ÇeviriNilüfer Gözlerin
Sevmeden, sevişmeden, yaşamak mı İstemiyorum! Aslında Kalbini üzmeden ruhunu sevmeyi Çok istiyorum… Özüm sevmişse bir kere Değmese elim Görmese gözüm Koklayamasam Duyamasam da seni Çok mu önemli ki Kalbimin derinlerde Senin bile hissedemediğin Gizlilikte… Akan sızılarımdan Kimin haberi olmuş ki Bence en güzeli Sevdiğini bilmendir Sevilmesen bile Hani mahcup gözlerini uzun kirpiklerle Kapatmışken omzuna Bir an kaldırdığında Sözlerimle öpmüştüm seni Kalbindeki sesler Az duyan kulaklarıma Tanrımın hoş sesiydi Oyy oyy Bana can vermiş sesin Don kesmişti beni İşte buymuş dediğimde Erittin güneşinle Öpmedim yine seni Nilüfer gözlerin yaşlarla dolu Suçlu bir âşık gibi Eteklerine dokunmak istediğim de Kalbime saplanan hançer bakışın Canıma kast etti Süzülerek sıyrılışının sızısıyla da Kan etti her yeri Belki çaresizce basarda üstüme Yerlere kapandım Ayakların ıslanmasın diye S