Bugünlerde insanlar domuz gibi oldu
Bağdatlı sûfî Şeyh Ebû Bekir Şiblî’nin şöyle dediği nakledilir:
“Ben tasavvufu, bir evin kapısında uyuyan köpekten öğrendim. Ev sahibi dışarı çıkıp onu kovaladığı hâlde o tekrar geri geldi. Kendi kendime: Ne zavallı köpek, kovalandığı halde tekrar geliyor, dedim” (köpek kendisine yapılan kötü hareketten gücenmemişti, tasavvuf ve dervişlik de incinmemektir)”.
[Javad Nurbakhsh, Dogs from a Sufi Point of View, London 1989, s. 8; Alexandre Papas, “Dog of God: Animality and Wildness among Dervishes”, Islamic Alternatives: Non-Mainstream Religion in Persianate Societies (ed. Shahrokh Raei), Wiesbaden 2017, s. 134.]
[Javad Nurbakhsh, Dogs from a Sufi Point of View, London 1989, s. 8; Alexandre Papas, “Dog of God: Animality and Wildness among Dervishes”, Islamic Alternatives: Non-Mainstream Religion in Persianate Societies (ed. Shahrokh Raei), Wiesbaden 2017, s. 134.]
Rivâyete göre, Şeyhülislâm Berde’î Sultan hazretleri Isparta Eğirdir’de câmiye giderken pek çok kimseyle karşılaştığı halde, sadece iki üç kişiye selâm verir, başkalarına selâm vermezdi. Talebelerinden biri acaba neden birkaç kişiden başka kimseye selâm vermiyor diye merak edip kendisine sordu. Berdeî hazretleri eliyle bu talebenin gözlerini sıvazladı. Sonra da dergâhdan dışarıya gönderdi. Talebe çarşıya çıkınca, insanlardan kimini maymun sûretinde, kimini domuz, kimini tilki, kimini çakal, kimini kurt, bir kısmını da köpek sûretinde gördü. Hocasının selâm verdiği kimselerden başkasının her birini çeşitli hayvan sûretinde gördü. Sonra hocasının yanına dönüp; “Efendim bu işin hikmetini anladım.” dedi. Hocası yine gözlerini sıvazlayarak eski hâline çevirdi.
[Şerîf b. Şerîfî, Menâkıb-ı Şeyh Burhâneddin (Menâkıbu’l-evliyâ), Ankara, Millî Ktp., Yz. A 8836, vr. 2a (varaklar yanlış ciltlenmiş, doğrusu 10a). ]
İbnü’l-Merzübân (ö. 309/921) Fazlü’l-kilâb alâ kesîrin mimmen lebise’s-siyâb (Köpeklerin, elbise giyenlerin yani insanların çoğundan üstünlüğü) isimli Arapça eserinde şöyle demektedir:
“Bugünlerde insanlar domuz gibi oldu. Bir köpek görürsen, ona sarıl, kucakla. Çünkü o, günümüz insanlarının çoğundan daha iyidir”
[Muhammed b. Halef b. Merzübân, Fazlü’l-kilâb alâ kesîrin mimmen lebise’s-siyâb (thk. İbrâhîm Yûsuf), Kâhire ts., s. 16.]
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar