İsmail Hakkı Altuntaş

  yürü yürü, akşam oldu… saati geldi yolcusun bir gidişin var göğe mi…bize de yer düşer mi beklemeli... uzak bilmediğimiz ataşehri yorgun deniz…ihtiyar şehir ve eski evini akşamdan kalana yatak mı…uyumak mı hayalde ilk nefes yerini geçmiş yılları   özlemek mi gelişine gidişine mi sevdayı …boyna sar günler bitmiyor bırakmak ne zor yürekten gör …onun yurdunu yüzümüz üstüne olsun kademi yoksa ömür böyle bitemi pencereyi kır gir sevgili kalbe düşsün keremi niyeti güzel kendi güzel sevgili gez ataşehri     İsmail Hakkı Altuntaş

  “.Bu topraklarda mücevher yönünden zengin, Mathura adlı büyük bir şehir vardır. Orada İllaka adlı genç bir tüccar yaşamış. Onun kendisinden başkasını düşünmeyen sevgili bir karısı varmış. Bir defasında birlikte otururlarken genç tüccar işi gereği bir başka ülkeye gitmeye karar vermiş. Karısı da onunla gelmek istemiş. Doğrusu, bir kadın tutkuyla bağlı olduğu birinden ayrı kalmaya dayanamaz. Tüccar ise, işinde başarılı olmak için dua ettikten sonra yola çıkmış, yolculuk için giyinmiş olan karısını yanına almamış. Kadın onun arkasından gözyaşları içinde avlu kapısındaki aynaya bakarak öylece kalakalmış. Yokluğunda onun üzüntüsünü uzun süre taşıyamamış, arkasından gidecek gücü de yokmuş. Nihayet son nefesini vermiş. Bunu duyar duymaz geri dönen genç tüccar karısının cesediyle karşılaşmış. Güzel cildi solgun, lüle lüle saçları dağınıkmış. O uykuya daldığında ay yeryüzüne düşmüş adeta. Adam karısını kollarına almış ve ağlamaya başlamış. Sonra sanki geride kalmaktan korkarcasına, keder at

  XXIII Tâ nakş-i tu der sîne-i mâ hâne-nişin şod Her câ ki nişestîm şu ferdovs-i berin şod Şeklin gönlümüzü yer yurt edineli nerde oturursak oturalım, orası güzelim cennete döner. * Yecüc-Mecüc’e benzeyen o hayallerin her biri huriye döndü; bir Çin güzeli kesildi. Elinden herkesin feryat ettiği, o nefis yok mu? Önce ne de kötü bir eş dosttu; fakat şimdi ne de güzel bir eş dost oldu. Yüceler baştan başa bağ bahçe oldu; aşağılar baştan başa define, hazine. Ne biçim bir şeysin sen ki a güzel, âlem senin yüzünden bu hale geldi. Onu gördüğümüz günden beri ömrümüz arttı; onu aray an, dileyen her diken, inanç gül bahçesi kesildi. Her koruk, güneşin tesiriyle üzüm oldu, şekerleşti; o kara taş da onun yüzünden değerli bir lâ’l oldu. Birçok yerler üst oldu, gök kesildi; birçok sollar, devletin eliyle sağ oldu gitti. Gönül karanlığıydı; şimdi gönül penceresi haline geldi; din yolunu vururdu; şimdi din yolunda kendisine uyulur bir er oldu. Yusuf’un hapishanesi olan belâ k