İsmail Hakkı Altuntaş

  Mef’ûlü mefâîlü mefâîlü feûlün Cânân iklîminin güllerinin bâğı göründü Dost iklîminin lâlesinin dâğı göründü Envâr-ı Muhammed doğuban tuttu cihânı Şakku’l-kamerün mu’cize barmağı göründü Ya'kûb’a bugün Yûsuf'ının kokusı geldi Eyyûb’a dahi sıhhatinin çağı göründü Kaygı gecesi geçti kamu kalmadı korku Vuslat gününün gündüzünün ağı göründü Şemsî yine aşkıyla bugün vecde erişti. Var-ise hayât âbının ırmağı göründü

  Mef’ûlü mefâîlün mefâîlün fâilün Mecnûn olalı gönlüm Leylâ haberin söyler Derde düşeli cânım Leylâ haberin söyler Cismimde gönül kuşu mahbûs olalı ağlar Cezbeyle boşandıkta a'lâ haberin söyler Cân kuşu bu gülşende medhin okumaktaydı Zülfün ağına düştü sevdâ haberin söyler Cânım seni duyalı gönlüm ana uyalı Özge haberin koyup Mevlâ haberin söyler Şemsî seni duyalı aşka cânı uyalı Firkat haberin koyup vuslat haberin söyler

  Mef’ûlü mefâîlün mef’ûlü mefâîlün Derdin ne behey âşık bîçâre neden oldun Bir yerde karârın yok âvâre neden oldun Dokunmadı çün sana tîr-i müjesi yârin Ey sîne-i mecrûhum pür-yara neden oldun Bir gonca sevip ey dil hâr-ı gama mı düştün Gül gibi bu gülşende sad-pâre neden oldun Ol mihr-i cihân-ârâ oldu mu gözünden dûr Ey gözlerimin yaşı seyyâre neden oldun Gördün mü yüzün yârin evsâfın işittin mi Tâ sen bu kadar âşık dîdâre neden oldun Pâmâl-i muhabbetsin yoktur başına çâren Çak bu kadar ey Şemsî bîçâre neden oldun

  Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün Elif kaddini görelden bu cismim lâmı dâl oldu Kodu cân yerine anı ana meyline dâl oldu Dehânı hokka senden gerçi çok sordum bilenlerden Velî hall olmadı şübhe çeker çok kîl ü kâl oldu Senin kûyunla mahremlik recâ ettim rızâ vermez Kapın sâyillerin men’ ettiler şâhım vebâl oldu Kamer hurşîd-i vechinden alır nûru anınçündür Bu ümîd ile her kim rûyunu gördü hilâl oldu Leb-i la’linle hâlin halka-i zülfünde cân gördüm Dolaştı murg-ı dil tâ ki ne turfa mekr ü al oldu Cemâlin mushafın açtım diledim ki edem tefsîr Gözümde kalmadı tâkat dilim tutuldu lâl oldu Kapın zerrâtının yer yer zuhûr ettikçe pür-tâbı Cihâna şems olan şehler tulundı hep hayâl oldu Sana uymakla bî-şerler cihâna oldular server Bu hâlâtı görüp Şemsî yolunda pây-mâl oldu

  Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün Cümle âlem âşinâ arada ben bîgâneyim Her işim ağyâr ile gör kim aceb dîvâneyim Bilmeyip ta’mîr-i cism ettim velî kalbim harâb Hey meded mi’mâr-ı âlem kıl nazar vîrâneyim Teşneyim zulmette kaldım âb-ı hayvân isterim Girmedin derya-yı aşka tâlib-i dürdâneyim Zât-ı mutlak çünki yüz gösterdi kaydı n’eylerim Gayra ger dil kayd edem hükm eyle kim büthâneyim Mey-furûş oldum salâdır ehl-i aşka Şemsiyâ Bizdedir hamr-ı ezel gelsin gelen meyhâneyim