İsmail Hakkı Altuntaş

  تو مرا جان و جهانی چہ ݣنم جان وجهان را مولانا Sen bensin Can  ve cihan...can  ve cihan nedir   Mevlana   Mademki sen, bensin, ben de senim, Artık bu senlik ve benlik nedir?   Mevlana 

  Ben, İsmail ve Rüstem Ben, İsmail ve Rüstem Yılbaşını kutluyoruz bu gece Ve üçümüz üç kadehten İstanbulu yudumluyoruz İstanbul zehir zemberek İstanbul buruk,İstanbul acı Susuz içilmiyor İstanbul Mezesiz gitmiyor Suyumuz halis taşdelen Mezemiz sakız leblebisi Sonra kahır,hüzün ve elem Şerefe İsmail Şerefe Rüstem Rüstemin aklında bir kız Ondokuzunda civelek Hey gidi baba Rüstem Hey gidi kahpe felek Kızın adı müjgan Kolej mezunu Saçları sarı mı sarı Gözleri yeşil mi yeşil Rüstem'miş, şiirmiş, aşkmış Kızın umurunda değil Kızın babası tüccar Yani kızın herşeyi var Rüstem'se fukaramı fukara Beş on kitap bütün varlığı Bir kendi bir anacığı Kasımpaşa'da otururlar İki odalı bir evde babadan kalma Hadi Rüstem hadi kararıp durma Çek bir fırt daha İçkiler benden bu gece mezeler dahil Şerefe Rüstem şerefe İsmail İsmail'i tanır tekmil adem babalar Fukara İsmail, garip İsmail Onun da başka derdi var Geçen ay işinden çıkardılar İsmail'i İçmesinde ne yapsın Olacak şey değil Karısı

  "Hallac Divânı"ndan  أَأَنتَ أَم أَنا هَذا في إِلَهَينِ حاشاكَ حاشاكَ مِن إِثباتِ اِثنَينِ هُوِيَّةٌ لَكَ في لائِيَّتي أَبَداً كُلّي عَلى الكُلِّ تَلبيسُ بِوَجهَينِ فَأَينَ ذاتُكَ عَنّي حَيثُ كُنتُ أرى فَقَد تَبَيَّنَ ذاتي حَيثُ لا أَيني فَأَينَ وَجهُكَ مَقصوداً بِناظِرَتي في باطِنِ القَلبِ أَم في ناظِرِ العَينِ بَيني وَبَينَكَ إِنِيٌّ يُنازِعُني فَاِرفَع بِلُطفِكَ إِنِيِّ مِنَ البَينِ Farsça آيا تويى يا من، اين است دو اله حاشا، حاشا، از اثبات اين دو هويت تو در نيستى ماست كلى است بركل كه بر دو وجه پوشيده ذات تو از ذات ما كجاست چون تو را ببينم؟ آنگه ذاتم براى من آشكار شد در جايى كه من نيستم كجا طلب كنم آنچ پنهان كرده ام در نگاه قلب يا در نگاه جشم  » خود « ى ميان من و تو حائل أست پس خود اين حائل را از ميان بردار Türkçe Sen mi ben mi, bunlar iki tanrı mı? Hayır! hayır! Bunlar  ikiyi ispat edemez Sonsuza kadar kimliğiniz bizim yokluğumuzda Herkes iki yüzlü bulunmak zorunda Özümüzün özü nerede,  Çünkü seni görüyorum?

Ahhh ... Benim Sen tanıdığım herkesten farklısın ... Kalbimde rengarenk çiçeklerle açan aşkım O bahçelerde seninle el ele yürüyorum Senin varlığınla kalbim atıyor Karanlık yüzünün ne olduğunu bilmeden parlayan ışıklar Benimle gel Sonsuzluğun koynunda yok olalım Değil mi Aşk için ölmek bir ayrıcalıktır  İsmail Hakkı Altuntaş *** Ahhh ... Just me You are different from anyone I know ... My love that blooms with colorful flowers in my heart I walk hand in hand with you in those gardens My heart beats with your presence Lights that shine without knowing what your dark face is Come with me Let's perish in the bosom of eternity Is not it It is a privilege to die for love ...