Takip Edenim

 

Uzun zamanda geçmedi...hayatımı dünyayla paylaştıktan beri..beni gizliden gizliye takip edenim!

Bilmeden, görmeden  seni çok sevdim. 

Sende beni sevmiş olmalısın...

Ancak her geçen gün seni daha çok özlüyorum.

Yüreğimde  andıkça,  daha güçlü hissediyorum

Seni seviyorum…

Ah ne güzel…

Ne zaman ayrı kaldık ki, şu an bile yanımda olduğunu hissediyorum.

Bana gülümsüyor, sevgini benimle pay ediyorsun.

İçten içe  kanım sızar gibi...

Söylemeye gerek var mı...​merhametlisin hem de ne çok...

Bana şefkatle baktığını biliyorum.

Ben yorulsam, vaz geçsem, sen yorulmadan beni izliyorsun.

Değil mi ki birisi kendisini her şeyden iyi tanır…Ama senin için hissettiğim her şeyi sen benden daha iyi biliyorsun. Çünkü seni kalbimde...bedenimin zerrelerine dağılmış sonsuz bir aşk ile buluyorum.

Neredesin, nasılsın çok bilemem…ama ben bunları sana yazabiliyorum ya, bu büyük bir şans olmalı...

Senin için sorunlar yok durumun da…çünkü sessizliğin zirvesindesin. Konuşmaya, paylaşmaya bile ihtiyacın yok. Böyleyken dahi senden bana bir ışık hep var kıldın. Hangi hal ve ne durumda olursam olayım. Küsmedin darılmadın...

Hani   sonsuzluğun işaretinden yıldızları dağıtırken, güneşin ışınlarından, ayın aydınlığından, bana sevginin sıcaklığını iletiyorsun ya, bunun şükrünü ödeyemem.

Öylesine beni destekliyor ve ileriye taşıyorsun ki;

Hayatımda bana ne olacak veya ne olduğu önemsiz hale geliyor…

Engeller  karşıma çıktığında dahi… sen benim ulaşmak istediğim yerde ve her zaman orada duruyorsun.

Aslında biliyorsun?

Güzel beğendiğim harika bir şey başıma geldiğinde, onun senin yüzünden olduğunu bildiğin halde  ilk paylaşmak istediğimde sen olmaya devam ediyorsun.

Hayattan zevk almayı bana ilk öğreten kim?

Tabii ki sen oldun. Yine de dediğim gibi bir uzaklık bilgisi olmasa, nerede şu an, ne yapıyor demek? Bu biraz pişmanlık veriyor, bir bilsen.

Kötü değilim. Yaptığım işleride iyi yaptığımı biliyorum.

Olsun…

Sen benimsin, örneğimsin. İstemsizce  senin de takibinde olan benim.

Endişem yok çok şükür…

Sen hala olman gereken yerdesin, benimlesin; benimsin.

Benim sonsuzluğum ve her zaman koruyucum olarak kalacaksın.

İlk baştan son  adıma kadar...her yerde seninle…

Arada bir seni kaybetmiş gibi aramak hoşuma gidiyor. Heyecan yapıyorum. Avare avare gezerek, gökyüzüne bakarak,  beni aydınlatanım, yaşadığımı  hissettirenim, benimi bulduranım, diyerek sana  mahzun mahzun bakıyorum.

Ah ki…

Gökler dağılsa, yıldızlar dökülse, yer yarılsa, adını anarak, sonun en sonunda adınla can vereceğim…ilk gün gibi biliyorum.

Takip Edenim…

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar