İsmail Hakkı Altuntaş

 

  كلُ دينٍ يومَ القيام ة عندَ الله ................ إلا دينُ الحنيف ة زورُ Haniflik dini hariç, kıyamet gününde Allah katında bütün dinler yalandır. … وكلُ مُعمرٍلابدَ يوما .................. وذي دنيا يَصيرُ الى زوالي ويفنى بعدَ ج دّت ه ويبلى ......... سوى الباقي المُقد س ذي الجلا ل Celal sahibi yüce Allah'tan başka Uzun ömürlü her kimse ve dünyalı, bir gün zevale erecek Atalarından sonra yok olup çürüyecek  (EBÛ SALT, b. Ümeyye (1981). Divan, (thk: Dr. Seci’ Cemil Habli), Beyrut: Kadir Yayınevi, s. 11).

  آخر عصفور يخرج من غرناطة 1 عيناك.. آخر مركبين يسافران فهل هنالك من مكان؟ إني تعبت من التسكع في محطات الجنون وما وصلت إلى مكان.. عيناك آخر فرصتين متاحتين لمن يفكر بالهروب.. وأنا.. أفكر بالهروب.. عيناك آخر ما تبقى من عصافير الجنوب عيناك آخر ما تبقى من حشيش البحر، آخر ما تبقى من حقول التبغ، آخر ما تبقى من دموع الأقحوان عيناك.. آخر زفةٍ شعبيةٍ تجري وآخر مهرجان.. آخر ما تبقى من مكاتيب الغرام ويداك.. آخر دفترين من الحرير.. عليهما.. سجلت أحلى ما لدي من الكلام العشق يكويني، كلوح التوتياء، ولا أذوب.. والشعر يطعنني بخنجره.. وأرفض أن أتوب.. إني أحبك.. ظلي معي.. ويبقى وجه فاطمةٍ يحلق كالحمامة تحت أضواء الغروب ظلي معي.. فلربما يأتي الحسين وفي عباءته الحمائم، والمباخر، والطيوب ووراءه تمشي المآذن، والربى وجميع ثوار الجنوب.. 3 عيناك آخر ساحلين من البنفسج فكرت أن الشعر ينقذني.. ولكن القصائد أغرقتني.. ولكن النساء تقاسمتني.. أحبيبتي: أعجوبةٌ أن ألتقي امرأةً بهذا الليل، ترضى أن ترافقني.. أعجوبةٌ أن يكتب الشعراء في هذا الزمان. أعجوبةٌ أن القصيدة لا تزال تمر من بين الحرائق والدخان تنط من فوق الحواجز، والم

  Murâbıtlar dönemi şairlerinden Ebû Ca’fer b. Sa’îd   أغارعليك من عيى ومني   ومنك، ومن زمايك والمكان ولو أنی حبأتک في عيوني   إلى یوم القيامة ما كفايين “Gözümden, kendimden, senden, zamanından, mekânından kıskanırım seni, Yine de yetmez bana, kıyamete kadar gözlerimde saklasam seni”   ed-Dâye, Muhammed Rıdvân, fi’l-Edebi’l-Endelüs, Dâru’l-Fikr Yayınları, Beyrut 2000, s.59

  İbn Abdirabbih سبيل الحب   أوله اغترار   واخره   هموم و ادكار وتلقى عآشقین لهم جسوم   براها الشوق   لو نفخوا لطاروا “Aşka giden yolun evveli aldatıcı, sonu ise dert ve kederdir, Âşıkların bu yolda hasret ile bezenmiş cesetleri olduğu görürsün, üflersen uçup giderler .   Ahmed b. Muhammed, Şi’r İbn Abdirabbih, Ubeykan Yayınları, Riyad Suudi Arabistan 2000, 158.

    İbn Şuheyd el-Endelûsî قل لمن زاد إذ تباعد بعدا ؤتناسى عهدي ولم أنس عهدا لا يغرنك ما ترى من ود ادي فعلني ما ترى من ڢدادي فعلي إن شئت غيرت ود ا لا وحق الهوى وحق لياليه ومن صاغ حسن وجهك فردا ما أطيق الذي ادعيت ولو ملكة لم اكن لغيرك عبدا Kim haddini aşıp uzaklaşır ve hiçbir yeminimi unutmadığım halde yeminimi unutursa ona de ki: Gördüğün sevgim sakın seni aldatmasın, çünkü belki de dilersem sevgimi değiştiririm, Hayır! Aşka ve aşkın geceleri hatırına yemin olsun, yüzünün güzelliğini eşsiz yaratan hakkı için, Senin iddia ettiğin şeylere gücüm yetmiyor, şayet sahiplenilseydim senden başkasına kul olmazdım.” Muhyiddîn Dîb, Dîvan İbn Şuheyd el - Endelûsî ve Resâiluhu, el-‘Asriyye yayınları, Beyrut 1997, 21.

  El-Kayravânî يا ليلُ الصبُّ متى غدُه           أقيامُ السَّاعةِ مَوْعِدُهُ رقدَ السُّمَّارُ فأَرَّقه     أسفٌ للبيْنِ يردِّدهُ فبكاهُ النجمُ ورقَّ له ممّا يرعاه ويرْصُدهُ كلِفٌ بغزالٍ ذِي هَيَفٍ خوفُ الواشين يشرّدهُ نصَبتْ عينايَ له شرَكاً          في النّومِ فعزَّ تصيُّدهُ وكفى عجباً أَنِّي قنصٌ           للسِّرب سبانِي أغْيَدهُ صنمٌ للفتنةٍ منتصبٌ أهواهُ ولا أتعبَّدُهُ صاحٍ والخمرُ جَنَى فمِهِ          سكرانُ اللحظ مُعرْبدُهُ ينضُو مِنْ مُقْلتِه سيْفاً وكأَنَّ نُعاساً يُغْمدُهُ فيُريقُ دمَ العشّاقِ به والويلُ لمن يتقلّدهُ كلّا لا ذنْبَ لمن قَتَلَتْ عيناه ولم تَقتُلْ يدهُ يا من جَحَدتْ عيناه دمِي وعلى خدَّيْه توَرُّدهُ خدّاكَ قد اِعْتَرَفا بدمِي           فعلامَ جفونُك تجْحَدهُ   “Sevgi dolu gecelerin yarını ne zaman? Vakti, Kıyamet zamanı mı? Gece yarenleri uyumuştu ancak ayrılıktan dolayı yinelenen bir üzüntü onun uykusunu kaçırmıştı, Kolladığı ve gözetlediği şeyden dolayı yıldız ona ağladı ve şefkat gösterdi, İnce bel

  İbn Hamdîs     “Yavaş! Ey kalplere acılar salan, hiç günah işlemekten korkmaz mısın? Batmaya yüz tutmuş parlak bir güneş gibi ne zaman göz kapaklarımda doğacaksın? Bedenim acılarınla daha ne kadar çürüyecek? Sende, acılardan bir kurtuluş yok mu? Sen kalbimin derinliklerine gözlerinle iki ok sapladın, Daha önce gözlerin arka arkaya ok sapladığını duymamıştım.”     İbn Hamdîs, Divan İbn Hamdîs, Tahkik: Muhammed ‘Abbâs, Dâr S’adır Yayınları, Beyrut 1960. S.8

  Şarkılar ve İç Çekmeler Sayfa 1 " Hasta bir adam, huzurunda inliyordu, Allah'ın nimetleri ve esenliği onun üzerine olsun, bu yüzden içlerinden biri adamı yasakladı ve ona sabırlı olmasını söyledi. Peygamber  salla'llâhü aleyhi ve sellem“ Onu bırakın. inleme, hasta adamın huzur bulduğu Allah'ın isimlerinden biridir. " Sayfa 2 Hocam için annem için Muse'um için 3. Sayfa Ey  ruhum! Dudaklarını aynadan çek Ve kendine dön Aşk tam arkanda duruyor Bulunmayı bekliyorum Köle gemisinden atladığından beri Kendimi suda yürürken yıpratıyorum Mezarım olması gereken dalgalarda boğuluyorum Bir zamanlar demirlendiğini kim bilebilirdi zincirledik, okyanusu içebilirdik Ve tüm yolu eve geri mi yürümek? Şarkı söylediğini duyabiliyor musun derilerdeki deri çatlağı? şimşek ağıt gök gürültüsünde saklı bu sürgün müziği yutulmuş gözyaşlarıyla tatlandırılmış yuvayı özleyen çürükler