ÇeviriMUZAFFER SARISÖZEN (HAYATI, ESERLERİ ve ÇALIŞMALARI)
Armağan COŞKUN ELÇİ ANKARA 1997 SÖZBAŞI Türküler, Türk Halk Edebiyatımızın çok özellikli ve en yaygın mahsulleridir. Bu mahsullere Doğu ve Kuzey Türkleri "yır" veya "cır" adını verirken, Batı Türkleri Türk kelimesinden doğan ve Tüklere mahsus ezgi manâsına gelen "türkü"yü kullanmışlardır. Türküler, herkesin anlayabileceği ortak, sade bir dille, hece vezni ile söylenmektedirler. Aruzla meydana getirilmiş örnekleri de vardır. Divan, Kalenderi Müstezad, Semaî gibi... Hece vezni ile yaygın türküler, mâni ve koşma formuna bağlı nakaratlı, nakaratsız lirik manzumeler olarak başlangıçta ferdi birer yaratma eseridir; zamanla anonimleşmişlerdir. Türkülerin özünü müzik teşkil eder. Müziksiz güfte veya söz düşünülemez. Türküler, küçük bir çevrede, tarikat-tekke mensuplan arasında veya bütün millet hayatındaki yayılışı ile geçmişte olduğu gibi, bugün ve yarın millî ve beşerî canlılığını devam ettirecek mahsullerdir. İşte halk edebiyatının yaygın olan bu mahsulle