İsmail Hakkı Altuntaş

  "Hallac Divânı"ndan  أَيا مَن طَرفُهُ سِحرُ وَيا مَن ريقُهُ خَمرُ تَجاسَرتُ فَكاشَفتُ كَ لَمّا غُلِبَ الصَبرُ وَما أَحسنَ في مِثلِ كَ أَن يَنتَهِكَ السِترُ وَإِن لا مَني النا سُ فَفي وَجهِكَ لي عُذرُ لِأَنَّ البَدرَ مُحتا جٌ إِلى وَجهِكَ يا بَدرُ   Farsça ای کسی که چشمانت فرپنده است اى كه آب دهانت شراب است جسارت کردم و چون صبرم لبريز شد گستاخى كردم و مكاشفات خويش با تو را برملا كردم چه زيباست درباره چون تويى حجاب برگرفتن «بى پروا شدن » و اكر مردم سرزنشم كنند رخ تو، دستاویز من است زيرا بدر «ماه تمام» به چهرهٔ تو نيازمند است اى ماه شب چهارده   Türkçe Ey gözleri geniş gözlü olan Ve tükürüğünde şarap olan Sabrım bittiği için seni açığa çıkarmaya cüret ettim Ve böyle bir şeyde daha iyi olan nedir? Pereyi açmak konusunda Ve eğer insanlar beni suçluyorsa Yüzün benim bahanem Çünkü Bedir/dolunay da bütün ayın yüzüne ihtiyac var Ey ondördüncü gecenin ayı

    İbnü'l-Fāriḍ إنْ زارَ، يوماً ياحَشايَ تَقَطَّعي،      كَلَفاً بهِ، أو سارَ، يا عينُ اذرِفي ما للنّوى ذّنْبٌ، ومَنْ أهوى مَعي،        إنْ غابَ عنْ إنسانِ عيني فهوَ في If he should visit one day, o my heart, tear yourself to shreds in love for him             and if he should leave, o eye, pour out tears But there is no harm in distance, for the one I love is with me              For if he be absent from the pupil of my eye, yet still he is in me   Bir gün ziyarete gelirse,  ey ​​kalbim,  ona aşık olmak için kendini paramparça et ve eğer gitmesi gerekiyorsa, ey göz,  dökülsün gözyaşları Ama uzakta bir zararı yok,  çünkü sevdiğim kişi benimle Gözbebeğimde yoksa, yine de içimdeyse     William Shakespeare Sone 43 Apaçık görüyorum gözlerimi yumunca. Bütün gün gördüklerim taşımaz hiçbir değer, Ama düşlerde sen varsın uyku boyunca; Göz karanlıkta ışır, karanlıkları deler Başka bütün gölgeler, gölgende ışık bulur ; Bedeninin gölgesi, mutluluğu gösterir Işıl ışıl gündüze saçarak daha çok

  LXIX Efendim, yorgunum ben, karanlıklar içindeyim, sen apaydınsın, gündüzlerdesin; gecemin uzayıp gitmesinden şikâyetçiyim, kaçacağım, fakat nerelere kaçayım? Gecem ellerini uzattı da gündüzün eteğini tuttu, bir yerlere koyuvermiyor onu, gecem kaçılacak yer, fakat kaçıp sığınılacak bucak yok. Rabbimiz, buluşacağımız gün nurlandırdıkça nurlandır bizi; Rabbimiz yarlığa bizi, sonra da bu yarlıganmayı bir elbise gibi giydir bize. Rabbimiz, aramızdaki kırgınlık, dargınlık, ancak bedenimizin yüzünden; Rabbimiz, duvarın ardındaki bahçe, ne de güzel bir bahçe. Rabbimiz kaldır duvarı da aradaki engel yok olsun; Rabbimiz, gerçekten utanıyoruz, özür dilemedeyiz.   Kaynak: Cilt 3 Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI

  "Şeb-i yeldayı müneccimle muvakkit ne bilir, Mübtelâ-yı gama sor kim geceler kaç saat" Sabit En uzun geceyi müneccim ve muvakkit ne bilir, gecelerin kaç saat olduğunu keder bağımlılarına (aşıklara) sor.   Müneccim: Astronomi ile uğraşan kimse Muvakkit: Güneşe bakarak namaz vakitlerini bildiren kimse. Mübtelâ-yı gam: Üzüntü, keder bağımlısı