İsmail Hakkı Altuntaş

Tayyibetü'l-Ezkâr (Medine Hâtıraları)  Derviş Ahmed Peşkârî   [1] Bilinmeli ki, kamerî aylardan Zilkâde'nin on yedinci gecesi, akşam ile yatsı namazı arası cümle şehir halkı Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin saadetli huzuruna borcunu arz edip “Ya Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şu miktar borcum var, ihsan eyle!” diye salât u selam ederek şebike' [2] den içeriye buğday bırakırlar. Oraya biriken buğdayı ağa­lar alıp ekmek yapar ve bazı kimselere hediye ederler... Tecrübe edilmiştir. [3]  O sene hacılar gelip gittikten sonra bir kimsenin dünyada hiç bir bildiği, tanıdığı olmasa bile, borcu kadar bir para veya mal kendisine nasip olur. Hatta bu satırları yazan biçare din kardeşiniz o ge­ce şöyle düşündüm: “Borcum yok, bu şereften mahrum olmayayım, benim de Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin defterine ismim kayd olsun...”   dedim ve bir miktar buğday alıp “Ya Resulallah bu biçare Derviş Ahmed'i ihsan hediyenle sevindir”   de­yip salât u selam ederek bırak