İsmail Hakkı Altuntaş

  Acı çeken Hiçbir şey hissetmeyen Uçurumun kenarındaki Kimsenin farkına varmadığı Sessiz çığlıklar atan  Yalnız olan öyle birisi Ağlasa...duyan olur mu Kalbinin yarasını Sızan gözyaşlarını Başkalarının gözünde Sessiz,  aklı yerinde  ve sakinken İçinde bir alevi var  Karanlık düşüncelerinden Kurtulmak için çırpıyor Çiçek gibi açmak Hayata tutunmak Engelleyen zincirleri düşecek belki Hayatı bu Çok yıprandı Düzelir mi umuduyla gözler  Beklesin  Hayallerini İsmail Hakkı Altuntaş

  Söyler misin nasıl… Aşkın… Bana olan sitemi Neyi değiştirdi ki Zor bir hayat Öncesi ve sonrası Dünyamız karışık Bir ömür boyu   Hayal edilen Her an seni göreceğimin neşesi Kalbimde   İşkence ediyor Olmaz mı Gündüzü olmayan geceler Geçip giderken Sessiz sessiz Ulu mabedimizde Sen ve sen ile Tekil kalarak Şüphesiz Zor bir hayat İsmail Hakkı Altuntaş

  dertli gönlüm, sorarım güzelliğini, kim gördü? tut ki herkese sormuşum, bilmişim anlatacak kimim var ki?   ayrılığı sorsunlar bana, bak ben nasıl anlatırım halimin perişan oluşunu ahu feryadımı, yüzlerce göz yaşımı, bir de gözümü,   -anlat, anlat   suya değil karaya batmış gibiyim, gönlüm huzur bulmuyor anlatırdım, neler işittiğimi, dudaklarından çıkan o güzel sözlerini sen yalanlatan yel bense âteşin değil mi?   gönlümle kavga etmekten bıktım lafım şaşırmış gibi, duyana, sırrına mahrem nerde ki? şeriat kılıcı kınından sıyrılmış parıl parlamada, Hallaç gibi, ahancık keselicek diyorlar. bileydin, bu dara çekilmiş gönlümden korkmuyorum,   ciğerimin kanı, bir harfini hep yazdı, ne olurdu, sen de harekesini cezmeyleseydin. İsmail Hakkı Altuntaş

   Her iki cihanda gölgesinde yaşamak için, Efendimin sandallarının suretine kulluk ederim. “Yusuf Nebhani” dünyaya yabancı… bulunduğum gecede kendi özüme dalmışken… neredeydim bilemiyorum ama sen geldin…birden bire gün aydınlığım yağmur  sesinle yüreğimin kederi dağılıp gitti hayalimdin…gerçekleştin   seni anarım her zaman nedensiz bilmez gibi kalbim çırpınırdı ve sen tamamladın  hayatımı beni kalbine…ait olduğum yere götürür müsün bir daha asla ayrılmayalım   susturulduğum yoktu yıllardır söylenen şarkılarda saklandım kendimden…yüreğimden göğüm değişse…gönül bağımda umudum bitmezdi şimdi sessiz yabandayım geçmişin pişmanlıkları…geleceğin korkularıyla sen ve ben…silindiler kederli şeylerin düzeninde yüreğinle düzeltelim kaderle işbirliği edebilirim artık   iki gözüm damlası ruhumun yalnızlık çölünde yaşarken fırtınalar eserdi...geceler de çok uzundu zihnim okyanuslarında dolunca içime ilahi varlığın sevinç çığlığım

    بِاللهِ عَلَیْكَ عَجِّلَنْ سَفْكَ دَمِي لاَ طَاقَةَ لِي بِلَیْلَةِ الْھِجْرَانِ Allah için yemin ederim ki, bir an evvel kanımın dökülmesini istiyorum. Ayrıldığım günden beri bende takat kalmadı. "Bahauddin El-Âmilî"

  Senin nerede olduğunu  Biliyorum da Sonunda bir gün görüşeceğiz de Olur mu...olur Unuttuğum...umudumu kaybettiğim Aklıma gelmeyen bir günde Belki endişelerim var   Geç kalmış olmam inşaallah Çünkü rüzgarlar eksik değil Tüm hayallerimi uçurtmasalar Şüphem yok ki Gerçekten seni tanıyorum Kaç şarkı söyledim Kaç şiir yazdım Sana sözü ulaşan kaç tane mektup yazdım Koynunda ölmüş gibi Ey kelimeler sessiz olmaktan çıkın İstemem...onsuz bir hayat Çok uzun geceleri Çok uzun günleri Bitmeyen saatleri Saymakla bitiremem Ey ölüm Eğer seviyorsan, gel ve beni al Bu benim rüyam Benle kalır Ancak hayalden çıksaydı Daha başka güzel olurdu  Her şey İsmail Hakkı Altuntaş

