İsmail Hakkı Altuntaş

Gel deniz bakışlım, sel gibi coş gel, Bana doğru köpür, bana doğru ak... Ne haberin gelir, ne mektup, ne tel; Sen benden uzakta, ben senden uzak... Her sesi bir âh olur sînemi deler! Hasretinle neler çekmedim, neler... Aldı bizi bizden bu mesafeler Sen benden uzakta, ben senden uzak... Ben ayna misâli, sen içimde sır; Ruhum varlığını, seninle tanır. Ah nasıl yaşanır, nasıl yaşanır? Sen benden uzakta, ben senden uzak... Bahtım taştan katı, topraktan yalnız! Gel ey sarışınlık, gel ruhuma sız... İkiye bölünmüş sıcaklığımız; Sen benden uzakta, ben senden uzak... Ah o şuh sarhoşluk, ah o tatlı dem! O baygın hararet, o nefes, o nem... Bu ayrılık pek çok sürer mi bilmem, Sen benden uzakta, ben senden uzak... Ey sabah! Ey bakir aydınlık! Sükûn! Yaklaştır yüzünü, yüzüme dokun! Gökler yere değmiş, dağ dağa yakın; Sen benden uzakta ben senden uzak... Gönül Mecnûn olmuş, kaderim Leylâ! Ne çöl var ortada, ne dağ, ne yayla... Gün güne, yıl yıla kavuştu, hâlâ Sen benden uzakta, ben senden uzak... Bek