İsmail Hakkı Altuntaş

ÖNCE KUŞ VARDI / 19 Mayıs 2016 Perşembe Bir bakıma en çok da onlara güvenirdim; ses taklidi kelimelere, yinelemelere. Zırıltı, patırtı, hav, miyav, tıkır tıkır, vesaire. Irmağın kenarındayken suyu dinlemezdim, yansılaması belleğimde mevcut olurdu. Duyumum kelime tıkacıyla sahih sesten korunurdu. Akıştaki özgünlüğe, çevresel koşulların o andalığına falan takılmazdım. Elimde “şırıl şırıl” vardı; onu alır kullanırdım. Bütün gün kuşları dinledim. “cik cik” değil daha çok “cib cib” diyorlar. Bir anlığına kuş, “cik”ten önce var oldu. İlk defa dinledim. Artık dilimize güvenmiyorum. Erişim: http://eski-tas.blogspot.com.tr/2016/05/once-kus-vardi.html Yorum: Kelimeler vardır. Her ağızda var olur. Fakat bazı kişilerde ise gerçekteki güzelliğini bulmuştur. Az sözle çok şey anlatabilmek Allah Teâlâ'nın ve peygamberliğin vasfıdır. (Cevami-ül Kelim) ÖNCE KUŞ VARDI, yazısındaki ikâz ile kuş sesinde "cik" ve "cib" farkı var mıdır diye düşünüp