İsmail Hakkı Altuntaş

  یَا رَسُولَ الله چه بَاشَدْ چُونْ سَگِ أَصْحَابِ کَهْف دَاخِل جَنَّتْ شَوَمْ دَرْ زُمْرَۀِ أَصْحَابِ تُو، أَوْ رَوَدْ دَرْ جَنَّتْ وَمَنْ دَرْ جَهَنَّمْ... کَيْ رَوَاسْت أَوْ سَگِ أَصْحَابِ کَهْف... مَنْ سَگِ أَصْحَابِ تُو   “Yâ Rasûlallah! Çi bâşed çün seg-i Ashâb-ı Kehf? Dâhil-i cennet şevem der zümre-i ashâb-ı tû  O reved der cennet, men der cehennem, key revast? O seg-i Ashâb-ı Kehf, men seg-i ashâb-ı tû!..” ************  “Ya Rasûlallah! Ashab-ı Kehf'in arkasından giden Kıtmîr’in cennete gireceğini buyuruyorsun. Ben ise, Senin ashâbının köpeğiyim. O cennete girerken benim cehenneme girmem revâmıdır. O, Ashâb-ı Kehfin Kıtmır’i ise bende Senin Ashabının köpeğiyim   Mevlâna Câmî  kaddese’llâhü sırrahu’l aziz