İsmail Hakkı Altuntaş

  أنا واللهِ من قلبي أُحبُّكَ يا رسولَ اللهْ وليسَ الحبُّ مفروضًا بأمرٍ جاءْ وما حبي أكاذيبًا، ولا أهواءْ أنا قد جئتُ للدنيا غريبًا كلُّنا غرباءْ تتوقُ نُفوسُنا الظمأى لنبعِ الماءْ وكانَ الكونُ مُعتلاً ولا أملٌ بأيِّ شِفاءْ وكانَ الكونُ من قبلِكْ يَهيمُ كبطَّةٍ عرجاءْ طبيبًا جئتَ للدنيا تُشخِّصُ بالقلوبِ الداءْ فأنتَ البَلسَمُ الشافي بكلِّ دواءْ وإنْ كانتْ جميعُ الناسِ أكفاءً فأنت هنالِكَ استثناءْ فلا قبلَكْ، ولا بعدَكْ، ولا أحدٌ يُضاهيكَ من الأزلِ.. إلى ما شاءْ وأحببتُكْ وليسَ الحبُّ مَكرُمةً ولا مِنَّةْ ولا خوفًا من النارِ، ولا طمعًا بفردوسينِ في الجنَّةْ وليسَ لأنَّهُ فرضٌ وليسَ لأنَّهُ سُنَّةْ ولكني أُحبُّكَ يا رسولَ اللهْ حبيبًا لي، صديقًا لي، قريبًا لي، أبي، عمي، أخي، جاري ولو بُحتُ.. بأسراري تُصدقُني؟ أنا المكروبْ وكُلِّي في الحياةِ عيوبْ وعمري مُذْ أتيتُ ذنوبْ وأخطائي بلا حدِّ وزلاتي بلا عَدِّ وإخلاصي مَثارَ الشكِّ والنقدِ وأُكرهُ بعضَ أحيانٍ على الذنبِ الذي حَلَّ أُقوِّمُ دائمًا نفسي ولستُ أرى لها حَلا وأحفظُ من كتابِ اللهِ أحفظُ عَشْرَ آياتٍ أُردِّدُها بكلِّ صلاةْ ووقتٌ لم أج

UYARI Mevlit Kandili sebebiyle bir kardeşim bana bir eski yazıgöndermişti.  İlk okumaya başladığımda beğenirken, sona doğru, içime bir karanlık çöktü...Tefekkür edince yazının amacının başka olduğunu anladım. Araştırdım. Yazının ilk  çıkış kaynağının Fetocu siteler olduğunu fark ettim. Adını verebilirim ancak çok iddialı olur. Çünkü çok kopya var. Günümüz hastalığı her şey kopyalanıp dağıtılıyor.  Dikkatimizi çeken husus, Hz. Rasûlu'llâh salla'llâhü aleyhi ve sellemi birisi sevmişte, sevgi nedenini izah ederken, Efendimizi tahsis ederek küçültüyor ve bunu da okuyanda sanki güzel bir şey okumuş sanıyor. Fakat durum öyle değil. Bir şey tarif edilirken "Efradını cami' ağyarını mani olmalı" Yani "Tarif tam olmalıdır." https://acikders.ankara.edu.tr/pluginfile.php/87165/mod_resource/content/1/02.%20TAR%C4%B0F%20NOTLARI.pdf Bahse Konu yazı şu şekilde "Seni Sevdim (S.A.S.) Altı yaşında iken, anneciğinin taptaze mezarına kapanıp ağlayışına h

  Rasûlüllah salla'llâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki, Cibrîl Bana dedi ki:   “Müjdeler olsun sana. Sen beşerden, mahlûkatı arasında en hayırlısı ve en seçilmişisin. Mahlûkatından hiç kimseye -ne Mukarreb meleğine ne de gönderilmiş Nebî’ye- sana verdiği mükâfat kadar vermemiştir. Andolsun ki Rahman seni kendisine, göklerin ve yeryüzü ehlinden hiç kimsenin mekân olarak ulaşamayacağı arşa yaklaştırdı. O’nun sana bol lütfu ve O’na olan sevgin ile seni şereflendirip sana güç verdi”. [1] Heytemî’ye -Allah onu hayırla mükâfatlandırsın ve ondan razı olsun-: “Rasulullah’a (salla'llâhü aleyhi ve sellem) taş yumuşadı. Her iki ayağı onda iz bıraktı. Rasulullah yürürken mübarek ayağı toprakta iz bırakmazdı. Miraç gecesi Beyt-i Makdis taşına çıktığında ayağının altı hareketlendi ve taş onu takip etti. Melek de o taşı tuttu. Bugün bu taşta mevcut ayak izi O’nun (salla'llâhü aleyhi ve sellem) izidir. Daha önce herhangi bir peygambere verilen mucize Efendimize (salla’llâhü aleyhi ve

İçindekiler [ kapat ]  Kitap Ömrü “Birçok şey gibi maalesef kitaplar da artık kısa vadeli birer tüketim maddesi haline geldi, getirildi. Ne yapalım? Popüler kültür bizi buna zorluyor, modern çağ böyle istiyor! Ne istiyor? 'Kitaplar kapanır kapanmaz içindekiler unutulsun’ istiyor Cemil Meriç ‎  Kördüğüm Hz. Aişe, Peygamberimiz (salla’llâhü aleyhi ve sellem) ile yeni evlenmişti. Eşinin kendisini sevip sevmediğini merak etmekteydi. Ya da kendisini ne kadar ve nasıl sevdiğini. Bu düşüncesini Peygamberle (salla’llâhü aleyhi ve sellem) konuşmadan edemedi. – Ey Allah’ın Resulü, beni seviyor musun ? – Evet, ya Aişe. Tabi seviyorum! Hz. Aişe dahasını da merak ediyordu. Acaba nasıl seviyordu? Hemen sordu. – Beni nasıl seviyorsun ? Peygamberimiz (sav) sevgi şeklini tanımladı eşine: – Kördüğüm gibi. Bu cevap Hz. Aişe’yi çok sevindirdi. Çünkü kördüğüm açılmazdı. Açılmayan, bitmeyen sırlı bir sevgi demekti. Alacağı cevap onu çok mutlu ettiği için, Hz Aişe sık sık sor