İsmail Hakkı Altuntaş

  XXV Şerh dehem men ki şeb ez çi siyeh dil boved Her ki hored hon-ı helk zişt-o siyeh-dil şeved Gecenin gönlü neden kararır, anlatayım: Halkın kanını içenin gönlü kararır, kendisi kötüleşir, çirkinleşir gider. Şu gece de zulümle âşıkların ciğerlerini yer de zulmün karartısının dumanı gecenin gönlüne vurur, karartır onu. Geceyi bağlayan da sensin; onu zulümden kurtar... bir gece yarısı gökyüzüne çık da gözetleyerek vur yolunu. Sensiz şu geniş dünya mezara dönüyor. lûtfet de gece de zulmetmekten kurtulsun, biz de karanlıklardan kurtulalım. Senden bir birlik ışığı ışıdı, vurdu mu, gece aydın olur, cehennem cennet kesilir, gül bahçesi olur gider. Gökyüzünün göğsünün maviliği, morluğu, benim göğsümün ışığının vuruşundan meydana gelir. gönül kanımın yudumu şafaklara varır, ulaşır. Hiçbir şeye aldırmazdım; gönlüm hoştu; sarhoştum; başım dikti... gam Ebû Leheb’i boynuma hurma lifinden bir ip taktı, bağladı beni. Senin gam okların uçup geliyor; biz de gökyüzünün amacıyız

   Hazırlayan: Gökhan ÇETİNKAYA Kitabın Başlangıcı Canı olan, ruhu olan, Zikri olan herkese vaciptir; Bir olan, hiçbir şeye muhtaç olmayan, doğurmamış ve doğrulmamış olan, Yaratıcıya, sonsuz hamd etmek. Varlığı kusurdan münezzehtir, Ve ondan başka ilah yoktur. (O) mülk sahibidir, her şeye gücü yeter ve her şeyden münezzehtir. Şahadet ve gayb âleminin yaratıcısı ve bilenidir. 5             Kadri yüce ve ulu rabbimiz, Ruhları yaratan odur. Mahlûkat onun kudret elindeydi, Kudretinin tasarrufuyla yaratma sanatını gösterdi. O, yeniden yaratışlardan, Mahlûkatın hakikatlerini ortaya çıkaran bir yaratıcıdır. Kırk gün sonra onları, Şekilden şekle ve halden hale soktu. Kırkıncı günün sabah şarabıyla, Ruhlara can verdi. O’nun emri, “kaf” “nun” a erişmeden, “Ol der olur” âdeti üzerinedir. Dört unsur ve dört tabiat âleminde, Zamanın ve mekânın yaratıcısıdır. Varlık ve yokluk âleminde insanları, “Mebde ve me'âd” ile ümitlendirdi. Yedinin