Tanah
İsimsiz bir Yahudi şairin şu nidayı içeren ayrıntılı ve uzun bir dua yazmasının üzerinden yirmi beş yüzyıldan fazla zaman geçti: Ah, öğretişini ne kadar seviyorum! Bütün gün benim çalışmamdır (Ps. 119.97). Bu iki tema -Tevrat'a (öğretme) duyulan sevgi ve onu araştırmaya adanmışlık- o zamandan beri Yahudilerin Kutsal Kitap okumasını ve yorumunu karakterize etmiştir. Sevgi çalışmanın itici gücüdür; çalışma sevginin ifadesidir. Aslına bakılırsa, Yahudilerin yüzyıllar boyunca bu metni incelemelerindeki yoğunluk, hem ona olan sevgilerine (huşu ve derin saygıyla birleşen bir sevgi), hem de bu metinle ilgili entelektüel meraklarına tanıklık etmektedir. Bu coşkulu entelektüel katılım geleneği günümüze kadar devam ediyor. Kutsal Kitap'ın yorumlanması geleneği, katılımcıları arasında sürekli bir konuşma, bazen de tartışma olmuştur; metin hiçbir dönemde yekpare bir biçimde yorumlanmamıştır. Yahudi İncil yorumuna işaret eden herhang