ÇeviriD U Â
Cemâleddin Efgâni’nin Aziz Hâtırasına Bize beyaz kanadlı melek gibi aşk getir sen, Ey güzel gün doğ, parla; Rabb’in mâvi göklerinden! Ey Allah’ım mâdem ki sen fikrimi hür yarattın; Bana kendi adımdan daha önce şâir dedin; Benden hırsa kin, isyan, benden zulme öç istedin. Mâdem ki sen gözümü şimşek gibi parıldattın; Beni attın fırtına kuşu gibi şu dünyaya; Bir ses verdin denize, yere, göğe haykırmaya? Elbette ben nur, koku, renk terennüm eyliyemem; Kanadımı açamam bir çiçekli yeşil dala, Ru’ya gören bir göle, efsâneli bir kumsala.. Mest olamaz bûseli gecelerle benim nağmem; Ru’yâları, aşkları söyleyemez benim dilim; İlkbaharın, şafakın mugannisi ben değilim. Ben havanın, gecenin, karanlığın bir kuşuyum; Benim türkü’m suların, rüzgârların lisânıdır; Fırtınalı dağların, denizlerin figânıdır. Bir buluta, dalgaya karşı titrer benim rûhum; Yıldırıma, şimşeğe isyan duyar haykırırım. Uçuruma, girdâba sebep sorar haykırırım. Soruyorum senden de