İsmail Hakkı Altuntaş

  Hayat ilerledikçe, suretler bulanıklaşır.   Geriye kalan sadece hatıralardır.   Kimi gerçek    kimi sahte. … Onu çok iyi hatırlıyorum.   En azından öyle sanıyorum. …   O bir savaşçıydı.   Geçen yüzyılda, hayatta kalmak için   öyle olmak zorundaydınız. … Bir eylemin tek ölçüsü    onun neticesidir. … Ne gördüğümü düşündün bilmiyorum.   Ne gördüğünü düşünmedim.   Ne gördüğünü biliyorum.   Ve ne olacağını.   …Yumurtalar…   Yumurta, çünkü biçim değiştiriyor.   Bütün işlevi başka bir şeye dönüşmek.   Sürekli kayboluyor     ve yeni bir şey olarak tekrardan ortaya çıkıyor.   Bu tarz bir maddesel fedakarlığı     dünyada başka bir şeyde düşünemiyorum.   Maddesel fedakarlık ahlaki fedakarlıktır.   Aynen öyle.   Yumurtanın ruhun sembolü olması komik.   Sence de öyle değil mi? İnsanların nasıl davranacağını tahmin edebilirsen    onları nasıl kontrol edeceğini de öğrenirsin. Seni kilitlemem yanlıştı    ama seninle konuşmalıydım.   Ve buradan