Çeviri
Gölge Gibi Senden Hiç Ayrılmayan Biri Varsa O Da Benim
LXVII
Men tuem tu meni ey dost merov ez ber-i hîş
Hîşrâ geyr meyengâr-o meran ez der-i hîş
Dostum, ben senim, sen de bensin...
Kendini bırakıp da gitme kendinden; kendini
başkası sanma; sürme kapından.
Sonu gelmez fitnelerinle başını, ayağını
yitirme de şaşkınlar gibi cefa ayağını kendi başıma basayım.
Gölge gibi senden hiç ayrılmayan biri varsa
o da benim; dostum, kendi gölgene çekme kendi hançerini.
A ağaç, her yana binlerce gölgen serilmiş;
okşa gölgeleri, ayırma aslından onları.
Gölgelerin hepsini gizle, ışığında yok et;
parlak güneşe benzeyen yüzünü aç, göster.
Gönül ülkesi senin iki gönüllüğünün yüzünden
perişan olmuş; çık tahta, minberinden ayak çekme.
* Akıl taçtır;
Ali temsil yoluyla böyle demiştir; sen de kendi incinle, kendi özünle taca bir
başka güzellik ver, yeni bir parlaklık bağışla.
Kaynak:
Cilt 7-2
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar