SUFİ VE Şİİ'LERDE SÜRYANİ İSİMLERİ
قلا عن كتاب: عقائد الصوفية في ضوء الكتاب والسنة - لمحمود المراكبي.
الأسماء السريانية عند الصوفية والشيعة :
هل هي فتوحات أم إلحاد ؟
أولا: الصوفية على آثار الشيعة:
إذا سألت أي صوفي عن الأسماء السريانية المنتشرة في ورده الذي تلقاه عن شيخه،
قال لك هي لغة الملائكة، وهو لا يعرف كغيره من الباطنية أن اللغة السريانية هي
إحدى أهم اللهجات الآرامية التي تعد فرعا من اللغات السامية، وهي لغة الآراميين،
الذين سموا أنفسهم بالسريان، بعد إعتناقهم الدين المسيحي،وتنقسم السريانية تبعا
لانقسام الكنيسة المسيحية، إلى سريانية شرقية، وهي: سريانية المسيحيين التابعين
لتعاليم"نسطوريس"، ويسمون بالنسطوريين، والفرع الآخر وهو الخاص
بالسريانية الغربية، وهي: السريانية التابعة لتعاليم "يعقوب البردعي"
ويسمون باليعاقبة، وما زالت بعض البقاع بالشام يتحدث أهلها إلى اليوم باللغة
السريانية، والتي كانت معروفة في جزيرة العرب في عهد النبوة، بل لقد تلقى رسول
الله عليه الصلاة والسلام بعض الرسائل باللغة السريانية، حتى أنه حثّ زيد بن ثابت
على تعلّمها وإتقانها. كما ورد في الحديث الذي يرويه أحمد في مسنده، حيث يقول: ﴿
قال زيد بن ثابت رضي الله عنه: قال لي رسول الله عليه الصلاة والسلام تُحسِنُ
السريانية؟ إنها تأتيني كتب، قال: لا ، قال فتعلمها، يقول زيد فتعلمتها في سبعة
عشر يوما﴾.
ولا نعرف كيف اعتقد الباطنيون أن لغة القرآن ليس فيها ما ينشدون من الأسرار
حتى يبحثوا عنها في لغة النصارى،
ومن ثم أضافوا إليها خصائص باطنية، ولم يكتفوا بإدخال المفردات العربية في
قوالب لغوية آرامية التركيب في أورادهم البدعية، مثل:"ناسوت،رحموت،رهبوت،
لاهوت،جبروت،روحاني،نفساني،جسماني،شعشعاني،وحدانية، فردانية". ا هـ تاريخ
التصوف الإسلامي لعبد الرحمن بدوي.
بل جعلوا ذكر الله باللغة السريانية من علوم الباطن، وينسب الشيعة إختصاص
أئممتهم بهذه الفتوحات، بينما ينسبها الصوفية إلى المشايخ الكبار والأقطاب الكُمل.
والأسماء السريانية في زعمهم أسماء لله عز وجل، وتشتمل في إعتقادهم على أسرار
عجيبة وخصائص باطنية، وهذه الأسماء لم يسم الله بها نفسه، ولم ينزلها في كتابه ولك
يعلمها أحدا من أنبياء الله ورسله، وبالتالي لم ينقلها أحد عن الله عز وجل نقلا
صحيحا متواترا، وليس في سنة رسول الله عليه الصلاة والسلام أنه ذكر الله عز وجل بأسماء
غير عربية، فمن أين أتوا بها ؟
ومن الذي دلهم عليها ؟ ، وهذا ما يوضحه أثر يرويه الكليني-ثقة الشيعة الأكبر-،
عن مفضل بن عمر الذي يقول:"أتيت باب أبا عبدالله ونحن نريد الإذن عليه ثم خرج
إلينا فسمعناه يتكلم بكلام ليس بالعربية، فتوهمنا أنه بالسريانية، ثم بكى، فبكينا
لبكائه، ثم خرج إلينا الغلام فأذن لنا فدخلنا عليه، فقلت أصلحك الله أتيناك نريد
الإذن عليك، فسمعناك تتكلم بكلام ليس بالعربية، فتوهمنا أنه بالسريانية، ثم بكيت
فبكينا لبكائك، فقال: نعم، ذكرت إلياس النبي، وكان من عباد أنبياء بني إسرايئيل،
فقلت كما كان يقول في سجوده، ثم اندفع فيه بالسريانية، فلا والله ما رأينا قساً
ولا جاثليقا]أي كبير القساوسة] ، أفصح لهجة منه به ، ثم فسّره لنا بالعربية".
ا هـ الأصول من الكافي1-227.
فالذكر بالسريانية ميراث تزعمه الشيعة عن إلياس النبي، والقول أن إلياس والخضر
على قيد الحياة قول باطل، فكيف تلقت الشيعة هذه الأسماء أمن كتب بني إسرائيل ؟ ،
أم من مشاهدات واجتماعات روحية بين أئمتهم ونبي الله إلياس ؟
ثم كيف قبل الناس أن يعبدوا الله عز وجل بما لم يثبت عن المبعوث رحمة
للعالمين، ثم ماسر تعلق الشيعة بأنبياء بني إسرائيل؟!.
إن أفكار الصوفية الغريبة التي أفتروها في دين الله عز وجل ليست من عند
أنفسهم، وإنما هي من تقليد الشيعة، والشيعة على آثار اليهود يقتدون ويتنافسون، وعن
آثار نبيهم يُعرِضون، والرابطة بن هذه الفرق الثلاث لايمكن تجاهلها، فالأمر واضح
كالشمس في وضح النهار، لا ينكرها لإلا من كان فاقدا لنعمة البصر، وإن زعم أن له
عينين، وصدق الله العظيم حيث يقول: ﴿لهم قلوب لا يفقهون بها ولهم أعين لا يبصرون
بها﴾الأعراف-179.
يقسِّسم الحكيم الترمذي علم الباطن﴾ فيقول:"علم البدء، وعلم الميثاق،
وعلم المقادير، وعلم الحروف، فهذه هي أصول الحكمة، وهي الحكمة العليا، وإنما يظهر
هذا العلم عن كبراء الأولياء، ويقبله عنهم من له حظ من الولاية". ا هـ الحكيم
الترمذي ونظريته في الولاية للدكتور عبد الفتاح بركة2-314.
ويعلق الدكتور بركة بقوله:"والترمذي الحكيم يضع علم الأسماء والحروف على
قمة العلوم، مع تمييزه بين علم الأسماء وعلم الحروف، وجعله علم الحروف في منزلة
أعلى من علم الأسماء، كما يضع علماء هذا العلم في قمة الخاصة من الأولياء".
نفس المصدر السابق ص2-321.
ثانيا: الصوفية المعاصرة والسريانية:
4.الطريقة الشاذلية:
يحدد بعض الشاذلية مكانة الأسماء السريانية بقوله:"اعلم أن هذه الأسماء هي من أسماء الله تعالى،
ليشت بلسان من ألسنة عالم الملكوت، ولا بلغة من لغات العالمين، وإنما هي أسماء
جبروتية، فمن ادعى القطبية الفردية،فليبين لنا عن هذه اللغة وعن أهلها."
﴿﴾
الطريقة الشاذلية:
تعد الطريقة الشاذلية من أكثر الطرق انتشارا وتشعبا ، وكلما مات شيخ من شيوخ
الطريقة كلما انقسم أبناؤه إلى طريقتين ، أو أكثر ، ونادرا ما تستمر طريقة مجتمعة
عبر ثلاثة أجيال أو أربعة إلا وتنقسم إلى فروع وتتشرذم إلى جماعات أكثر وهذا سر
كثرة أسماء الطرق ، حيث يتعرف المريدون على طريقتهم بمعرفة اسم شيخهم ، أو خليفته
، ونبدأ هنا بتتبع أشهر أفرع الشاذلية وما ورد في أورادها من الأسماء السريانية
.
الطريقة الشاذلية ودلائل الخيرات:
وقد ورد في كتاب "أدل
الخيرات" من أوراد الشاذلية، للشيخ عبد الفتاح القاضي، ورد بعض صلوات الشيخ
الفاسي نصه مايلي:"يالله يوه واه هو ياهو يامن هو أنت، أنت هو يوه هو يايوه
هو ياجليل ياهو يامن لاهو إلا أنت هو"-كنوز الأسرار في الصلاة والسلام على
النبي ص 79-
كما يعتقد الشاذلية فيما يسمى
الدائرة، والخاتم، والسيف، وكلها أسماء لمسمى واحد، ويعتقدون أن من وضع هذه
الدائرة على رأسه لايموت، ويروون الحكايات عن أقوام لك يموتوا إلا بعد أن خلعوا
هذه الدائرة ، وتضم هذه الدائرة أشهر الألفاظ السريانية ، والمتفق عليها بين عدد
كبير من الطرق الصوفية، وقد نقل شرح هذه الأسماء أحمد بن عياد في المفاخر العلية
في المآثر الشاذلية ، يرويه عن أبي عبد الله اليافعي ، وشرح مجالات استخدام كل اسم
منها ، فيقول:
· طَهُورٌُ: الاسم الأول الكامل في ذاته المنور لصفاته،
[ويستخدم] للدخول على الملوك، كَبِّر الله سبعا ثم قل: طاء، ثم اقرأ:﴿إِن نَّشَأْ
نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا
خَاضِعِينَ﴾ [الشعراء-4]،ثم قال حكمت على أنفسهم الطاء،واذكر الاسم سبعا.
· بَدْعَقٌُ: الاسم الثاني، بمعنى الباقي الذي كل شيء به
باق، ذات الأقسام[أي القسم]للدخول على العلماء والقضاة، هلل الله سبعا، ثم قال باء
، ثم قرأ: ﴿سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ﴾[58-سورة يــس]، ثم قال: فلقت
عقولهم بالقاف ، ثم اذكر الاسم سبعا.
· مَحْبَبَهٌُ: الاسم الثالث مبين الحكم، وملقن المنن،
لاستجلاب الرزق، سبح لله سبعا، ثم اقرأ: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴾[1-سورة الحديد]، ثم قال حاء، فتحت بها
باب الاستمطار من الفتاح العليم، ثم اذكر الاسم سبعا.
· صُوَرَهٌُ: الاسم الرابع، الذي لهيبته كل جبار خاضع،
لدفع المضار، تقول: يا سلام سبعا، ثم تقول: سلبت عن نفسي، وعن فلان من كان من عباد
الله المؤمنين جميع المضار، ثم اذكر الاسم سبعا.
· الخامس، وهو اسم العزة: مَحْبَبَهُ، نظير ما تقدم، تقول
هنا: الحمد لله سبعا، ثم تقول:عين ملأت قلبي عزة ونورا، ومن شئت من إخوانك
المؤمنين، ثم تذكر الاسم سبعا.
· الاسم السادس، زهو المعروف بمفتاح الغيب: سَقْفَاطِيسٌُ:
للفتح على القلب، تقول: يا سلام سبعا، ثم تقول: سين، أسألك باسناء الأعظم أن
تعطيني مفتاح قلبي، وتذكرالاسم سبعا.
· الاسم السابع، وهو اسم الجلالة الموصل إلى مفتاح الكنوز،
ولرتبة الكمال: سَقَاطِيمٌُ، وهو أن تقول يا الله بألف الوصل، وهاء الرفع، والمد
سبعا، ثم تقول: ﴿وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ،
وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ﴾[ 97-98 سورة المؤمنون].رب أسألك حولا من
حولك، وقوة من قوتك، وتأييدا من تأييدك حتى لا أرى غيرك، ولا أشهد سواك، ثم اذكر
الاسم سبعا. ثم قال [اليافعي]: أدغمت الكلام أوله صيانة له من غير أهله.
ويستطرد اليافعي في بيان أسراره،
فيقول:"أََحُونٌُُ أَدُمَّ حَمَّ هَاءٌُ آمين". هي الاسم الأعظم، بل
ويعلم الأتباع من الصوفية كيف يذكرون بها، وينسب ذلك إلى شيخه الذي يقول: واتل
الاسم الاعظم" أََحُونٌُُ أَدُمَّ حَمَّ هَاءٌُ آمين" سبعين مرة، وسَل
ما تريد، وصفة السؤال أن تقول عقب تلاوتك في الوقت المخصوص: أسألك اللهم يا من
هو:" أََحُونٌُُ أَدُمَّ حَمَّ هَاءٌُ آمين" افعل لي كذا وكذا
.
5.الطريقة الفاسية:
يمزج الفاسيُّ الآيات القرآنية بعقيدة وحدة الوجود بالألفاظ السريانية،
فيقول:"اللهم صلِّ على كلمتك العليا من حيث الاختراع، والابتداع، وعروتك
الوثقى من حيث تتابع الاتباع، وحبلك المعتصم عند الضيق، والاتساع، وصراطك المستقيم
للهداية، والاتباع، ﴿الم﴾،﴿حم﴾،أَدُمّ، حَمَّ، ﴿ق﴾،﴿طسم﴾،﴿مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ
اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ﴾[29-سورة الفتح] ، أََحُونٌُُ ودود، ﴿طه﴾،﴿يس﴾،﴿ق﴾،﴿ن
والقلم وما يسطرون﴾،اللهم صلِّ على المتخلق بصفاتك، المستغرق في مشهادة ذاتك، الحق
المتخلق بالحق، حقيقة الحق، ﴿أَحَقٌّ هُوَ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ﴾[53
سورة يونس].ا هـ كنوز الاسرار في الصلاة السلام على النبي المختار ص 79.
6.الطريقة النقشبندية:
ورد في أوراد الطريقة النقشبندية:"وقلدنا بصمام نصرك".
7.الطريقة الخلوتية العونية العيونية:
يتلقى المريد في بداية سلوكه عشر آيات قرآنية مع دعاء يسمونه دعاء سر القاف،
ويتكرر حرف القاف عشر مرات في كل آية من هذه الآيات العشر، حسب قواعد علم الجفر
أحد علوم بني إسرائيل، بموجب قاعدة أبجد هوز..وقد قرأت فيما أتذكر في أحد الكتب
الصفراء ، أن من يداوم على قراءة هذه الآيات يصبح من أهل التصريف، ومع تدرج المريد
في مراتب الطريق السبعة تظهر الألفاظ السريانية تباعا ، فإذا وصل المريد إلى الاسم
السادس و السابع تلقى جرعة كبيرة من هذه الأسماء، وتبلغ الألفاظ السريانية في ورد
الاسم السابع ثمانين اسما، منها ما هو مكتوب نثرا، ويسمى البرهتية، ومنها ما نظمه
المشايخ في قصيدة الجلجولتية.
والبرهتية يقرأ فيها المريد واحد وأربعين اسما، كل منهم مكتوب مرتين بهذه
الصورة:"برهتيه برهتيه، كرير كرير، تتليه تتليه، وهكذا..."
ورد الاسم السابع من أوراد الخلوتية العونية العيونية، وهو غير مطبوع، وينقله
المريد عن شيخه، ويشرح البوني في كتابه"منبع أصول الحكمة"أسرار البرهتية
بقوله:"فاعلم أت أسماء البرهتية، هي القسم المعّول عليه من قديم الزمان، وكان
القدماء يسمونه بالعهد القديم، والميثاق العظيم، والسر المصون، والكنز المخزون،
والعهد القديم، والكبريت الأحمر،وقد تكلم به الحكماء الأُول، ثم السيد سليمان بن
داود عليه السلام، ثم آصف بن برخيا، ثم الحكيم قلفطيروس، ثم تتلمذ له إلى يومنا
هذا، وهو قسم عظيم لا يتخلف عنه ملك،ولايعصيه جني،ولا عفريت،ولامارد،ولا شيطان،وكل
طالب لم تكن عنده، أو لم يكن له علم بها، فعلمه أجذم.
وبالجملة فهذه الأسماء قسم جليل عظيم الشأن ،كثير البركة، والبرهان يغني عن
جميع ما عداه من العزائم والأقسام، ويتصرف في جميع الأعمال من استنزال أملاك،
واستحضار أعوان،وجلب ودفع،وصرع وقهر،وإخفاء وإظهار". ثم يشرح فوائد كل اسم من
البرهتية،وما تستخدم فيه، فيقول:كرير"إن من خزاصه أن من واظب على قرائته كل
ليلة مائة مرة، فإنه يجتمع بالجن عيانا، وربما يصيرون له خداما ، ومن واظب على ذكر
برهتيه كرير تتليه....خضعت له الأرواح العلوية والسفلية". ا هـ منبع أصول
الحكمة للبوني ص 67-68.
وشرح البوني مجموعة من الطلاسم، والعزائم المبينة على الجفر، ثم يذكر الرياضات
المناسبة لكل عزيمة، حتى يجعلك تستحضر الجن والملائكة المقربين بزعمه، ثم يشرح لك
علامة كل ملك، وتميزه عن غيره فيقول:"أما السيد جبرائيل،فينزل في قبة من
نور،وعلى رأس القبة لواء أصفر، ولا يخرج من القبة إلا إذا وجه الطالب خطابه إليه ،
وله عشرة أعوان ينزلون معه، ووقته يوم الاثنين،وخادمه الأبيض" ا هـ منبع أصول
الحكمة للبوني ص 93 .
أما الجلجوتية، فيشرحها البوني أيضا في كتابه"شمس المعارف الكبرى"
(وهو كتاب لتعليم السحر)، ولا يخرج الكلام فيها عما سبق بيانه عن البرهتية. وهكذا
يتلقى المريد علوم السحر على أنها فتوحات ، وأسرار وإلهامات ربانية، وبرغم اعتراف
البوني أن هذه الأسرار ينسبها تارة إلى علوم الحكماء والفلاسفة، وينسبها تارة أخرى
إلى علوم سليمان عليه السلام، إلا أن المشايخ، والمريدين يرونها أرقى الفتوحات في
الإسلام.
ثالثا: السريانية فتوحات أم إلحاد.
اتفقت الشيعة والصوفية على أن الأسماء السريانية هي :أسماء لله تعالى بلغة
الملائكة، ويَعتبر أتباعُ كل طريقة أن هذه الأسماء هي سر طريقتهم، وبركتهم،
وخصوصيتهم بين الطرق الأخرى، ويزعمون تلقي مشايخهم لهذه الأسماء عن الملائكة،
ولايدري المريد أن غاية ما وصلت إليه الصوفية في هذا الصدد أنها فَصَّلَت ما
أجملته الشيعة، ومن خلال المناقشات المتعددة التي دارت بيني وبين مشايخ الطرق
المختلفة كانت حجتهم واحدة ، لا تتغير، أن هذه الأسماء السريانية هي أسماء لله
تبارك وتعالى بلغات أخرى سواء لغة الملائكة، أو أحد الأنبياء السابقين، وأنها تحوي
أسرارا، وعلوما باطنية، ومذاقات سامية لاينالها إلا المصدقون بأنوارها.
ومن هنا اجتمع عندي ما سطره الصوفية في كتبهم، مع ما يعتقده المشايخ المعاصرون
الآن.
1.كلام الأستاذ زينة:
يحاول الاستاذ عبد الله أحمد زينة ، في كتابه "ذكر ودعاء" إضافة
الشريعة على الذكر بالسريانية،حين يقول:"إن واضعي هذه الأحزاب والأوراد، إما
أن: يكونوا من مؤسسي الطرق الصوفية الرئيسية، أو من مؤسسي فروع هذه الطرق، ولكل
عارف منهم إسلوب خاص به في الصلاة على إمام الهداة عليه أفضل الصلاة والسلام، هي
مفتاح أنوار روح ذلك العارف، وسبيل كماله، وباب فتوحه الموصل إلى خزائن العلوم
الإصطفائية التي لا يطلع عليها سوى صفوة الله تعالى من خلقه. ثم يستطرد قائلا:
"والأحزاب التي أقرها أساتذة الطرق الصوفية على ثلاثة أنواع:
1. قسم خاص بما ورد في الحديث الشريف.
2. وقسم سجل فيه العارف ما ألهمه الله عزوجل بعبارات واضحة.
3. وقسم سجل في العارف ما أفيض عليه من الأنوار، بعبارات ممتزجة بحروف، لايدري
معانيها إلا من كان في مرتبته ومقامه، ومثال ذلك: الحروف الواردة في أوراد
الجيلاني، والشاذلي، والدسوقي" . ا هـ ذكر ودعاء لعبد الله أحمد زينة ص 39.
وننقل عن صوفي آخر تأييده لأفكار الأستاذ زينة، وننقل هذا النص من كتاب
"ملكوت الله مع أسماء الله" ، حيث يقول عبد المقصود سالم:"هناك
أناس يذكرون أسماء كثيرة، مرة بالعبرية، وأخرى بالسريانية، وثالثة بالقبطية،
وأحيانا بلغات أخرى غير عربية، ويزعمون أن فيها الاسم الأعظم، والذي يطمئن إليه
قلبي ألا نذكر أسماء غير عربية إلا بإذن من المشايخ الموثوق بهم، وهم أندر من
الكبريت الأحمر". ا هـ في ملكوت الله مع أسماء الله الحسنى، لعبد المقصود
سالم ص122.
ولا شك أن هذا المنطلق يقِّره الشيعة، فالإمام أولى عندهم بالإلهام، وتلقي
الفيض من الله عز وجل عن أقطاب الصوفية، والأستاذ زينة بتقسيمه هذا لأنواع
الأوراد، لايضع أي شروط على هذه الحروف، إلا أن يكون واضعها شيخا مؤسسا لطريقة،
وبالتالي يخصص مراد رسول الله صلى الله عليه وسلم: ﴿من أحدث في أمرنا هذا ماليس
منه فهو ردٌٌٌُّ﴾ متفق عليه، البخاري2499-مسلم3242.
بحيث يفهم منه من أحدث في أمرنا هذا، وهو غير مؤسس لطريقة فهو ردٌُّ، أما إذا
كان شيخاً لجماعة، ولديه مريدون فهو فتح من الله عز وجل، وليس رداً وعودةً إلى
الضلالة والجاهلية، وربما لا يعلم الأستاذ زينة أن كل ناعق له أتباع يقود جماعته
ويتزعمها إلى النار، فيقدم قومه تحت راية زعامته، فيوردهم النار. بئس الورد
المورود.
2. كلام الشيخ العقاد:
يحاول أحد مشايخ التصوف وهو الشيخ أحمد سعد العقاد أن يتخذ موقفا وسطا،
فبقول:"ومن العجيب أن الأسماء الحسنى عربية، وكلامنا عربي والأدعية المروية
عن الرسول عليه الصلاة والسلام عربية، فلايصح العدول عنها إلى الأسماء السريانية،
أو العبرانية: لأن معانيها غير مفهومة، وربما كانت مطوية عن معاني غير شرعية فيقع
العبد في البليّة" ا هـ الأنوار القدسية في شرح أسماء الله الحسنى وأسرارها
الخفية لأحمد العقاد ص40.
وإلى هنا قول الشيخ صحيح لا نخالفه عليه، ولا تدوم فرحتنا طويلا بكلام الشيخ
فها هو يهدمه في طرفة عين، فتأتي مخالفتنا لرأيه حين يستطرد قائلا:"ولا يجوز
الذكر بها إلا بالتلقي من أستاذ عالم تقي واصل، أما من أخذها من الكتب فلا يجوز
له: لأن أسماء الله فيها كل الحقائق وهي الكنز لكل صادق".
والمرء يصاب بالدهشة من كلام الشيخ العقاد، فبعد أن استنكر الذكر بأسماء
أعجمية؛ لكونها غير مفهومة واعترف أنها ربما تكون مطوية على معانٍ غير شرعية، فيقع
العبد في البلية عاد الشيخ، فأباحها لمن يتلقاها مشافهة من عارف واصل، أما من
أخذها من الكتب فقد وقع في البلية. وكأن منطق الشيخ هو رفض الأسماء السريانية شكلا
وقبولها موضوعا، فهي حق في ذاتها، شرعية لمن يتلقاها عن المشايخ، مرفوضة لمن
يأخذها من الكتب، فقد يقع في البلية، وكأن الشيخ يقرر أهلية العارفين بالطرق
الصوفية على تحليل الحرام !! ولا يخفى تطابق منطق الشيخ العقاد مع الأستاذ زينة.
ودليل القوم فهم خاطئ لحديث رسول الله صلى الله عليه وسلم الذي يقول فيه: ﴿ما أصاب
أحدا قط هم ولا حزن، فقال اللهم إني عبدك ابن عبدك ابن أمتك ناصيتي بيدك ماضٍ فيَّ
حكمك عدل فيَّ قضاؤك أسألك بكل اسم هو لك سمَّيْت به نفسك أو علمته أحدا من خلقك
أو أنزلته في كتابك أو استأثرت به في علم الغيب عند أن تجعل القرآن ربيع قلبي ونور
صدري وجلاء حُزني وذهاب همّي، إلا أذهب الله عنه همَّه وحزنه، وأبدله مكانه فرجا،
قال فقيل يارسول الله: ألا نتعلمها؟ قال: بلى، ينبغي لمن سمعها أن يتعلمه﴾ أخرجه
أحمدفي مسنده1:391، وصححه إبن حبان.
يفهم الباطنيون هذا الحديث على أن الله عز وجل يُعَلِّم من يشاء من عباده
أسماءه التي يذكرونه بها، فما الحرج أن يأتي أي –ولي من الأولياء- باسم من أسماء
الله تعالى بأي لغة طالما أن الله علمه إياها ؟!
وهذا الاسم لايخرج عن كونه إسم من الأسماء الحسنى، ولكونه من الأسرار ويحتوي
على كنوز وفتوحات فأن الله جعله من علوم الباطن التي لا ينالها إلا أهل (العرفان )
، وهم فقط محل الإختصاص بفيوضات الله عزوجل.
وهناك سؤال بسيط لماذا لم يستخدم الصحابة و التابعون لهم بإحسان أسماء غير
عربية لله عز وجل ؟
فلو كان خيرا لسبقونا إليه .
Sufi ve Şii'lerde Süryani isimleri:
Fetih mi, ateizm mi?
Birincisi: Şiilerin etkisi üzerine Sufizm:
Şeyhinden aldığı tespihinde herhangi bir Sufi sorarsanız, bunun meleklerin dili olduğunu ve Suric dilinin kendilerini, en önemli dillerin dili olduğunu ve en önemli aramiklerin biri olduğunu bilmez, Hıristiyan
dini, Hıristiyan Kilisesi'nin bölünmesine göre, "Nestorius" un öğretilerini takip eden Siyanlılar ve Batı Sikenleri'ne özgü olan diğer dallar: Jacob al-Barda "adını takip edenler. Kehanet döneminde Arap
Yarımadası'nda bilinen bu gün, Tanrı'nın Elçisi O'nu kutsasın ve ona barış versin, hatta Zaid bin Thabit'i öğrenmeye ve ustalaşmaya çağırdı. Ahmed'in Müsned'inde rivayet ettiği hadiste şöyle denmektedir: "Zeyd bin Sabit
(r.a.) şöyle dedi: Resûlullah (s.a.s.) bana:
"Süryanice biliyor musun?" diye sordu. Bana kitaplar geldi. Dedi ki:
Hayır. Dedi ki: O zaman onları öğren. Zeyd diyor ki:
Böylece onları on yedi günde öğrendim.
Ezoteristlerin, Kur'an dilinin aradıkları
sırları içermediğine nasıl inandıklarını, böylece bunları
Hıristiyanların dilinde aradıklarını bilmiyoruz.
Sonra ona ezoterik özellikler eklediler ve
sapkın ayetlerinde Arapça kelime dağarcığını dilbilimsel Aramice kalıplarına sokmakla yetinmediler, örneğin: "insanlık, merhamet, saygı, tanrısallık, kudret, maneviyat,
zihniyet, fiziksellik, parlaklık, birlik, bireysellik." A. H. İslam Tasavvuf Tarihi - Abdurrahman Bedevi.
Bilakis Süryanice zikri batıni ilimlerden
biri haline getirmişler, Şii'ler bu fetihlerde kendi imamlarının ihtisaslaşmasını, sufiler ise bunları büyük şeyhlere ve kamil
kutuplara atfetmişlerdir.
Süryani isimleri, onların görüşüne göre, Yüce Tanrı'nın isimleridir ve inançlarına göre, harikulade sırlar
ve ezoterik özellikler içerirler. Tanrı, kendisini bu isimlerle isimlendirmemiştir, bunları kitabında vahyetmemiş ve bunları Tanrı'nın
peygamberlerinden ve elçilerinden hiçbirine öğretmemiştir. Sonuç olarak, hiç kimse bunları Yüce
Tanrı'dan doğru ve sürekli bir şekilde iletmemiştir. Allah'ın
Elçisi'nin, Allah'ın duaları ve selamı onun üzerine olsun, sünnetinde, Yüce
Tanrı'dan Arapça dışındaki isimlerle
bahsedilmemiştir. Öyleyse bunları nereden aldılar?
Bunu onlara kim gösterdi? Bu, Ebu
Abdullah'ın kapısına geldim ve o zaman onu gören bir dilde konuştuğunu duyduk. Bize izin verdi, 'Tanrı size
rehberlik etmeliyiz. Tanrı tarafından konuşmaya başladı. A.H. El-Kâfi Suresinin Kökeni 1-227.
Süryanice'deki zikredilen isim, Şiilerin Hz. İlyas'tan miras olarak iddia ettikleri bir şeydir ve İlyas ile Hızır'ın hayatta olduğu iddiası yanlış bir iddiadır. Peki Şiiler bu isimleri İsrailoğullarının kitaplarından nasıl aldılar? Yoksa imamlarıyla Allah'ın
peygamberi İlyas arasındaki manevi müşahedelerden ve görüşmelerden mi?
O zaman insanlar, alemlere rahmet olarak
gönderilenden kanıtlanmamış bir şeyle Yüce Allah'a ibadet etmeyi nasıl kabul ettiler? O zaman Şii'lerin İsrailoğulları peygamberlerine olan bağlılıklarının sırrı
nedir?!
Allah'ın dini hakkında uydurdukları garip
tasavvufî fikirler kendilerinden değil, Şii'lerin taklidindendir ve Şii'ler Yahudilerin
izlerini takip edip yarışırlar ve
Peygamberlerinin izlerinden yüz çevirirler ve bu üç grup arasındaki bağ görmezden gelinemez. Zira mesele gündüz vakti parlayan güneş gibi apaçık ortadadır ve bunu ancak görme nimetini kaybetmiş olan kimse inkâr eder, hatta gözleri olduğunu iddia etse bile. Allah Teala şöyle buyururken doğru söylemiştir: {Kalpleri vardır ama anlamazlar,
gözleri vardır ama görmezler.} (Araf: 179).
El-Hâkim El-Tirmizî batınî bilgiyi şu şekilde ayırır: “Başlangıç bilgisi, ahdin bilgisi, ölçülerin bilgisi ve harflerin bilgisi. Bunlar
hikmetin temelleridir ve en yüce hikmettir. Bu bilgi ancak en büyük
evliyalardan gelir ve onlardan velayet payı olanlar tarafından kabul edilir.”
A. H. El-Hakim El-Tirmizi ve Vesayet Teorisi Dr. Abdulfettah Baraka 2-314.
Dr. Baraka şöyle yorumluyor: “Akıllı Tirmizî, isim ve harf ilmini ilimlerin zirvesine
koymuş, isim ilmi ile harf ilmini birbirinden
ayırmış ve harf ilmini isim ilminden daha üstün
bir yere koymuş, tıpkı bu ilmin âlimlerini de evliyaların
zirvesine koyduğu gibi.” Aynı önceki kaynak, s. 2-321.
İkincisi: Çağdaş ve Süryani Tasavvufu:
4. Şazeli yolu:
Bazı Şazeliyye, Süryani
isimlerinin statüsünü şöyle tanımlamaktadır: “Bilin ki bu isimler, ne âlem-i
melekût dillerinden birinde, ne de âlemlerin dillerinden birinde olan Allah’ın
isimleri arasındadır; bilakis bunlar zulüm isimleridir. Öyleyse kim bireysel
kutup iddiasında bulunursa, bize bu dili ve onun ehlini anlatsın.”
Şadhiliyye Tarikatı:
Şadhiliyye Tarikatı en
yaygın ve en dallı tarikatlardan biridir. Tarikatın bir şeyhi öldüğünde, oğulları iki veya daha fazla tarikata bölünür. Birleştirilmiş bir tarikat nadiren üç veya dört nesil
boyunca dallara bölünmeden ve daha fazla gruba bölünmeden devam eder. Bu,
tarikatların birçok isminin sırrıdır, çünkü müritler tarikatlarını şeyhlerinin veya onun halefinin ismini bilerek tanırlar. Burada Şadhiliyye'nin en ünlü kollarını ve litanilerinde geçen Süryanice isimleri
izleyerek başlıyoruz.
Şazeli yolu ve iyi
amellerin delilleri:
Şeyh Abdulfettah
el-Kadı’nın Şazeli dualarından “Adl el-Hayrat” adlı
kitabında zikredilmiş ve Şeyh el-Fasi’nin bazı duaları zikredilmiş olup, metni şöyledir
: “Ey Allah, Ey
... Ey hükümdarlar! Allah'ı yedi defa
tesbih edin, sonra "Tâ" deyin, sonra şu âyeti okuyun: {Eğer dilersek onlara gökten
bir mucize indiririz de ona boyunları eğilir.} [Şuara: 4], sonra da "Ben kendi haklarında hüküm verdim" deyin ve
"Tâ"yı yedi defa anın.
Bad’aq: İkinci isim, kalan, her şeyin onunla kaldığı, alimler ve yargıçlar önüne çıkmak için yeminleri [yani bölümü] olan kişi anlamına gelir. Yedi kez Allah’ı tesbih etti, sonra Ba’ dedi, sonra:
“Selam, Rahman bir Rab’den bir söz” [58 - Yasin Suresi] okudu, sonra: “Kaf ile
onların zihinlerini böldüm” dedi, sonra ismi yedi kez zikretti.
· Mahbabbe: Üçüncü isim, hükmü açıklayan
ve bereketi, rızkı getiren kişidir. Yedi kez Allah'ı
tesbih edin, sonra: "Göklerde ve yerde olan her şey Allah'ı tesbih eder. O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet
sahibidir" [1-Hadid Suresi] diye okuyun, sonra Açan, Her Şeyi Bilen'den yağmur istemek için kapıyı
açtığınız Ha harfini söyleyin, sonra ismi yedi
kez zikredin.
· Onun suretleri: Dördüncü isim, her
zalimin kendisine boyun eğdiği, zararı defetmek için. Yedi defa: Ey esenlik, dersin, sonra: Kendimden ve
Allah'ın mümin kullarından olan falan kişiden bütün zararları
uzaklaştırdım dersin, sonra da ismini yedi defa
zikredersin.
Beşincisi, izzet ismi olan
Mahbubhu, daha önce gelenlere benzer. Burada yedi defa Allah'a hamd olsun
dersiniz, sonra: Kalbimi izzet ve nurla dolduran bir göz dersiniz ve mümin
kardeşlerinizden kimi isterseniz, sonra yedi
defa ismini zikredersiniz.
Altıncı isim, Zahwa, Görünmeyenlerin
Anahtarı olarak bilinir: Sakfatis: Kalbi açmak için. Yedi kez: Ya Selam dersin,
sonra: Günah, senden en büyük lütuf ile kalbimin anahtarını vermeni isterim
dersin ve ismini yedi kez zikredersin.
Yedinci isim, hazinelerin anahtarına ve
kemal makamına götüren azamet ismidir: Sakâtim, yani “Allahım” demek, irtibat
elif’i, yükseltme ha’sı ve yedi defa uzatma, sonra da: “Ve de ki: Rabbim, şeytanların vesveselerinden Sana sığınırım. Ve Rabbim,
onların benimle beraber bulunmalarından da Sana sığınırım.” [Mü’minun Suresi 97-98]. Rabbim, senden kudretinden bir kuvvet,
kuvvetinden bir kuvvet, desteğinden bir destek isterim
ki, Senden başkasını görmeyeyim, Senden başkasını görmeyeyim, Senden başkasını görmeyeyim, sonra
da yedi defa ismini zikret. Sonra [El-Yefi] dedi ki: Konuşmanın başlangıcını, onu ehil olmayanlardan korumak
için ezberledim.
El-Yafei sırlarını anlatmaya devam ediyor
ve şöyle diyor: “Ehoun Adam Ham Ham Ha Amin.”
En büyük isimdir ve tasavvuf takipçileri onu nasıl hatırlayacaklarını bilirler
ve bu, "En büyük isim olan "Ahoon Adam Ham Ha Amin"i yetmiş kez oku ve ne istersen iste" diyen Şeyhine atfedilir. İstemenin yolu,
belirtilen zamanda okuduktan sonra şöyle demektir: Sana
yalvarıyorum, ey Tanrım, ey var olan: "Ahoon Adam Ham Ha Amin", benim
için şunu ve bunu yap.
5. Fasi metodu:
El-Fasi, Kur'an ayetlerini Süryanice
kelimelerle birleştirerek şöyle der: "Allah'ım, icat ve yenilik bakımından en yüce kelimeni,
tâbi'lerin ardıllığı bakımından en sağlam kulbunu, sıkıntı ve genişleme zamanlarında
sımsıkı tutunan ipini, hidayet ve tâbi olma bakımından dosdoğru yolunu mübarek kıl. {Elif, Lam, Mim}, {Adem, Ham, Kaf, Ta, Sîm},
{Muhammed Allah'ın ve onunla beraber olanların elçisidir} [29-Fetih Suresi],
Ahun, Sevmek, {Ta Ha}, {Ya Sin}, {Kaf}, {Nun, Kalem ve yazdıkları}, Allah'ım,
sıfatlarınla nitelenen, özünü müşahede eden, hakikati
nitelenen kişiye mübarek kıl." Gerçekte, hakikatin
hakikati, “Doğru mu? De ki, ‘Evet, Rabbime andolsun ki,
o gerçektir.” [53 Yunus Suresi]. Seçilmiş Peygambere Dua ve
Selam'daki Sırların Hazineleri'nden alıntı sonu, s. 79.
6. Nakşibendi Yolu:
Nakşibendi Yolu'nun
litanilerinde şöyle denmektedir: “Ve Senin zaferinin
mührüyle süslendik.”