  "Hallac Divânı"ndan  أَشارَ لِحَظّي بِعَينٍ علم بِخالِصٍ مِن خَفِيِّ وَهمِ وَلائِحٌ لاحَ في ضَميري أَدَقُّ مِن فَهمِ وَهم هَمّي فَخُضتُ في لُجِّ بِحرِ فِكري أَمُرُّ فيهِ كَمَرِّ سَهمِ وَطارَ قَلبي بِريشِ شَوقٍ مُرَكَّبٍ في جَناحِ عَزمي إِلى الَّذي إِن سُئِلتُ عَنهُ رَمَزتُ رَمزاً وَلَم أُسَمِّ حَتّى إِذا جُزتُ كُلَّ حَدٍّ في فَلَواتِ الدُنُوِّ أَهمي نَظَرتُ إِذ ذاكَ في سِجِلٍ فَما تَجوَزتُ حَدَّ رَسمي فَجِئتُ مُستَلِماً إِلَيهِ حَبلُ قِيادي بِكَفِّ سِلمي قَد وَسَمَ الحُبُّ مِنهُ قَلبي بِمَيسمِ الشَوقِ أَيَّ وَسمِ وَغابَ عَنّي شُهودُ ذاتي بِالقُربِ حَتّى نَسيتُ اِسمي   Farsça باجشم بينايم كه در وهم نمى گنجد ...اشاره كردم آنچه در درونم آشكار شد ز خيال پريشانم باريكتر است ر در عمق درياى فكرم همچون تير رها شده، فرو رفتم رقلبم با پر شوق مركب من در بال ارادهام بیرواز درآمد به جايى كه از سوى او خواسته شده ام آهسته، آهسته و بى شتاب هر حدى راگذرانيدم بيابانهاى وسيعى كه باران فراوان بر آن باريده چون به آن ئوشته نگر

  Karanlıklar Sen olmadığın zaman Ve karanlık her yer…bir o kadar daha kara Odamda fırtınalı bir gece olur Dalgalı denizinde boğulurum Sensiz olduğum günler Dün ve gün karışmış gibi Sevinçli sesler çirkin bir kahkaha Gülmekse   utanç verici Aklım rotasız bir gemi Diriler arasında bir hayalet Yangınlar yurdu göğsüme Olmaz teselli Seni görmeyi ve ulaşmayı bekleyen Biri ne yapsın Erimiş bir mum gibi damlar Kalbinde sonsuza kadar bir kalır yanık izi Benim yanımda bir ışık ol…nefesim ol Yokluğuna alıştırıp   dondurma Bütün hislerimi Sensiz olmuyor derken Benim için fark etmez demeseydin Küçük bir fidan gibiyim Sana yazarken ağladığımda Döktüğüm yaşlar Bana bir hayat aslında Göremiyorum Rüyamda seni görmeyi bekliyorum O dahi nadir Sen bana yazma diyorsun Yalnızlık kalbimin evi Kimse tarafından daha anlaşılamayan Sen onlar gibi olmazdın Şimdi neden Yokluğumu hisset der oldun Acıdığından olsun Böyle düşüneyim … İsmail

  Seni Varlığın olmadan güzellikleri Hayal edemiyorum   Karanlık günü Buz kesmiş gecelerimi Tatlı sözlerin olmadan Isıtamıyorum   Biraz mutluluğum varsa Bunu sana borçluyum Günler geçtikçe Daha iyi anlıyorum   Sonsuz sırrım Al beni kollarına El ele tutuştuğumuzu Bir türlü unutamıyorum   Kaderimizin koyduğu mesafeyi İnatla…kaçamakları oynamayı Hani ilk andan beri Aklımı toparlayamıyorum   Kalbimdeki yerini anlayınca Sonsuz sarhoşluktan Çıkacağımı bir türlü düşünemiyorum   Basitçe anlatılmaz Nelerden vazgeçtim Yetmez oldu kelimeler Yenisini daha iyisini bulamıyorum   İsmini anmak için Ne çok isim verdim Hangisi söylense Bu muydu gerçek adı diyemiyorum   Yatıyorum seni düşünerek Hayal ediyorum gözlerini gece gündüz İsmini anmadan ayıkamıyorum   Layık olmak nedir bilemem ama Seni çok seviyorum Başım dönene kadar Kuşlar gibi dans ediyorum   Tatlı gün ışığım Yan yana olsaydık Neler yapardık ne

  Kalbim, o âhû gözlünün Dudaklarına kaşlarına, gözlerine, O güzel kokulu saçlarına…tutuldu tutulalı Şiirler söyler oldu Gönül ağına yakalandık yakalananı Aşkın derdiyle gittikçe zayıfladı Olmadık sözleri söyledi Söylendiler de Seviyorum ya…aşığım ya Hiç bir fanusda  iki mum yanar mı Beni benden edene ahım var Kendime bile yer kalmadı   Yâ Rabb! çaresizim   Hangi fiilime  ilmime  sırtımı dayayayım Beni bir sen anlarsın sanıyorum Kime âşık olduğumu bilen Sen değil miydin Ne çok dalgalı  siyah saçlılar gördüm Ancak sevdiğimin  gözleri  ve kaşları  gibi  Hasretiyle mahvoldum Var mıdır bilmiyorum Her şeye razı ettim kendimi Vuslatı olur mu diye Ama… Dünyada  hazan rüzgarı tarafından Mahvolmayacak  bir gül var mı Kırgınlığım var Yüreğimin bu dertten yaralı olmasından değil Sersem ve kendinden geçmiş Umutsuz halime üzülüyorum Ne mana verebilirim ki Onsuz cennete Yok…yok duymaktan h issetmekten Oradaki hoşnutluğu... ister miyim

      Beni yalnız bırakmasan Üzgünüm…dedim Başka ne yapacağımı Ne söyleyeceğimi bilmiyorum Hayatımsın Çaresizliğimden tek çözüm Ölmekten başka ne var Sadece ölmek istiyorum N'olur beni yalnız bırakma Kaçıncı kez özür dilerim, dedim İsyanım sana kafa tutmak İnat etmek değil ki Seni çok seviyordum Kıskandım Sonra her şey bir benim suçum mu Tek hissettiğim tekrarlanan acılar Mutlu da değilim Dünyada  olmamın bana  faydası var mı? İstediğin canımsa al Ölmeyi başarsam…hemen giderdim  Şimdi yaşıyorum da Kırıldığın için acı çekiyorum Hatam var mı yok mu yu Fark bile edemiyorum Ateşine at…yak yıllarca   N'olur, beni yalnız başıma bırakma İsmail Hakkı Altuntaş