İsmail Hakkı Altuntaş

  Hak savunuculuğu yapmak Komünist bir öğreti değildir. Fakirleri sevmek ve onların derdini paylaşmak  Allah'ın emri ve nübüvvet mirasıdır. Zühtten bahsedip açlar ve fakir halklar varken  lüks ve rahat hayat yaşamak ahlak ile alay etmek gibidir.

Rüyada bile göremem buluşacağımız yer  neresidir? sanırım taşıyacak takati kalmadı yükü ağır kurbanlık niyetine gölgelerde merdivenli ev uzun gecelerde yalnız dar gelir kuş kafesine kediler beklerken kıyısında ölüm daha güzeldi diyenler biliyorum sen demeden İsmail Hakkı Altuntaş

karanlığıma bilmem, döner miyim… iyisidir …bu yalnızlık… yerinde ve dağında peşindeyim… sessizlik gelsin, diyemem … titrerim her telinde ufuklara ve yükseklere ben gidemiyorum dönerim, … niyetine de kahr etmiyorum. sevmek ruhları, alınmış nefislere, nedir demeye… şaşırmıyorum. mahzunum ötelerden söyledi benim ruhum ise… mahzende…  bir ışığını arıyorum. birinceciğim, dalımsız ağacım olsaydı… uçanlar ve kuşlar yere konmazlardı, diyorum gölgemli karanlığıma, benden çok sözler oluyor… durmayınca içiriyorum onları… soğuk  ve susuz darlığıma   dilim… harfler içinden hafroldu kelimeler ve cümleler… ruhuma mezar… gücüm yok bendeyim ve yeryerinde gelinsin … artık dilsiz…dayanmalı zor onsuz ... kalayım, karanlığıma  İsmail Hakkı Altuntaş

  Sevdam! Çok tatlısın. Bu gece dolunay tam karşımda iken elimdeki mektubun… Hayır, hayır, hep yanımda ve ruhumda duruşun… Seni için sevdiğimi söylemek bile yetmiyor. Her şeyin bir fazlası her şeyin en değerlisi, her şeyin en yücesi.. Bu aralar uzaklardasın… bu beni yıpratıyor mu hayır. Cidden sen benim ruhumu öyle doyurdun ve kapladın ki…belki de bu sebeple şimdilik bir eksiklik hissetmiyorum. Ancak arada bir bıkıyorum uzaklarda olman düşüncesinden…sonra tekrar aklım başıma geliyor, onun bir an beni düşündüğün ve gönderdiğin mektupların, iki cihana bedel değil mi? Sende ne varsa…biliyorum çok şey var…bu benim ömrüme yetti…geleceğime de… Beni bunca dağınıklıktan çıkarmak kime nasip olur ki, olması imkânsız bir şeydi…benim için. Sana söylemem gerek…beni benden alan, sabah kalkınca, yanımda olmadan dünyaya uyanıyorum olmak…o an şok oluyorum. Özgürlüğümün sonsuz yurdunda hep seninleyim. Uykularım da hayallerimde hep seninle…ancak uyanınca karşıma çıkan o dakikalar

  "Beni bir ben bilirim, bir de yaradan Bana bir ben   lazım,   bir de anlayan" Yunus Emre   Sevgilim   seni sevmek Nihayeti aşkım Ayakların altına alsan İncitmezsin beni Yoksunluk ve   sessizlik Issız kaldığım köyümde Anlatmadığım sözlere Kızıyorum En çok ifadesizlik Bunlar olmalı acı haller Yetmez mi olurmuş Anmaya seni Kalbim terledi Düşünmekten yorgun vakitler Acziyete   Kalsın hali perişanım Acımam ki Neyim ki ben Sen yoksun yanımda Hep bir vakit için Yalvardım daima Bulduğum ana bak İyilik meleği Herkese yetişiyor Ben biraz fazlasını İstiyorum… olsun daima Yanımda İsmail Hakkı Altuntaş

  Hayatıma giren o kadar insan ve tek güzel iz bırakan bir tanem.   Dayanılmaz kabuslar ve korkular içinde, deli dolu bir aşk   yaşadığım gül tanem. Dünya hali ayrılıklar olacak, gurbetler başa konacak. Bunlarla sen   özel bir insan. Ne güzel oldu günlerimiz, herşey iyi ve birdenbire yok ettin kötü yüzleri…yüreğin   çok şeyleri kabul etmede zorlansa bile,   sabırla çözdün kördüğümleri… Kıyamam sana. Canımsın, ciğerparem… Bizimki iki kalbe sıkışmış,   sessiz   ve gizli aşk.   Umudunu hiç kaybetmeden, her yeni bir gün yeniden ve   ellerimizi   tutacak kadar sıcacık ve inançla. Rüyalarda çağırdık defalarca,   görmek imkanı bulamazdık. Küsmedik yılmadık. Hasretin anlaşılacak bir tarafı yok. Halimizin de geleceğinde pusula yok, nereye gidiyoruz ki demedik.. Tek çaresi    var bu uzak bekleyişlerin…zamana   inat sevdaya bağlanmak. Anlamsızlıklar, anlamlar, yıllar, aylar yarım yarım kalsa devam etmeli.. Her sonumuz yeniden bir başlangıca gebe olmalı… En doğrusu seni anlam

Her şeyi belirsiz bir dünyada Geçmiş ve gelecek korkusu içindeydim Durup düşünüyordum Günler ve fırtınalar durup durup geçti Öfke...acılar...boşluk Karanlıklar da içimi kör etmişti... Ve aşkım Aklımı etkisiz hale getiren Yaramaz düşüncelerimi Dizginlenmemiş duygularımı Tatlı nefesiyle tuttun Narin teninde yüzdürdün de İçtenliğimi Çölümde kurutmadan Bir kum fırtınası gibi öpücük yağmuruna boğdun Susuzluğum yatıştı Acıma dokunmuş arzularımın düğümleri çözüldü... Acılık eridi, anlamsız rüyalarım yatıştı Şimdiyse Her şey geride kaldı Tarih oldu  pişmanlıklar  Dünyamda özgürüm Kim bilir ki Yansımızı  Varsın…bir tanem İzin verdiğin mabedinde olmayı Tarif edebilir miyim Bilemiyorum İsmail Hakkı Altuntaş