7. Halvetiyye Avniyye Uyuniyye Yolu:
Mürit, yolculuğunun başlangıcında, Kaf Duası Sırrı adlı bir dua
ile birlikte on ayet alır. Kaf harfi, İsrailoğullarının ilimlerinden olan Cifr ilminin kurallarına göre, Ebced Havz
kuralına göre, bu on ayetin her birinde on defa tekrarlanır. Hatırladığım kadarıyla sarı kitaplardan birinde, bu ayetleri okumaya devam edenin
edeb ehlinden olduğunu okudum. Mürit, yolun yedi mertebesinde
ilerledikçe, Süryanice kelimeler birbiri ardına belirir. Mürit altıncı ve yedinci
isimlere ulaştığında, bu isimlerden
büyük bir doz alır. Yedinci isimdeki Süryanice kelimeler, bir kısmı nesir
olarak yazılmış ve Barhatiya adı verilen, bir kısmı da
Celculiyye şiirinde şeyhler tarafından bestelenmiş seksen isimden oluşur.
Her biri bu şekilde iki kez yazılmış olan kırk bir isim
okuduğu Barhatiya: “Barhatiya Barhatiya, Karir
Karir, Tatlihi Tatlihi, ve benzeri…”
Yedinci isim, Khalwatiyya Awniyya'nın çağrısında belirtilmiştir. Barhatiya'nın
“Bilgelik İlkelerinin Kaynağı” kitabında “Barhatiya'nın isimlerinin eski zamanlardan beri güvenilen
bölüm olduğunu ve eski vasiyeti, korunan sırrı,
saklanan trene, eski vasiyeti, o zamanlar Seyt'i olarak adlandırdığını bilin. İbn Barkhiya, o zaman adaçayı qalftiros ve
sonra bu güne kadar onun öğrencisi oldu. Ajdham.
Kısacası, bu isimler büyük ve önemli bir
bölümdür, çok mübarektir ve kanıt diğer tüm büyüler ve
bölümler için yeterlidir ve tüm eylemlerde kullanılır, mülkleri düşürmekten, yardımcıları çağırmaya, getirme ve
kovmaya, vurmaya ve bastırmaya, gizlemeye ve açığa çıkarmaya kadar. Sonra Barhatiya'nın her isminin faydalarını ve ne için
kullanıldıklarını açıklıyor ve şöyle diyor: "Karir:
'Faydalarından biri de, her gece yüz defa onu okumaya devam edenin, cinlerle
bizzat karşılaşması ve onların onun hizmetkarları
olabilmesidir. Her iki Barhatiya'yı okumaya devam edenin, Karir onları okur...
üst ve alt ruhlar ona boyun eğer." A.H. Hikmet
Prensiplerinin Kaynağı, El-Buni, s. 67-68.
El-Buni, Jafr'a dayalı bir grup tılsım ve
büyüyü açıkladıktan sonra, iddiasına göre, kendisine yakın olan cinleri ve
melekleri çağırmanızı sağlayacak şekilde, her büyü için uygun egzersizleri
zikreder. Sonra, her meleğin işaretini ve onu diğerlerinden nasıl ayırdığını size açıklayarak şöyle der: "Üstat
Cebrail'e gelince, o, bir ışık kubbesinde iner ve
kubbenin tepesinde sarı bir bayrak vardır ve arayan ona seslenmedikçe kubbeden
ayrılmaz ve onunla birlikte inen on yardımcısı vardır ve zamanı Pazartesi'dir
ve hizmetçisi beyazdır." El-Buni'nin Manba' Usul al-Hikmah'ının sonu, s.
93.
Celcutiyye konusuna gelince, el-Bûnî onu
da “Şemsü’l-Ma’arif’l-Kübra” (sihir öğretme kitabı) adlı eserinde açıklamış ve bu konu hakkında
yapılan açıklamalar daha önce Berhatiye hakkında söylenenlerin ötesine geçmemiştir. Böylece mürit, büyü bilimlerini vahiy, sır ve ilahi ilham olarak alır.
El-Buni'nin bu sırları bazen bilgelerin ve filozofların bilimlerine, bazen de
Süleyman'ın, barış ve esenlik olsun, bilimlerine atfettiğini kabul etmesine rağmen, şeyhler ve müritler bunları İslam'daki en yüce
vahiyler olarak görürler.
Üçüncüsü: Süryani fetihleri mi, ilhad mı?
Şiiler ve Sufiler,
Süryanice isimlerin: meleklerin dilinde Yüce Allah'ın isimleri olduğu konusunda ittifak etmişlerdir ve her bir
tarikatın mensupları bu isimleri kendi yollarının sırrı, bereketi ve diğer yollardan farkı olarak kabul ederler ve şeyhlerinin bu isimleri meleklerden aldığını iddia ederler ve müritler, sufilerin bu konuda en fazla başardıkları şeyin, Şii'lerin özetlediklerini ayrıntılı olarak anlatmaları olduğunu bilmezler ve benimle farklı yolların şeyhleri arasında gerçekleşen birçok tartışmada, onların argümanı tek ve değişmezdi; bu Süryanice isimler, meleklerin dili veya önceki peygamberlerin
dili olsun, Yüce Allah'ın diğer dillerdeki
isimleridir ve bunlar, yalnızca onların nurlarına inananların erişebileceği sırlar, batıni ilimler ve yüce tatlar
içerir.
Dolayısıyla, sufilerin kitaplarında
yazdıkları ve günümüz şeyhlerinin inandıkları şeylerle yüzleşmiş oldum.
1. Profesör Zeyna’nın sözleri:
Profesör Abdullah Ahmed Zeyna, “Zikir ve
Dua” adlı kitabında, Süryanice zikre Şeriatı eklemeye çalışırken şöyle diyor: “Bu partilerin ve litanilerin
yazarları ya ana tasavvuf yollarının kurucularıdır ya da bu yolların kollarının
kurucularıdır ve her birinin, Rehberlerin İmamı’na, üzerine en iyi
dualar ve selam olsun, o arifin ruh ışıklarının anahtarı, onun
kemaline giden yol ve sadece Yüce Allah’ın yaratılmışları arasında seçkin olanların görebileceği seçmeli ilimlerin hazinelerine giden fetihlerinin kapısı olan kendine
özgü bir dua yöntemi vardır. Sonra şöyle devam ediyor:
“Tasavvuf yollarının üstadlarının onayladığı partiler üç çeşittir:
1. Hadis-i şerifte zikredilenler hakkında özel bir bölüm.
2. Gâvurînin, Yüce Allah'ın kendisine açık
ifadelerle ilham ettiği şeyleri kaydettiği bölüm.
