İsmail Hakkı Altuntaş

NECMEDDÎN-İ KÜBRÂ Kaddese’llâhü sırrahu’l azîz Necmeddîn-i Kübrâ (540/1145-618/1221), hicrî altıncı asrın ikinci yarısı ile yedinci yüzyılın başlarında Harezmşahlar Devleti (1097-1231)’nin hâkim olduğu Harezm bölgesinde irşâd faaliyetlerinde bulunmuş dikkate değer bir mutasavvıftır. Gerek yetiştirdiği halifeleri ve gerekse verdiği eserlerle tasavvuf tarihinde adından sıkça söz ettirmektedir. Ayrıca henüz tarikatların teşekkül sürecinde yaşamış olması ve kendisine Kübreviyye adında bir tarikatın nispet edilmesi onun önemini bir kat daha arttırmaktadır. Şeyh Necmeddîn-i Kübrâ kaddese’llâhü sırrahu’l azîzin birçok eseri vardır. Bunlar içerisinde “Fevâihu’l-Cemâl ve Fevâtihu’l-Celâl” kitabı, baş eseri olarak isimlendirebilir. Kitab şeyhin bir takım mânevî tecrübelerinin yazıya aktarılmasından meydana gelmiştir. Aslında kitap, seyr-u sülûk yapan sâlikin makamlar, haller, vâkıalar ve özellikle de halvet esnasında tecrübe edeceği algılar, görüntüler ve haller hakkında bilgilendirmeyi amaçl