İsmail Hakkı Altuntaş

Gençlik Yılları GOETHE'den, arkadaşı BEHRISCH'e Leipzig, 10 Kasım 1767 (Salı, akşam, saat 7) Ah, Behrisch, bilsen ne haldeyim: Sen yoksun ve şu ka­ ğıt parçası kollarına göre ne soğuk bir sığınak. Neler oldu, neler. Dur hele, biraz kendime geleyim. Behrisch, 'ben sevgi­ den nefret ediyorum. Beni şu anda görmeni isterdim; nasıl deli gibiyim, nasıl karşımda çatacak insan arıyorum! Halimi görsen, acırsın. Dost, benim dostum! Neden sanki, bir tane­ cik dostum var? (Saat 9) Kanım biraz yatıştı. Seninle biraz daha rahat konuşabile­ ceğim. Daha akıllıca mı? Onu bilmem. Yok, herhalde pek akıllıca konuşamayacağım. Bir deli, hiç akıllıca laf edebilir mi? Evet, ben bir deliyim. Bu ellere zincir vurmalı, hiç ol­ mazsa o zaman dişlerimi nereye geçireceğimi bilirdim. Bana karşı her zaman çok sabırlı davrandın, bu sefer de yine sabır­ lı ol, bu saçmaları dinle. Şayet içini korku kaplarsa, o zaman dua et, ben "amin" diyeyim. Kendim, dua edecek halde deği­ lim. Sevdiğim - ya, anla