3. ve onun anlamları sadece onun seviyesi
ve istasyonu olanlar tarafından bilinen ifadelerde kendisine verilen gnostik
olarak kaydedilen bir bölüm: Al-Jilani, Al-Dasuqi'den Al-Dasuqi'den alınan
harfler. Profesör Zeina'nın fikirleri
için destek ve bu metni “Tanrı'nın
isimleriyle Tanrı'nın Krallığı” kitabından alıntı
yapıyoruz, “Abdul Maqsood Salem'in şöyle diyor:“ Bazen İbranice'de, bazen de üçte biri, bazen de Araptan başka bir isim içermediğini iddia ettiklerini
iddia eden insanlar var. HS ve onlar kırmızı kükürtten daha nadirdir.
”Tanrı'nın güzel isimleriyle, Abdul Maqsood Salem, s
. Tasavvufun kutuplarına gelince, Profesör
Zeyna, litanilerin türlerini ayırırken, bu mektuplara hiçbir şart koymamış, sadece bunları yazanın bir usul kuran
bir şeyh olması şartı koymuş ve böylece Allah Resulü'nün (salla'llâhu
aleyhi ve sellem.) şu manasını belirtmiştir: "Kim bizim
bu işimizde onda olmayan bir şeyi ihdas ederse, o reddedilmiştir." İttifak edilmiştir, Buhari 2499-Müslim 3242.
Yani ondan anlaşılıyor ki, bizim bu meselemizde kim yenilik yaparsa ve o bir metodun
kurucusu değilse, o zaman bu bir reddir. Fakat eğer o bir cemaatin şeyhi ise ve takipçileri
varsa, o zaman bu Yüce Allah'tan bir açılıştır, bir red ve dalalete
ve cehalete dönüş değildir. Belki de Profesör
Zeina, her sahtekarın cemaatine liderlik eden ve onu Cehenneme götüren
takipçileri olduğunu bilmiyor, bu yüzden halkını kendi
liderliğinin sancağı altında sunuyor ve onları Cehenneme götürüyor. Ne kötü bir gül.
2. Şeyh El-Akkad’ın sözleri:
Sufi şeyhlerinden Şeyh Ahmed Saad el-Akkad ise orta bir pozisyon almaya çalışarak şöyle demiştir: “Ne gariptir ki güzel isimler Arapçadır, bizim dilimiz Arapçadır,
Resulullah’tan (salla'llâhu aleyhi ve sellem.) rivayet edilen dualar Arapçadır,
bu yüzden bunlardan Süryanice veya İbranice isimlere sapmak
doğru değildir. Çünkü bunların
anlamları anlaşılmaz ve belki de meşru olmayan anlamları gizler ve kul felakete düşer.” Ahmed el-Akkad’ın
El-Envar el-Kudsiyye fi Şerhi
Esmaullah el-Hüsna ve Esrarhihi el-Hafiyye adlı eserinden alıntının sonu, s. 40.
Ve burada Şeyh'in ifadesi doğrudur, biz onunla bu
konuda aynı fikirde değiliz ve Şeyh'in sözleriyle sevincimiz uzun sürmüyor, zira burada onu göz açıp
kapayıncaya kadar yıkıyor ve onun görüşüyle aynı fikirde olmamamız,
devam ederek şöyle demesiyle geliyor: "Bunu,
bilgili, takvalı ve devamlı bir öğretmenden almadan
zikretmek caiz değildir. Kitaplardan alan kimseye ise caiz
değildir: çünkü Allah'ın isimleri bütün
hakikatleri içinde barındırır ve onlar her doğru kişi için hazinedir."
Şeyh El-Akkad'ın sözleri
insanı hayrete düşürüyor. Yabancı isimlerin anılmasını
kınadıktan sonra; Çünkü anlaşılmamıştır ve gayri meşru anlamlarla
katlanabileceğini kabul etmiştir, kul belaya düşmüştür. Şeyh geri dönmüştür, bu yüzden bilgili ve bağlı birinden sözlü olarak
alan için izin vermiştir. Kitaplardan alan
için ise belaya düşmüştür. Sanki Şeyh'in mantığı, Süryanice isimleri şekil olarak reddedip, öz olarak kabul etmek, zira bunlar başlı başına bir haktır, Şeyhlerden alanlar için meşrudur, kitaplardan
alanlar için ise felakete düşebilecekleri için
reddedilmiştir, sanki Şeyh, tasavvuf yollarını bilenlerin haram olana izin verip vermemelerine
karar veriyormuş gibi!! Şeyh El-Akkad’ın mantığının Profesör Zeina’nın
mantığıyla aynı olduğu sır değil. İnsanların delili, Allah
Resulü'nün (salla'llâhu aleyhi ve sellem.) şu hadisini yanlış anlamalarıdır:
"Hiçbir kimse, üzüntü veya tasa ile karşılaşıp da: "Allah'ım, ben senin kulunum,
kulunun oğluyum, cariyenin oğluyum. Perçemim senin elindedir. Bana verdiğin emir yerine getirilmiştir ve hakkımdaki
takdirin adalettir. Kendini isimlendirdiğin, yarattıklarından
birine öğrettiğin, Kitabında indirdiğin veya gayb ilminde kendine sakladığın her isminle, Kur'an'ı
kalbimin baharı, göğsümün nuru, üzüntümü
gideren ve sıkıntımı gideren kılmanı isterim." demedikçe Allah onun
üzüntüsünü ve tasasını giderip yerine ferahlık vermez." Denildi ki:
"Ey Allah'ın Resulü, bunu öğrenmesek mi?" Dedi
ki: Evet, kim bunu duyarsa öğrensin. Ahmed, Müsned
1:391'de rivayet etmiş ve İbn Hibban tarafından sahihlenmiştir.
Ezoterikçiler bu hadisi, Yüce Tanrı'nın
kullarından dilediğine kendisini anacakları isimleri öğrettiği anlamına geldiğini anlıyorlar. Öyleyse herhangi bir evliyanın, Tanrı ona öğrettiği sürece Yüce Tanrı'nın isimlerinden
birini herhangi bir dilde ortaya atmasının nesi yanlış?!
Bu isim, güzel isimlerden başka bir şey değildir ve sırlardan biri
olması ve hazineler ve açılımlar içermesi sebebiyle Allah onu, ancak irfan
ehlinin ulaşabileceği batıni ilimlerden biri kılmıştır ve onlar, Yüce
Allah'ın nimetleri konusunda uzmanlaşmış olan tek kişilerdir.
Basit bir soru var: Sahabe ve onları takip
edenler, Yüce Allah'a neden Arapça olmayan isimler kullanmadılar?
Eğer iyi olsaydı, bizden
önce yaparlardı.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar
Yorum Gönder