Takip Edenim
Uzun
zamanda geçmedi...hayatımı dünyayla
paylaştıktan beri..beni gizliden gizliye takip edenim!
Bilmeden, görmeden seni çok sevdim.
Sende beni sevmiş olmalısın...
Ancak her geçen gün seni daha çok özlüyorum.
Yüreğimde andıkça, daha güçlü hissediyorum
Seni
seviyorum…
Ah
ne güzel…
Ne
zaman ayrı kaldık ki, şu an bile yanımda olduğunu hissediyorum.
Bana
gülümsüyor, sevgini benimle pay ediyorsun.
İçten
içe kanım sızar gibi...
Söylemeye gerek var mı...merhametlisin hem de ne çok...
Bana şefkatle baktığını biliyorum.
Ben yorulsam, vaz geçsem, sen yorulmadan beni izliyorsun.
Değil
mi ki birisi kendisini her şeyden iyi tanır…Ama senin için hissettiğim her şeyi sen benden daha iyi biliyorsun. Çünkü seni kalbimde...bedenimin
zerrelerine dağılmış sonsuz bir aşk ile buluyorum.
Neredesin,
nasılsın çok bilemem…ama ben bunları sana yazabiliyorum ya, bu büyük bir şans olmalı...
Senin
için sorunlar yok durumun da…çünkü sessizliğin zirvesindesin. Konuşmaya,
paylaşmaya bile ihtiyacın yok. Böyleyken dahi senden bana bir ışık hep var
kıldın. Hangi hal ve ne durumda olursam olayım. Küsmedin darılmadın...
Hani
sonsuzluğun işaretinden yıldızları dağıtırken,
güneşin ışınlarından, ayın aydınlığından, bana sevginin sıcaklığını iletiyorsun
ya, bunun şükrünü ödeyemem.
Öylesine beni destekliyor ve ileriye taşıyorsun ki;
Hayatımda
bana ne olacak veya ne olduğu önemsiz hale geliyor…
Engeller
karşıma çıktığında dahi… sen benim
ulaşmak istediğim yerde ve her zaman orada duruyorsun.
Aslında
biliyorsun?
Güzel
beğendiğim harika bir şey başıma geldiğinde, onun senin yüzünden olduğunu bildiğin
halde ilk paylaşmak istediğimde sen
olmaya devam ediyorsun.
Hayattan zevk almayı bana ilk öğreten kim?
Tabii ki sen oldun. Yine de dediğim gibi bir uzaklık bilgisi
olmasa, nerede şu an, ne yapıyor demek? Bu biraz pişmanlık veriyor, bir bilsen.
Kötü
değilim. Yaptığım işleride iyi yaptığımı biliyorum.
Olsun…
Sen
benimsin, örneğimsin. İstemsizce senin de takibinde olan benim.
Endişem
yok çok şükür…
Sen
hala olman gereken yerdesin, benimlesin; benimsin.
Benim sonsuzluğum ve her zaman koruyucum olarak kalacaksın.
İlk
baştan son adıma kadar...her yerde seninle…
Arada
bir seni kaybetmiş gibi aramak hoşuma gidiyor. Heyecan yapıyorum. Avare avare gezerek, gökyüzüne bakarak, beni aydınlatanım,
yaşadığımı hissettirenim, benimi
bulduranım, diyerek sana mahzun mahzun bakıyorum.
Ah
ki…
Gökler
dağılsa, yıldızlar dökülse, yer yarılsa, adını anarak, sonun en sonunda adınla
can vereceğim…ilk gün gibi biliyorum.
Takip
Edenim…
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar