İsmail Hakkı Altuntaş

  Bâyezîd-i Bistâmî kuddise sırruhu buyurdu ki Yokluk (leysiyyet) meydanını kontrol ettim. On yıl boyunca uçtum. Nihayet yokluktan yokluk içinde yoklukla oldum. Sonra kaybetmeyi/tazyî kontrol ettim ki orası tevhîd meydanıdır. Yokluk ile kaybetme içinde uçtum. Nihayet kayıp içinde kayboldum. Kaybede ede “zıya içinde zıya” ve “leyse içinde leyse” ile tazyîi de kaybettim (Sonra arifin halktan gaybubeti halkın ariften gaybubeti içindeki tevhîdi murakabe ettim.) [1] [1]     Et-Tûsî, el-Lüma ’ İslâm Tasavvufu, 454; Baklî, Mantıku ’l-esrâr bi-beyâni ’l-envâr, 43-45; Bedevî, Şatahâtü ’s-sûfiyye, 29.

NA'T-I ŞERÎF Gubâr-ı pâyine almam cihânı yâ Resûlallah Değişmem mûyine heft âsumânı yâ Resûlallah Duyunca makdem-i teşrîfin Âdem sulb-i pâkinden Değişdi habbeye bağ-ı cinânı yâ Resûlallah Ebûbekir Kânî Efendi *** Yâ Rasûlallah, senin ayağının tozu bile bana bütün cihândan daha kıymetlidir Yâ Rasûlallah, senin saçının tek bir teli bile benim için yedi kat göklerden daha kıymetlidir Âdem Peygamber, senin kendi zürriyyetinden geleceğini haber alınca Cenneti ve içindeki bütün nimetleri senin uğrunda fedâ edip oradan çıkıverdi