara, Hızır'ı ararsan kendinde ara, Bulamadım gibi rezalet etme. Muhabbet herkesin aklını çelmez, Gönül viranesi kolay düzelmez. Alemden çekinme bir zarar gelmez, Sen kendi kendine hıyanet etme. Şen şatır gönlüne  hicran dolmasın, Gençliğin gülşeni gamla solmasın. Neyzen gibi aklın yarda olmasın, Özründen çok büyük kabahat etme. Neyzen Tevfik

 

Izdırabın sonu yok sanma, bu alemde geçer, Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer, Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer, Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer, Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer, Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi, Çağlıyan gözyaşı mı, yoksa ki hicran seli mi? İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi? Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun filimi, Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer, İbret aldın, okudunsa şu yaman dünyadan, Nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan . Niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan, Önü yokdan, sonu boktan, bu kuru da'vadan Utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer . Ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe, Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre! Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre, Cennet iflas eder, efsane-i Âdem de geçer. Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne, Girmemiştir bu avalim, bu bedyi' gözüne

NE DESEM Acaba ben de bugün kendime insan mı desem Yoksa emsalimi temsil ile hayvan mı desem Her yanından kemirir yurdumu azgın bir hırs Çekilen kahra, lutûf, çileye ihsan mı desem Dahli yok kimseciğin, hep kabahat kendimde Delilik mintarafıllâh bana bir şan mı desem Gözünü açma da sen var elin efkârına uy Eli dinle, ele bak, el sözüne kan mı desem Şu sadakat denilen köhne tuzak yok mu bugün, Yeni dinde buna ben sure-i şeytan mı desem. Dalkavukluk denilen ilm-i hulûlun sırrı Bilinirse apışır servet-ü sâman mı desem İşte yüz bulduların yaptığı iş, bildiği söz İstikamet karaborsa, çala tırpan mı desem. Gizlidir bir el izi var her dolabın çarhında, Ser dümen dalgada, gel bak şuna kaptan mı desem. Soramaz kimse cesaretle şeririn işini, Astığı astık olur, kestiği kurban mı desem. Yedi Eylül ile fethetti refâhın yolunu, Topatan kal’asına işte kumandan mı desem. Eski bir egzamadır şimdiki Van meselesi, Çok karıştırma yalandır,